VFW (2019)

Stephen Lang dus zeker een poging wagen...ben benieuwd.

De film is een prachtig hommage aan John Carpenter. Schitterende soundtrack trouwens. Een pareltje .

Heerlijk! Deze film van regisseur Joe Begos (samen met Fangoria) is duidelijk gemaakt voor de grindhouse-fans en niemand anders! En dan in bijzonder voor fans van de jaren 80-actiefilms. Onmiskenbare beïnvloed door John Carpenter. En dan met name de klassieker Assault On Precinct 13 (of elke andere belegeringsactiethriller) Alleen nu is het een VFW- (Veterans of Foreign Wars) gebouw en staat die in een wereld rechtstreeks uit Escape From New York. Maar wel met veel splatter waardoor het zeker een eigen smoel bezit!

En dit keer weer eens niet een cast van jonge acteurs maar de oudere actiesterren; zoals William Sadler, David Patrick Kelly, George Wendt, Martin Kove en Fred Williamson. Deze cast heeft zichtbaar de tijd van hun leven. Naast het brute geweld speelt er een fantastische synth-soundtrack die ervoor zorgt dat de adrenaline blijft stromen terwijl met geïmproviseerde wapens, het bloed, afgehakte ledematen en exploderende hoofden de bar vult. Het lage budget is soms wel zichtbaar (of niet, doordat scènes te donker verlicht zijn) in de actiescènes.

Regisseur Begos schreef deze film niet zelf. Het is dus een minder persoonlijke film als zijn vorige film Bliss maar werkt in deze film wel met veel van dezelfde crew! Cinematograaf Mike Testin zorgt weer voor prachtige opnames in neon-korrel. De montage was in handen van Josh Ethier, die tevens nog even voor de camera verschijnt als Tank, de rechterhand van lokale drugsbaron Boz. Zijn andere kompaan is Dora Madison de hoofdrolspeelster uit Bliss.

Over het algemeen presenteert VFW geen nieuw verhaal of verhaal dat we nog niet eerder hebben gezien. Maar regisseur Joe Begos maakt er een heerlijke throwback van met een adrenaline-achtige klasse sfeer, een waanzinnig leuke cast die zijn ding doet en schittert en samen met prima praktische gore en geweld is het een film die je goed weet te vermaken !

Had geen eens door dat Begos alweer een nieuwe film heeft. Heb het vermoeden dat deze na Bliss wat te 'pulpy' is voor mijn smaak, maar niettemin wel benieuwd.

Zal inderdaad iets meer in het verlengde van z'n eerdere werk zijn.

Ouwe lullen festijn in lekker gruizig jasje. Leuk om Lang samen te zien met cult helden Sadler, Fred Williamson (oef, die is wel een dagje ouder geworden zeg) David Patrick Kelly en 'good old' Cheers stamgast George Wendt. Op bloed wordt ook zeker niet bespaard: bruut hard op momenten.

Begint fijn, maar uiteindelijk net iets te onevenwichtig om echt goed te worden. Die throwback is ook maar een maniertje van de regisseur om naar hartelust zijn liefde voor de 80's te botvieren. En die synth score mist een eigen smoel en daardoor daadwerkelijk de magie van een Carpenter. Vermakelijk zolang het duurt maar ook niet meer dan dat.

Goeie film over een aantal oude oorlogsveteranen die bij elkaar komen in een bar van één van hen. Ruig, rauw en een flink portie geweld, maar wel met een bepaalde sfeer gebracht. Het had zo een John Carpenter film kunnen zijn. En in dat kader: beter goed gejat dan slecht bedacht (want het kijkt allemaal wel lekker weg en ook de cast met wat oude rotten is leuk). Een kleine 3.5 sterren.

Wat mij betreft een gemiste kans deze film.. alle ingrediënten voor een cult klassieker zijn aanwezig maar helaas is niet alles bulls eye..

De onderlinge relatie tussen de heren is wel erg leuk om naar te kijken maar de “bad Guy” en de dreiging die daar bij komt kijken is echt te cringy. Voor het lekkere hak en zaagwerk ben je hier wel aan het juiste adres.

Fijne stijl heeft Begos wel, dat liet hij al zien met Bliss. Nieuwe ronden nieuwe kansen!

