Tramps (2016)

Niet echt een komedie, er valt weinig te lachen, maar meer een romantisch verhaaltje over 2 tieners die een dubieus koffertje kwijtraken die ze hadden moeten afleveren. Geen bijzonder verhaal, de afloop kun je wel raden, maar Turner en Van Patten doen het niet onaardig. Een braaf Netflix filmpje, een krappe voldiende.

Dad jemiddelde....

Een best leuke film. Het wordt allemaal erg lichtvoetig gebracht, het verhaaltje is natuurlijk eenvoudig en tamelijk voorspelbaar, zelfs als het spannend zou kunnen worden blijft het allemaal lichtvoetige kost. Zelfs de beelden en muziek vullen dat lichtvoetige op een leuke manier aan.

En als je een film dan zo presenteert dan is er een ding natuurlijk heel erg belangrijk en dat is de wisselwerking tussen de hoofdpersonen. Gelukkig is het spel tussen Callum Turner en Grace van Patten erg fijn om te zien. Ze weten de film mooi te laten voortkabbelen. Doen ze erg goed.

Leuk dus. Lichtvoetig, dat wel, maar dat past bij de film en de acteurs.

Best leuk.

Overduidelijk low budget, met een simpel maar wel aanstekelijk verhaaltje.
Het acteerwerk houdt niet over, maar de hoofdpersonages zijn dermate lief en sympathiek dat dit feit niet heel zwaar weegt. Het plezier dat beide hoofdrollen uitstralen is gewoon zo innemend dat een al te kritische blik trouwens ongepast aanvoelt.
Leuke beelden ook, met veel couleur locale als decor. Heel sfeervol. Het geeft de film een extra prettige glans.
De rocky/bluesy score is fantastisch. Past precies bij de vrolijke en luchtige toon van de film.
Zonder meer een heel charmant filmpje.

Zoals hierboven al opgemerkt, is de algehele waardering voor dit leuke werkje laag.
Volkomen onbegrijpelijk.

Tramps

Luchtige en vlotte film. Het verhaal stelt niet zo heel veel voor en spannend of grappig is Tramps niet. Maar daar staat tegenover dat de twee hoofdrolspelers een geweldige chemie hebben en het er visueel allemaal aardig uitziet. Tramps is een romantische road trip met twee jonge mensen die niet goed weten wat ze met hun leven aanmoeten en geld nodig hebben.

Dit soort film staat of valt bij het samenspel tussen de twee hoofdrolspelers en Turner en Van Patten hebben een fijne chemie. Vanaf hun ontmoeting werkt hun wisselwerking uitstekend en hierdoor wordt je gelijk het verhaal ingezogen. De camera zit dicht op de huid van de acteurs wat ook altijd helpt. Tel daar New York in zomerse sferen en de heerlijke muziek bij op, en Tramps verveelt geen moment.

Wat een gezanik allemaal zeg.

Zonder enige info of wat dan ook de film ingegaan.
Het begon voor mij nog allemaal wel oké. Een jongen Danny die voor zijn broer die in de gevangenis een opdracht krijgt om een koffer om te ruilen met een ander persoon.Je kan natuurlijk al ruiken dat dit fout gaat. Danny ruilt da per ongeluk de koffer om met een verkeerd persoon en vanaf gaat hij samen met een meisje Ellie opzoek de koffer terug te krijgen.
Klinkt allemaal best leuk maar man, man, man wat een saaie bedoeling allemaal.
De film weet na de eerste 20 min totaal niet interesaant te worden en wordt het allemaal een saai en vooral slechte romantische film. Ook al kan je dit niet eens echt een romantische film noemen. Het was gewoon helemaal niks en oersaai.

Heb er verder niet veel meer over te zeggen.
Saaie gebeuren allemaal. Het verbaasd me dat de film nog een 6,5 krijgt op IMDB bizar.

