Living the Light - Robby Müller (2018)

Vanaf 20 september in de bioscoop (Cinema Delicatessen)

Oppervlakkig en erg éénzijdig portret is één lange lofzang op het werk van de in 2018 overleden cameraman Robby Müller. De film bevat uiteraard hoogtepunten uit zijn films met onder anderen Jim Jarmusch en Lars von Trier en gesprekken met mensen die met hem samenwerkten, maar er is vooral gebruik gemaakt van beelden uit het enorme archief aan filmmateriaal dat hij voor eigen gebruik maakte. Daaruit blijkt weliswaar dat Müller op een bijzondere manier de wereld keek, maar dat punt is eigenlijk al snel gemaakt. Het beeldmateriaal onthult echter nauwelijks iets over zijn privéleven, behalve dat hij niet veel thuis was. Van enige kritiek, op professioneel of persoonlijk vlak, is geen enkele sprake. 'Over de doden niets dan goeds' zal wellicht het credo zijn geweest, maar door die benadering is deze documentaire nauwelijks de moeite waard. Hopelijk is de tentoonstelling "Master Of Light" een stuk interessanter.

Die tentoonstelling was twee jaar geleden. We zien Wenders in de docu Müller toespreken die daar aanwezig was.

Eigenlijk te lang voor het gebrek aan inhoud. Mooiste scene was op een kwartier of zo toen videobeelden van Muller icm de muziek tot een fijn stukje abstracte kunst werden verheven. Mocht helaas niet zo lang duren. Ook een abstract stukje video met muziek van Debussy was fijn. Voor de rest was meer technische diepgang fijn (dioptrie shot bijvoorbeeld) en komen we wel heel weinig over de persoon Müller te weten. Al met al geen voldoende, niet speciaal.

Hier trouwens een aardig artikel uit 1996 met wat meer feiten over de persoon Müller (betaalmuur): Liever mijn ziel dan mijn carrière, dacht ik; Gesprek met cameraman Robbie Müller - NRC

leuk om te zien dat iemand zo bezig is met zijn vak en dat je in zijn vroege prive werk al ziet hou hij later filmt. je komt verder niet zo veel over hem te weten, wat ik zelf niet erg vind; op een of andere manier lijkt hij mij verder niet zo een interessant persoon (kan niet uitleggen waarom): het draait om zijn manier van het vastleggen van de werkelijkheid en die is geniaal.

ps de tentoonstelling in het EYE was heel mooi; weet verder niet of die nog ergens anders te zien is

Erg oppervlakkige documentaire, waarin je weinig te weten komt over het leven van Robbie Müller, over zijn persoon en visie, en vrijwel niets over zijn manier van werken, behalve dat licht belangrijk was voor hem - en dat is geen onthulling voor een cameraman.

* Alle talking heads zijn [natuurlijk] vol lof, maar waarom ze zo vol lof zijn, blijft een raadsel.
* De overgang van celluloid naar digitaal (fundamenteel voor elke cameraman, het is alsof je de beeldtaal opnieuw moet uitvinden) wordt even aangestipt, maar niet uitgediept.
* Waarom een bepaalde scène op deze wijze is verbeeld en niet anders, de docu blijft zwijgen...

Enfin, zo kan ik nog wel even doorgaan.
Jammer, jammer, jammer.