Assault on Precinct 65+

Ik snap de vergelijking met het werk van Carpenter wel, maar die is toch interecht. Qua setting zijn er natuurlijk de nodige overeenkomsten met het vroege meesterwerk van Carpenter. Maar waar Carpenter een meester is in het opbouwen en vasthouden van spanning, is dit toch vooral een melige bende.

Een groep oudjes (ex militairen) word in een kroeg (VFW genaamd) aangevallen door een horde junkies. Het grove geweld zorgt voor voldoende vermaakt. Had allemaal wat beter uitgelicht mogen worden. De blauw rode belichting is toch wat pover. Het is toch wat cheesy allemaal en heeft daardoor eigenlijk het meest weg van Ghosts of Mars, Carpenters eigen pulp variatie op AOP13. Door velen als een mislukking gezien, maar eigenlijk ook best fijn.

Maar goed het duurt maar anderhalf uur en het was leuk Fred Williamson weer eens aan het werk te zien. Was dat zijn zoon?

Krappe 3,5

Ah dit was nog eens goei grauw horrorfilmpje. En die ouwe mannen doen da beister goe. Was ook een film die je weet te vermaken, van begin tot eind.

Voor mij mislukt als ode aan Carpenter en betere jaren 80 hak en slagwerk met bloedfontijnen.

Acteurs hebben duidelijk lol in dit project en er zitten paar heerlijke momenten in.

Maar het geheel is voor mij iets teveel komedie en mis teveel spanning.

Soundtrack is wel aardig en Stephen Lang cool maar snel weer vergeten.

Zeker geen goede film, maar door het enthousiaste spel van de doorgewinterde cast wordt het toch nog een klein feestje. De chemie tussen de hoofdrolspelers is voelbaar en de voortdurende stroom aan onderkoelde oneliners werkt aanstekelijk. Gelukkig maar, want verder is dit een vrij lelijk gefilmd, ultragewelddadig rommeltje, een soort zombiefilm maar dan zonder zombies. De dik aangezette John Carpenter-achtige score is evenwel best cool. Fangoria presents en dat zie je. Op een litertje bloed meer of minder wordt duidelijk niet gekeken.

B-film , vettig dat wel maarja, dat alleen volstaat niet voor mij.

Ik heb met tegenzin zitten kijken en uiteindelijk niet kunnen uitkijken, kon me helemaal niet boeien of meeslepen.

"Cavalry ain't coming."

'Bliss' was een leuke verrassing, maar dit is helaas weer een stap terug. Misschien omdat Joe Begos het verhaal ditmaal niet heeft neergepend?

'VFW' kun je zien als een eigenzinnige variant op 'Assault on Precinct 13'. Vanuit dit gegeven zie je hoe een groepje oorlogsveteranen rondhangt in een bar en oude tijden ophaalt. Het onderonsje wordt ruw verstoord door een tiener die achterna wordt gezeten door junkies, omdat ze hun drugs heeft gestolen.

De cast bestaat voornamelijk uit oude rotten in het vak. Ze hebben er duidelijk plezier in, maar dat verhult jammer genoeg niet hoe leeg het gebeuren is. De bad guy is namelijk nietszeggend en qua narratief gebeurt er weinig bijzonders. Hierdoor is het echt wachten totdat de boel losbreekt. Overigens is het wel leuk om Dora Madison in een klein rolletje te zien.

Begos weet gelukkig wel zijn eigen touch aan de film te geven. Op deze wijze vindt er een aardige throwback plaats naar de jaren '80 overgoten door neon. De extreme geweldsuitbarstingen zijn op momenten best lekker, terwijl het bloed alle kanten opvliegt. Wat dat betreft zijn de praktische effecten weer in orde te noemen.

Al met al een redelijke horror, maar hier had ik stiekem meer van verwacht.

2,5 Sterren.

Ik had zelf meer het idee van From dusk till dawn.

Film kijkt wel lekker weg

3,5*

Grauwe en grimmige actie/horror film met een sterk 80s sfeertje. Op een litertje meer of meer bloed wordt hier niet bezuinigd. Voor de gore liefhebbers ook genoeg te genieten. Verhaal is 13 in een dozijn, maar dat mag de pret niet drukken. Al met al toch voldoende vermaakt met deze film. Geen topper, maar kijkt zich wel lekker weg.

Had wat kunnen zijn. Qua gore dikke prima. Tegen het eind iets beter.

Prima horror die lekker wegkijkt.

