Nam-mae-wui Yeo-reum-bam (2019)

Het Zuid-Koreaanse antwoord op Koreeda. Prachtfilm.

Prachtig. Als je simpel met een familie meekijken zo natuurlijk en onleefbaar kunt doen overkomen, heb je het als regisseur en acteurs goed gedaan

Een sobere film, zonder toeters of bellen, over de dagelijkse beslommeringen van een familie, die de restanten van gebroken huwelijken omvat. Elk familielid heeft zo zijn besognes en de optelsom daarvan genereren een verhaal dat uit het leven gegrepen is. Grootste pluspunt: het naturel acteerwerk van de cast. Mooi.

Moving on is een ingetogen serene film waarbij familiewaarden centraal staan. Ik las hier al de vergelijking met de Japanner Hirokazu Kore-eda. Daar heeft het zeker iets van weg en men zal hier ook wel zijn/haar ding in vinden als men Kore-eda prijst. Bloedbanden worden niet zomaar doorgeknipt en familie is er voor elkaar. Als het goed gaat, maar zeker als het slechter gaat. Dat lijkt een ongeschreven wet te zijn en hoewel de kleinkinderen bijvoorbeeld hun opa niet zo goed kennen, maken ze er toch het beste van.

De motieven zijn allerlei. Je hebt natuurlijk de zorg voor opa die na een beroerte het niet altijd zo goed meer weet, maar ook relatieproblemen en financiële issues drijft de familie samen om de tijd met elkaar door te brengen. Een aantal scènes zijn bijzonder knap. Denk bijvoorbeeld aan de scène waarin opa ‘s avonds op een bankje naar zijn mooie muziek luistert. Daarnaast zijn er ook grappige familiemomenten zoals de dansende Dongju, tot twee maal toe zelfs.

Veel over de achtergrond van de personages kom je niet te weten. Belangrijker is dat ze er voor elkaar zijn. Er wordt niet geoordeeld, maar liefdevol met elkaar omgegaan, ook al maakt eenieder fouten of heeft men een probleem met haar uiterlijk. Zeer authentiek acteerwerk en zo uit het leven gegrepen. Mooi!

Rustig, klein, drama filmpje.

*3.5