1,5*

Bijzonder fijn, charmant filmpje dat het veel meer van de sfeer dan het plot moet hebben. Inderdaad hebben de twee hoofdrolspelers erg veel chemie, wat een prima kapstok blijkt voor Tramps. De score hier slaat werkelijk waar nergens op, als ik er zo snel geen over het hoofd zie is dit de prettigste Netflix Original tot nu toe.

Die Van Patten is wel ontzettend cute Zwolle84. Het gemiddelde is inderdaad schrikbarend.

Hear hear. Die lippen.

Redelijke film over een jongen die een koffer moet omwisselen als zijn broer een nacht in de cel zit. Een luchtige, vlotte romantische misdaadfilm. Het heeft niet bepaald veel om het lijf, maar kijkt gemakkelijk weg en duurt niet te lang. De focus ligt soms iets te veel op het plot, terwijl de romance juist leuker is (mede door de twee frisse rollen Callum Turner en Grace Van Patten). Een nipte 3.0 sterren.

Erg charmante kleine film. Twee zeer leuke hoofdrolspelers en een eenvoudig plot. Eigenlijk heel erg formulewerk met de MacGuffin die alles op gang brengt en daarna de twee personages die met elkaar opgescheept worden en aanvankelijk niet helemaal overweg kunnen, maar dat is wel een bewezen succesformule en de film is geen moment saai en doet eigenlijk alles wat het probeert ook gewoon goed. Van Patten en Turner zijn geen grootse acteurs, maar dat stoort geen moment. 3.5*.

Inderdaad. Zij was de reden dat ik de film ging kijken...mooie natuurlijke schoonheid heeft ze. Én...ze is deels Nederlands, dus ook weer enigszins verklaarbaar

Pas tijdens de laatste minuten begon de film wat te sprankelen en was er ook iets van een chemie tussen de hoofdrolspelers. De rest was toch een wat saaie boel, ik had er eigenlijk meer van gehoopt.

2,5*

In twee films ontpopt regisseur Adam Leon zich als chroniqueur van dat andere New York. Waar de levens van mensen gescheiden zijn door inkomensverschillen en verschillende levensstandaarden, terwijl ze elkaar slechts sporadisch raken langs de weg van kleine criminaliteit. In 'Tramps' (2016) raakt de Poolse migrantenzoon Danny (Callum Turner) betrokken bij een schimmige kofferuitwisseling, maar de schuchtere jongen geeft de koffer per ongeluk aan de verkeerde persoon. De enige waar hij op terug kan vallen is medecrimineel Ellie (Grace van Patten), die achter zijn rug om een deal sluit met de opdrachtgevers om zelf het hele bedrag te krijgen. Niet dat Danny bezig is met de intenties van zijn partner in crime, want hij is vooral begeesterd door haar voluptueuze lippen, haar mysterieuze achtergrond en haar doortastende handelen. Net als 'Gimme the Loot' (2012) is 'Tramps' (2016) meer een zwoele sfeerschets dan een plotgedreven film, waarin zelfs de onvermijdelijke romance tussen de hoofdrolspelers op de achtergrond blijft voortkabbelen. Het heeft iets ontwapenends hoe weinig er meer gebeurt dan twee jonge mensen die zich verzetten tegen een vijandige, oneerlijke buitenwereld. Al was Adam Leon's debuut met een Afro-Amerikaanse cast authentieker en urgenter; hier toch wat meer luchtigheid (á la Woody Allen) rond toevallige ontmoetingen en de grillen van het lot.

Ik schrik van de lage waardering op deze site. Een verhaaltje over de overhandiging van een koffertje met wazige inhoud wordt door regisseur Adam Leon gebruikt als entourage van een ontluikende relatie tussen twee tegenpolen. Zij door ervaring vroeg wereldwijs en assertief, hij naïef en volgzaam. Mede door de onweerlegbare chemie tussen de beide protagonisten Grace Van Patten en Callum Turner is het een bijzonder fijn filmpje geworden over jonge mensen van vlees en bloed. Een charmante film die geen opsmuk, geen special effects en geen toeters of bellen nodig heeft om leuk te worden. Een aangenaam kijkje in het leven van twee adolescenten aan de zelfkant van een metropool.