El Silencio de Otros (2018)

Kijktip, vandaag te zien.

Zeer indrukwekkend, deze geschiedenis die nog steeds voortduurt. Vooral die oude dame die op haar 88e nota bene naar Argentinië moet afreizen om een rechterlijk bevel rond te krijgen om de overblijfselen van haar vader uit een massagraf op te laten graven. De hele Spaanse burgeroorlog is sowieso onbevattelijk en hoe men er in Spanje tot op de dag van vandaag mee omgaat, niet te begrijpen. Qua docu gewoon goed, ook de muziek is fraai en de beelden van het monument met de vier mensenfiguren op de heuveltop worden effectief ingezet. Geproduceerd door Almodóvar.

Hoe de Spaanse burgeroorlog en de daaropvolgende dictatuur doorwerken naar het heden blijft een interessant en schrijnend gebeuren. Na de dood van Franco heeft er een democratische transitie in het land plaatsgevonden, waarbij men noodgedwongen amnestie verleende aan alle partijen teneinde de stabiliteit te behouden en het land voor politieke chaos te behoeden.

Dat waarheidsvinding en een zoektocht naar gerechtigheid onherroepelijk eens aan de oppervlakte zouden komen was onvermijdelijk en deze documentaire geeft weer dat dit proces zich al steeds meer in een ontwikkeld stadium verkeert.

Helaas laat de documentaire na de broodnodige historische en sociale context te geven, waardoor de inhoudelijke urgentie van het geheel niet helemaal goed overkomt. Dat is jammer, want men slaagt er wel in de emotionele rollercoaster van de betrokkenen van nabij weer te geven.

Wel een fijne companion piece voor de docu’s van Patricio Guzmán, maar zo goed als Nostalgia de la Luz (2010) is El Silencio de Otros niet. Maar dat is geen schande.

3,5*

Dan hoop ik dat Nostalgia echt heel goed is, want the Pearl Button haalde het in de verte niet bij deze en ik vind de twee ook niet heel vergelijkbaar eigenlijk:)

Daarom noem ik die ook niet, want ik heb die ook gezien

Ik vind Nostalgia en deze wel vergelijkbaar, alleen aan de synopsis al om eerlijk te zijn. Ik kon The Pearl Button overigens wel waarderen, maar dat terzijde.

Zoek hem eens op zou ik zeggen, al is het zeer mogelijk als je Pearl Button niet zoveel vond, dat Nostalgia je ook niet in extase gaat brengen,

Ja staat al heel lang op de lijst. Ik verwacht daar ook wel stukken meer nog van dan van TPB. Overigens geloof ik best dat die titel (wel) goed vergelijkbaar is hoor.

Pedro Almodovar bracht het thema recent nog aan in zijn nieuwste Madres Paralelas (Film, 2021) en ook bij deze documentaire was hij betrokken. Het blijft toch een bizar gegeven dat in sommige (politieke) middens in Spanje via de Amnestiewet van 1977, twee jaar na de dood van dictator Franco, er voor geopteerd werd het verleden gewoon dood te zwijgen en dat aan de hand van een aantal non-argumenten. Het feit dat een hele reeks slachtoffers alleen al antwoorden zoekt op vragen die nooit mogen gevraagd worden, is ontstellend. Het lijkt op willekeur en algemene aanvaarding (goedkeuring) van het verleden.

Eveneens onthutsend is het feit dat men naar Argentinië moet om via die (om)weg (potentiële) schuldigen van het regime voor het gerecht te brengen. Eigenlijk verwoordde één iemand het perfect. "Er wordt van ons verwacht dat we vergeving geven, maar er is nooit iemand geweest die ons vergeving vroeg".

De getuigenissen zijn legio en verschrikkelijk. Ik had graag nog meer zicht gekregen op de sociale en politieke achtergrond van het Franco-tijdperk, de rol van de Falangisten, de reden waarom de Amnestiewet zo standvastig is, getuigenissen van de andere kant, enz ... Misschien wat veel hooi op het vork daarmee, maar desalniettemin een pakkende en sterke documentaire.