Fractured (2019)

Had zonder twijfel meer potentie, als de makers er niet voor gekozen hadden zoveel irritante en veel te dik aangezette hints te plaatsen. De twist verliest hiermee een groot gedeelte van het verrassingselement.

Leuk idee, magere uitwerking.

2,5*

Ondanks dat Fractured best een aantal zaken prima op orde heeft en er goed uitziet, was het toch een enorme teleurstelling. Als de film goed en wel begonnen is en de sleutel gebeurtenis plaatsvindt, is het werkelijk pijnlijk o-ver-duidelijk welke insteek de scriptschrijver heeft gekozen. Het ligt er zo dik op dat ik bijna niet kon voorstellen dat de film dan ook echt die kant op zou gaan. Ik speelde zelfs met de gedachte even vluchtig het einde te bekijken. Want als "de clue" inderdaad zou zijn wat je zo overduidelijk kon verwachten, hoefde ik Fractured echt niet te zien.

En jawel hoor, "de clue" was inderdaad wat je zo overduidelijk kon verwachten. Mijn hoop op een bijzonder originele twist waarin de gewraakte scene een slimme manier bleek om de kijker op het verkeerde been te zetten, was tevergeefs. En dat werd gedurende de film ook al wel duidelijk. Want alsof de knullige setup in het begin nog niet duidelijk genoeg was, werden er nog meer "aanwijzingen" rondgestrooid. De enige zaken die op iets anders wezen en lastig te verklaren waren, werden voor het gemak dan ook maar niet verklaard. En als klap op de vuurpijl wordt op het allerlaatst alles nog maar even onsubtiel in extra flashback-shots hapklaar voorgeschoteld, voor het geval je nog altijd niet door had hoe het zat of zo.

Wellicht dat een minder doorgewinterde filmkijker niet aan ziet komen waar Fractured heen gaat. En als dat het geval is, kan ik me voorstellen dat je er een prima film aan hebt. Want zoals gezegd is er ook veel wel goed gedaan. Maar 1,5 uur film kijken om uiteindelijk nog eens luid voorgelezen te krijgen wat vanaf het begin al met levensgrote neonletters staat aangegeven, geeft bijzonder weinig voldoening.

Heerlijk dit soort films,moeten er meer van gemaakt worden.

Wel een goede film, maar dat pianospel vond ik wel irritant

Goede film, lijkt voorspellend maar je twijvelt door de film heen vaak.

Heb deze film samen met wat vrienden gekeken, iedereen ervaarde hem compleet anders.
Ik begon vrij vroeg te vermoeden dat het aan de man lag, terwijl zij overtuigd waren, tot de laatste paar minuten, dat het ziekenhuis een spelletje speelde. Toen de man de hond zag begon ik weer te denken dat hij toch gelijk had over het ziekenhuis. Dat dat uiteindelijk weer werd teruggedraaid vond ik absoluut geen teleurstelling, de film wordt er veel logischer en sterker van, terwijl je toch een beetje een verhaal over een corrupt ziekenhuis gezien hebt. Dit was de best of both possible outcomes. Heb de film inmiddels nog een keer gekeken, en hij zit vrij sterk in elkaar, je ziet allemaal dingen die je de eerste keer miste. Vrij goed gemaakte film dus, het einde ontroerde ook ondanks dat het dus in zijn hoofd zat.

Het punt van deze film was volgens mij om je zo lang mogelijk over de twee mogelijkheden te doen twijfelen. Dat is ze zeker gelukt. Mensen die zeggen dat de film voorspelbaar is omdat ze het na een half uurtje 'al doorhadden' zitten op te scheppen. Tuurlijk denk je het op een gegeven moment, ikzelf begon het al te vermoeden toen ze nog aan het rijden waren, maar tegen het einde is driekwart van deze mensen daar echt niet zo zeker meer van hoor. En uiteindelijk zeggen dat ze het aan hadden zien komen. Ja, doei, zo werkt dat volgens mij niet.

Dat is dan toch juíst wat jij zou verwachten en dus voorspelbaar? Dat die "die personen bestaan niet" twist eens een keer niet gebruikt is vind ik eerder verfrissend.

The machinist -van dezelfde regisseur- kwam in 2004 uit. Niet zo gek lang na Mulholland Dr. en Donnie Darko. The machinist was een cash-in op hetzelfde idee, zie ook the butterfly effect, the inside en meer "mindfuck" films. 17 jaar later (!) Komt Anderson met nóg zo'n film. Alleen zie je inmiddels de bui al van ver aankomen omdat de film precies de regels van het (oude uit de mode geraakte) boekje afloopt. Daarom is het na een half uur vooral uitzitten en afwachten wanneer de clou komt, die vervolgens exact is wat je als eerste dacht. Het helpt ook niet dat de hoofdpersoon, zijn vrouw, zijn kind allen vooral vervelend zijn waardoor de queeste van de man nergens mijn empathie had (ook omdat je natuurlijk al lang weet waar dit naartoe gaat). Wat rest is een moraal waar Sire trots op zou zijn. Reefer Madness kan je in ieder geval nog ironisch bekijken....

matige film die probeert je meerdere keren op een dwaalspoor te zetten terwijl het voor mij al heel duidelijk was dat het in zijn hoofd zat. 2 sterren

Soms komt er een film voorbij.

Die overdonderd is.

Dit is er weer zo een.

Sam Worthington in een meesterlijke rol.

Een film, met zeer verrassende verwikkelingen.

Razend spannend en ontroerend.

Een film die veel indruk maakt.

Vond dit best een leuke spannende film, met goed acteerwerk...

Deze film was zo vaag dat ik aan het einde geen idee had wat er nou eigenlijk de waarheid was en of/wat die man (iets) bedacht had.
Ik vond de film veel te vaag.

Ik heb van Brad Anderson eigenlijk maar één film gezien die me volledig overtuigde (The Machinist, 2004) en eentje die me matig overtuigde (Transsiberian, 2008). Ik ken ook 'Session 9'.

The Machinist vond ik subliem. Duister, mysterieus en precies de goede balans tussen 'alledaags' en het 'weirde' dat niet is te verenigen met het alledaagse dat je ziet waardoor je steeds verward aan het scherm gekluisterd blijft over hoe de vork nu precies in de steel steekt. Met voortdurend hints die pas aan het eind op hun plek vallen. Alles wat ik verder van Anderson heb gezien, valt tot nu toe tegen.

Heel even lijkt 'Fractured' wat samen te vallen met de stijl van 'The Machinist', ook vanwege de muziek, maar al snel wordt de film voorspelbaar en aan het eind zó onwaarschijnlijk, over the top en uit balans, dat dit tot nu toe wat mij betreft de allerslechtste film is van Anderson die ik ooit heb gezien. Niet omdat dit type films sleets zou zijn geraakt, maar door het voorspelbare, lompe en ridicule script. Bovendien klopt de uitdieping van de karakters niet. Ik had echt nul gevoel bij de hoofdpersoon en zijn acteren laat ook te wensen over.

Ik vraag me daarom af of deze regisseur nog eens film gaat maken die me weer wat positiever over hem stemt.