Enola Holmes (2020)

Sprankelend filmpje. Millie Bobby Brown kende ik (nog) niet als Eleven uit Stranger Things, dus ik kon haar redelijk onbevangen zien als het jongere zusje van Sherlock en Mycroft Holmes. Moeder Eudoria Holmes (Helena Bonham Carter) wist dochter Enola op te voeden in lijn met de idealen van de suffragette-beweging. Enola leerde schermen, fietsen, boksen, wiskundige raadsels oplossen en andere manieren om het patriarchaat een hak te zetten. Bij Eudoria's verdwijning blijken broers Sherlock (Henry Cavill) en Mycroft (Sam Claflin) niet voorbereid op de vrije geest van hun feministische zusje. Zij heeft namelijk álles te verliezen als mammalief niet boven water komt. De kracht van 'Enola Holmes' (2020) zit 'm in de energie die Millie Bobby Brown aan haar titelpersonage geeft. Een grapje hier en een robbertje vechten daar. Het is zelfs grappig wanneer Enola noest op haar trappers klimt, om dan recht in de camera te kijken en de vierde wand te doorbreken met een scherpe observatie. Voor een film die zo speelt met detective-elementen, is het wel jammer dat het plot niet erg ingenieus in elkaar steekt. Grote onthullingen komen ietwat plompverloren uit de lucht vallen en voor de kijker valt er weinig te puzzelen.

Frisse film met een leuke cast en het ziet er allemaal fraai uit. De chemie tussen Enola Holmes en de Lord ben z'n naam kwijt, is ook sterk aanwezig. Ms Brown lijkt de film haast moeiteloos te dragen met haar sprankelende spel en ook de bijrollen zijn aardig ingevuld. Het plot is wat ondergeschikt maar door de vaart en het plezier wat ervan afspat een fijne film.

Oef.

Ongeveer een minuut of 20 kan men, onder impuls van jong gezicht Milie Bobby Brown, een fris filmpje brengen. Ook al heeft het eigenlijk niks met Arthur Conan Doyle's erfenis te maken, het concept had in het beste geval nog een leuke tussendoor opgeleverd.

Maar na dat begin, gaat het steil bergaf. De twee plotjes staan naast elkaar en leiden eigenlijk heel de tijd af, in plaats van dat er rond één plot iets deftig gedaan wordt. Uiteindelijk gaat het nergens over. De film heeft geen enkel hoogtepunt of toffe detective-scènes. Het gaat wel vooruit, evenwel zonder indruk te maken. De finale sleept zich naar het einde, een einde waar ik heel blij om was.

1,5

De stijl van de film zou ik op zich leuk moeten vinden als doorslagje van Ritchies Holmes-adaptaties. Echter voel ik het hier gewoon niet, is verhaal matig uitgewerkt en ligt de feministische boodschap er zo vingerdik op dat het me irriteert.

Erg leuk dankzij Millie Bobby Brown die de show steelt en je laat vergeten dat het verhaal weinig voorstelt. Fraaie laat 19-eeuwse setting.

3,5*

Feministische stront. Het erfgoed van Sir Arthur Conan Doyle wordt anaal verkracht met stompe voorwerpen. Sherlock Holmes wordt geportretteerd als een arrogante kwast, heeft een lul als broer en er komt een zusje van 16 uit de lucht vallen, dat superslim is, maar eigenlijk vooral bloedirritant.

Het begint met grappige montages met foto's en landkaarten die door het beeld flitsen. Dan doorbreekt Enola ook nog de 'vierde muur' door tegen de kijker te praten. Regisseur Harry Bradbeer (wie?) trekt het hele kastje met visuele kwinkslagen leeg, propt het in deze film en stampt het nog even aan met wat girlpower. Hierdoor kijkt het vlot weg, maar echt meegezogen in de 19e eeuwse sfeer word je nooit. Het voelt veel te modern en lichtvoetig.

Uiteindelijk wordt de film een oppervlakkige whodunnit rondom de jongen en een waarismama rondom Enola Holmes en moeder Helena Bonham Carter (een kostuumfilm maken in de UK zonder haar te casten is blijkbaar onmogelijk).

Het eerste wordt bevredigend opgelost, maar het tweede wordt niet uitgelegd. En dat is des te kwalijker omdat het motief op feministische leest geschoeid is. Het wordt door je strot geramd tot je er in stikt en als je nog niet genoeg lauw woke zaad had geslikt, is daar nog een Pakistaan als Scotland Yard agent en een zwarte actrice als uitbater van een theehuis annex sportschool.

Rollen rol die in historische zin even authentiek zijn als Julius Caesar in een straaljager. Maar ja, je moet wel inclusief zijn, want anders worden demense boos.

