The Girl Can't Help It (1956)

De beste film die Marilyn Monroe nooit maakte. Maar deze is dan ook met Jayne Mansfield, Jan Cremer's big favorite(s). Sorry. Maar het is nu eenmaal zo'n film. Met veel goeie muziek en een echt verhaal, zo vaak volledig afwezig bij rock & roll films uit die tijd. En Tom Ewell zet de definitie neer voor een "droogkomiek". Nog ver voorbij Walter Matthau of Rijk de Gooijer. vier sterren (jawel).

Leuke film, goede muziek, prima herinneringen. 4.0. En dan zie je zo weinig stemmen, 't is wat! ... Dit is eigenlijk een klassieker (uit het Rock and Roll tijdperk). En maar musicals op dvd kopen.

Kleine correctie bij dit bericht, niet alleen 'the girl', maar menig moviemeter gebruiker kan er niks aan doen. Als ze zo'n oude film op tv niet meer willen uitzenden, wordt het al een stuk moeilijker om hem te zien (ik was hem zelf ook al bijna vergeten). Naast leuke grappen zijn er in de film ook optredens van o.a. Fats Domino, The Platters en Little Richard met de titelsong.

De derde keer nu deze film nog maar eens bekeken maar wel de laatste keer. De eerste keer is echt al heel lang geleden. Dat was dan gezellig in de huiskamer rondom zo'n oud tv toestel. Veel later maar inmiddels toch ook al weer lang geleden, nog eens bekeken en zelfs opgenomen op video maar ook weer gewist. Dus dat was eigenlijk al een signaal. Vandaag nog maar eens gezien maar dan zie je, ik vind hem helemaal niet meer zo leuk. De tand des tijds waar ik mee te maken heb is toch wel een vrij scherpe. Maar aan de andere kant vind ik een niet te lange lijst met favoriete films ook wel fijn.

De visuele grapjes waar ik misschien vroeger wel om moest lachen deden me nu toch vrij weinig. Tom Ewell met zijn droogkloterige rol wat hij vaker speelt was nou ook niet echt wat je noemt grappig. Ik kan ook niet zeggen dat Jayne Mansfield echt een goede actrice was. Eerder nu dan toch gewoon een sexbom. Al is ze ook wat ondergewaardeerd net zoals deze film dus. Terwijl Marilyn Monroe en diens films dan weer worden overgewaardeerd. Maar het zou me verder een rotzorg wezen.

Een toch wel wat saaie film die bomvol zit met muzikale nummers, zelfs veel meer dan gedacht. Veel rock and roll maar ook andere muziek, o.a. Julie London en Ray Anthony met zijn orkest. Mensen die gek zijn op die oude rock and roll zullen deze film wel weten te waarderen en liefhebbers van Tashlin vast ook. Sommige van die muzieknummers blijven dan ook ijzersterk neem alleen Eddie Cochran en Little Richard bijvoorbeeld.

Geen echt slechte film dan ook hoor maar het is voor mijn gevoel niet echt meer wat het is geweest. 3.0.

Teleurstellend. Doorbijten met zweterige, vervelende, klagende betweterige mannen in een film die alleen opleeft en sprankelt als Jayne Mansfield opgewonden kirt. Eindeloze muzikale intermezzo´s van de muzikale helden van toen is wellicht het meest memorabele, maar het kon mij nog maar weinig boeien. Will Succes Spoiler Rock Hunter van het duo Tashlin-Mansfield was echt stukken frisser.

Be Bop A Lula(hier helemaal) blijft wel extreem aanstekkelijk voor de rest fijne kleurige jaren 50 vlijt.

Fijne vrolijke sfeer en vooral Tom Ewell die de film draagt.
Jayne Mansfield doet mij hier best veel aan Marilyn Monroe denken, een fijne verschijning maar niet een fantastische actrice maar dat vergeven we haar als kijker snel genoeg.
De Rock & Roll nummers en optredens van bekende artiesten uit die tijd doen de film zeker goed en zorgen ervoor dat de film niet saai of langdradig wordt.

Tom Ewell zag ik een paar weken geleden nog in The Seven Year Itch en de manier hoe hij invulling geeft aan zijn rollen laat voor mij duidelijk zien dat hij een bijzonder acteur was.

In het begin dacht ik echt even serieus dat de film in zwart/wit was en met het 4:3 formaat haha! Leuke grap.

3,5*

Stem blijft ook bij een herziening staan, jammer dat de film weinig aandacht krijgt.

Eerste film die ik ooit gezien heb van Jane Mansfield. Ik was 14 jaar en vond het toen een hele leuke film. Nu wel wat gedateerd, maar zeker nog wel zijn charme. En Jane Mansfield super vrouwelijk en niet vel over been.