Dark Beacon (2017)

Niet de ergste film die ik ooit heb gezien, maar dit is wel weer zo'n voorbeeld van een film-regisseur die te hard probeert kunstzinnig te zijn, en daar natuurlijk in faalt. Wat heb je aan prachtige beelden, vele geschoten met een drone, van een vuurtoren met daarachter een blauwe lucht en zee? Leuk als vakantie herinnering maar ongeïnspireerd en saai als speelfilm. Er is te weinig aandacht voor het schrijven van een degelijk script geweest. De genoemde Horror / Thriller is op het in de achtergrond tonen van een geest na, nihil. Meestal ervaar ik het ontbreken van jumpscares als een pluspunt, echter bij deze film hunkerde ik naar een welkome schrik of wat angst. De focus lag ook teveel bij het drama, de verwerking van en de driehoek verhouding tussen de geliefden. Hetzij dat dit ook maar bar mager was.

De geïsoleerde locatie van een vuurtoren (sla de horror-geschiedenis er maar op na) leende zich toch goed voor een paar claustrofobische scene. Ik heb ze echter niet gezien! Zelf de cliché bad-scene was hier bedroevend. Amy (April Pearson) en Beth (Lynne Anne Rodgers) moeten (ex)geliefde voorstellen maar falen erin om enig spanning tussen hun te creëren. April Pearson is een mooie meid maar in deze film leek het meer haar taak om de witte jurk, die aan de zijkant de rondingen van haar borsten toonde, vlekkeloos te houden, zelfs nadat ze over de rotsen en op het strand heeft geklauterd.

Met een te oppervlakkig script, en het ontbreken van een hart of ziel in de film wordt het een vervelende kijkervaring.