Sierra McCormick mocht blij zijn dat ten tijde van VFW de kroegen niet allemaal in lockdown zaten, want anders stond ze daar mooi voor een dichte deur met een vracht drugs en talloze agressieve junkies achter haar aan. In VFW krijgt ze hulp van een stelletje heerlijke B-acteurs. Stephen Lang (die hier wederom laat zien meer te zijn dan een beestachtige bikkel, maar ook een verdienstelijke acteur) is de barman en zijn stamgasten zijn William Sadler, Martin Kove, Fred Williamson, David Patrick Kelly en George Wendt. Puur om deze gasten te zien ouwehoeren met een biertje is al een genot, laat staan als ze het lekker opnemen tegen een stel geflipte drugsverslaafden. Dit resulteert in een reeks aangenaam lompe taferelen, maar helaas trapt regisseur Joe Begos ook net iets te vaak op de rem om saaie figuren als die jonge soldaat Shaun tijd te geven. Ook de grote schurk had wel iets leuker gemogen. Anderzijds geeft VFW ons William Sadler die one-liners eruit gooit terwijl hij met een cirkelzaag in het rond zwaait. Meer heb je als filmliefhebber eigenlijk niet nodig.

3,5 sterren.

SF-thriller doet sterk denken aan de post-apocalyptische B-films uit de jaren '80 met een keur aan oude rotten in de filmwereld. Het verhaal speelt zich af in een groezelig café genaamd VFW (Veterans Fighting Wars), waar oorlogsveteranen samen komen en verhalen uitwisselen. Onder leiding van barkeeper Fred [Stephen Lang] nemen de veteranen de wapens op tegen een drugsdealer en diens schurkenbende wanneer die proberen het café in te nemen.

Stripachtige schurken, een eenvoudig verhaal en de kans voor bejaarde acteurs om te laten zien wat ze kunnen biedt een aardig spelletje "waar ken ik dat gezicht ook alweer van?" voor de liefhebbers, maar dit kent geen verrassingen. Door de gebrekkige belichting is de actie zo nu en dan bovendien moeilijk te volgen. Leuk voor fans van de acteurs, dat wel.

Aardig.

Deze VFW was een horrorfilm waar ik best wel wat over had gehoord, zeker omdat ik een beetje binnen het publiek val waar de film voor gemaakt is. Een kijkbeurt kon dan ook niet al te lang uitblijven, en recentelijk was het dan eindelijk eens tijd om deze film te zien. Het viel niet tegen, maar ook niet mee.

Deze film maakt al snel een redelijk artistieke indruk wanneer de felle neonkleuren vroeg om je oren zweven. Alle ruimtes zijn met rood of blauw licht ingekleurd en visueel is de film dan ook de moeite waard. Tel daarbij wat sterke en bloederige gore op en je zou met deze film erg goed moeten zitten. Toch krijgt Begos de combinatie niet ideaal naar voren.

Vooral omdat de combinatie van gore en artsy beelden niet echt goed samen gaat in dit geval. Het blijft voortdurend donker tijdens deze film waardoor heel veel mooie dingen toch buiten beeld blijven. Dat terwijl wat er getoond wordt best gaaf te noemen is. Het bloed mag rijkelijk in het rond vliegen en de opening maakt dit al snel duidelijk, jammer dus dat je het regelmatig te moeilijk kan zien.

Met het camerawerk of het acteerwerk is verder weinig mis, wel met het tempo die ervoor zorgt dat de film een redelijk aantal inkakmomentjes kent. De schurk van de film is ook weinig boeiend of dreigend, regisseur Begos neemt ook niet echt de moeite om van hem een intrigerend personage te maken. Gelukkig zijn de bejaarde heren dat wel en dat levert wat leuke scenes op.

De film gaat er soms hard aan toe en dat creëert wat fun, waardoor de film een mix is tussen luchtig horrorgeweld en scenes met een doodserieuze toon, maar in zijn geheel ziet het er toch net wat te goed uit om een onvoldoende te scoren. Het is alleen zo jammer dat de film zo weinig laat zien door de te donkere belichting en de vluchtige montage, anders was dit zomaar een pareltje geweest.

Een donker, sfeervol filmpje met een fijne eighties sound, maar helaas wil het verhaal totaal niet boeien. Enkel hersenen inslaan of doorboren zonder enige spanning of humor gaat bij mij snel vervelen..

Zoals het zoveelste flauw zombiefilmpje, maar dan zonder de zombies.