2 sterren

P.S. Wel apart dat de hoofdrolspeelster 23 lijkt in plaats van 16, maar ten tijde van de opnames ook daadwerkelijk 16 was. Ook wel eens leuk.

Zwakke film met een misschien nog wel zwakkere verhaallijn overgoten met een politiek correct sausje en af geserveerd met de nodige diversiteitsdrang. We zien wel vaker in Britse films of series dat er een percentage mensen van kleur moet meedoen ongeacht of dit historisch correct is of niet. Het maakt zo een productie volledig ongeloofwaardig maar daar zitten de makers niet mee. Immers ze hebben weer deugpunten verdiend..

Heb ik me ook aan geërgerd. Ik haal er daarom een halve punt af.

Slappe hap dit.

Ik deel velen hun mening hier.

De film vond ik wel leuk. Ik vond het vooral leuk hoe ze met de camera speelde.

Bekijk mijn volledige beoordeling: review Enola Holmes

Deze film gekeken omdat mijn tienerdochter fan is van Millie Bobby Brown en dat is ook wel zowat het enige waarom ik deze film kan aanbevelen want het verhaal is saai en langdradig...sorry Mills!

Leuk verhaaltje,echt a la sherlock holmes.

Met verborgen berichtjes etc etc

Zodat Elona haar moeder kan zoeken.

Geen topper maar aardig om gezien te hebben.

Niet meer niet minder.

Door de tijdgeest natuurlijk wat oubollig

Leuke en frisse detective film. Het verhaal zit leuk in elkaar inclusief een stukje geschiedenis over het stemrecht e.d.. De uitwerking is wat gedurfd maar goed geslaagd en ondanks de tijd waarin het verhaal zich afspeelt redelijk eigentijds. De film leunt zoals verwacht op de mysterie, maar kent voldoende spannende momenten en wat actie en zelfs een beetje romantiek. Allemaal mooi uitgebalanceerd en visueel fraai in beeld gebracht. Het acteerwerk is van prima niveau. Aanrader binnen het genre. 3.5/4.0

Een leuke avontuurlijke film.

De opnames en sfeer van de oude tijden zijn mooi weergegeven.

Niet de beste,maar de film is zeker de moeite waard.

Een familie film vrolijk en een klein beetje spannend op sommige momenten.

Echt fris deze film over het slimme zusje van Sherlock. Het kakkernestje van de Holmes familie werd in de schaduw van haar illustere broers opgevoed maar aan kwaliteiten ontbreekt het haar evenmin. Ik vind dat er wel iets zit in dat idee. Wanneer haar moeder verdwijnt, trekt ze in haar eentje naar Londen om haar terug te vinden. Onderweg ontmoet ze een ondergedoken jonge markies die in levensgevaar is.

Millie Billie Brown is een mooi en eigenzinnig vrijdenken meisje en haar acteerprestatie is stevig... dat belooft voor haar toekomstige rollen. Sympathieke film die prima op maat gemaakt is van de 12-16 jaar categorie .. en my god, voor wie hier met woorden als feminisme komt opdraven voel ik toch enig medelijden.

Verfilming van Nancy Springers “The Case of the Missing Marques” waarin Sherlock [Henry Cavill] en Mycroft Holmes [Sam Claflin] voor het eerste in lange tijd terugkeren naar hun ouderlijk huis om de verdwijning van moeder Eudoria [Helena Bonham Carter] te onderzoeken. Maar hun 16-jarige zusje Elona [Millie Bobby Brown], die door haar moeder is opgevoed met vooruitstrevende ideeën die in meerdere opzichten haaks staan op de Victoriaanse normen en waarden, is haar briljante broers steeds een stapje voor. Brown is innemend in de titelrol en de ‘battle of wits’ tussen haar en haar hooghartige broers zorgt voor vermakelijke momenten in dit vlotte mysterie dat gericht lijkt op jonge kijkers, maar daarvoor een tikje aan de gewelddadige kant is. Heeft een nadrukkelijke feministische inslag, wat het des te wonderlijker maakt dat zowel het scenario als de regie in handen was van een man.

Wel leuk fris en grappig - mits je er geen serieus verhaal van verwacht natuurlijk, maar wie zou dat ook in zijn hoofd halen. Sherlock Holmes had tenslotte geen zussen.

Millie Bobby Brown doorbreekt regelmatig de vierde wand, en al is dat af en toe wat gedwongen, het geeft de film wel een eigen smoel en zonder dat zou het wellicht een wat statisch gedoetje geworden zijn. Het verhaal is dan ook wat aan de dunne kant. Toch, Brown is best grappig, Partridge past daar leuk bij, en nog wat fijne bijrolletjes van onder andere Cavill en HBC, met veel leuke en vlotte interacties onderling. Een beetje in de traditie van de oude BBC-series die in de twintigjes speelden.