National Treasure - Seizoen 1 (2016)

Brits kwaliteitsdrama. Het heeft een fijn unheimisch sfeertje door de onheilspellende belichting, het gebruik van verschillende camerafilters en een soundtrack die door merg en been gaat. Elke keer dat die deurbel ging, kreeg ik koude rillingen omdat er zich weer een mogelijk gevaar aandiende voor die getormenteerde oude lobbes met zijn wandelstokje (Robbie Coltrane). Hier gaan de beschuldigingen als een inktvlek door het hele gezinsleven.Julie Walters speelt de moeder die het overspelige gedrag van manlief altijd heeft getolereerd en geconfronteerd wordt met een kant van hem die ze niet meer begrijpt. Andrea Riseborough is aandoenlijk als de jonge vrouw die vecht tegen haar eigen demonen, terwijl ze tegelijkertijd probeert om haar vader te vergeven en met hem af te rekenen.

Waar de serie wat puntjes laat liggen is dat de figuren uit de flashbacks erg ver van de figuren in het nu af staan. Hoe Paul en Marie zich ontwikkelen tot narcistische psychopaat en gewetensvolle huisvrouw voelt net niet overtuigend. De focus komt nu erg op de plotwendingen en de suspense te liggen, maar niet op hoe deze figuren zo konden veranderen doorheen de tijd. Al is het leuk dat je steeds op het verkeerde been wordt gezet door hoe man/vrouw/dochter de boel proberen te redden met leugens, intriges en manipulaties, met een (toch wel) verrassende uitkomst. Het gebeurt niet vaak dat een film/serie eindigt met een bitterzoete Pyrrusoverwinning voor alle hoofdpersonages.

Ik schrok even: het verhaal was prima afgerond. Maar het format (rechtszaken die het publieke debat gaan bepalen) is een goed aanknopingspunt voor losstaande seizoenen.