Competitie line-up:

Berlin Alexanderplatz
Burhan Qurbani

DAU. Natasha
Ilya Khrzhanovskiy, Jekaterina Oertel

Domangchin yeoja (The Woman Who Ran)
Hong Sangsoo

Effacer l'historique (Delete History)
Benoît Delépine, Gustave Kervern

El prófugo (The Intruder)
Natalia Meta

Favolacce (Bad Tales)
Damiano & Fabio D'Innocenzo

First Cow
Kelly Reichardt

Irradiés (Irradiated)
Rithy Panh

Le sel des larmes (The Salt of Tears)
Philippe Garrel

Never Rarely Sometimes Always
Eliza Hittman

Rizi (Days)
Tsai Ming-Liang

The Roads Not Taken
Sally Potter

Schwesterlein (My Little Sister)
Stéphanie Chuat, Véronique Reymond

Sheytan vojud nadarad (There Is No Evil)
Mohammad Rasoulof

Siberia
Abel Ferrara

Todos os mortos (All the Dead Ones)
Caetano Gotardo, Marco Dutra

Undine
Christian Petzold

Volevo nascondermi (Hidden Away)
Giorgio Diritti

Overige informatie hier.

Woensdag 19 februari:
01. Surge (16.00 – 17.45 | CinemaxX 02) (Markt)

Donderdag 20 februari:
01. Schwarze Milch (09.00 – 10.35 | CinemaxX 13) (Markt)
02. Villa Caprice (12.00 – 13.50 | CinemaxX 11) (Markt)
03. Wendy (14.15 – 16.15 | CinemaxX 07) (Markt)
04. Kuessipan (16.35 – 18.40 | CinemaxX 11) (Markt)
05. Anne at 13,000 ft (21.15 – 22.35 | CinemaxX 06) (Pers)

Vrijdag 21 februari:
01. Los Lobos (10.30 – 12.10 | CinemaxX 13) (Markt)
02. Rustic Oracle (14.00 – 15.45 | CinemaxX 12) (Markt)
03. Grève ou Crève (16.00 – 17.40 | CinemaxX 06) (Markt)
04. Gorod Usnul (19.00 – 20.15 | CinemaxX 03)
05. Maggie’s Farm (22.00 – 23.30 | Kino Arsenal 01)

Zaterdag 22 februari:
01. One of These Days (09.00 – 11.05 | CinemaxX 06) (Pers)
02. Swimming Out Till The Sea Turns Blue (12.30 – 14.30 | CinemaxX 05) (Markt)
03. Die Adern der Welt (15.00 – 16.45 | CinemaxX 13) (Markt)
04. Ostatni Etap (19.30 – 21.30 | CinemaxX 08) (Q&A)
05. Le Sel des Larmes (22.00 – 23.45 | Berlinale Palast)

Zondag 23 februari:
01. The Assistant (09.00 – 10.35 | CinemaxX 06) (Pers)
02. Semina il Vento (10.55 – 12.30 | CinemaxX 05) (Markt)
03. Los Conductos (14.15 – 15.30 | CinemaxX 15) (Markt)
04. The Two Sights (16.00 – 17.30 | CinemaxX 06) (Pers)
05. Funny Face (18.00 – 19.40 | CinemaxX 07)
06. Todos Os Mortos (22.00 – 00.05 | Berlinale Palast)

Maandag 24 februari:
01. Cidade Pássaro (09.10 – 11.00 | CinemaxX 15) (Markt)
02. Gunda (11.15 – 12.55 | CinemaxX 05) (Markt)
03. Sakura (13:20- 15.25 | CinemaxX 02) (Markt)
04. La Virgen de Agosto (17:20 – 19.35 | DFFB Atelier Studio) (Markt)
05. Digger (21.00 – 22.40 | CinemaxX 07)

Dinsdag 25 februari:
01. Mare (09.00 – 10.30 | CinemaxX 07)
02. Siberia (11.00 – 12.35 | CinemaxX 05) (Markt)
03. La Déesse des Mouches à Feu (13.30 – 15.20 | CinemaxX 3)
04. The Trouble With Being Born (18.00 – 19.35 | CinemaxX 07)
05. Soleil Ô (20.15 – 22.05 | Kino Arsenal 01)
06. Never Rarely Sometimes Always (22.00 – 23.45 | Berlinale Palast)

Woensdag 26 februari:
01. You Will Die at Twenty (09.15 – 11.05 | CinemaxX 14) (Markt)
02. Isabella (12.30 – 13.55 | CinemaxX 07)
03. Street Scene (17.00 – 18.25 | CinemaxX 08)
04. The Roads Not Taken (19.30 – 21.00 | Berlinale Palast)
05. Dau – Natasha (22.00 – 00.30 | Berlinale Palast)

Donderdag 27 februari:
01. A l'abordage! (09.00 – 10.50 | CinemaxX 07)
02. Frem (12.15 – 13.35 | CinemaxX 13) (Markt)
03. Chico Ventana También Quisiera Tener un Submarino (14.00 – 15.25 | CinemaxX 12) (Markt)
04. Jumbo (17.00 – 18.40 | CinemaxX 01)
05. Garagenvolk (20.30 – 22.10 | CinemaxX 01)

Vrijdag 28 februari:
01. Un Crimen Común (09.00 – 10.40 | CinemaxX 06)
02. A Metamorfose dos Pássaros (12.30 – 14.15 | CinemaxX 07)
03. Daleká Cesta (14.30 – 16.20 | CinemaxX 08)
04. Lúa Vermella (19.00 – 20.30 | CinemaxX 4)
05. The Calming (21.30 – 23.05 | CinemaxX 03)

Zaterdag 29 februari:
01. Effacer l'historique (11.00 – 12.55 | CinemaxX 03)
02. Remparts d’argile (15.00 – 16.35 | Kino Arsenal 01)
03. Irmã (17.00 – 18.35 | CinemaxX 01)
04. Generations (19.00 – 20.15 | CinemaxX 06)
05. Medium (21.00 – 22.15 | CinemaxX 04)

In de dertien jaar dat ik naar filmfestivals ga heb ik nog nooit zo geworsteld met het samenstellen van het programma. Ik mis nu al de Cinestar. Uiteindelijk niet de nieuwe Kelly Reichardt, Nobuhiro Suwa, Matteo Garrone, Cristi Puiu, Pacho Velez, Sung-hyun Yoon en Raya Martin kunnen inplannen. Perro (Lin Sternal), Mamá, Mamá, Mamá (Sol Berruezo Pichon-Rivière) en Sthalpuran (Akshay Indikar) had ik ook graag willen zien uit het Generation-programma. Dat Duitse nasynchronisatie blijft een verschrikking.

Van de 18 competitiefilms is er eentje op voorhand gekocht. Een nieuw diepterecord voor de Berlinale en laat ook goed zien dat Carlo Chatrian iets andere plannen heeft met het filmfestival. Ben benieuwd wat ik uiteindelijk ga zien.

Viel Spaß Terry.

Sport die jongen eigenlijk? Dat moet wel om zoiets ten einde te kunnen brengen, niet?

Maar idd, veel plezier! Ik kom later graag even je tips checken.

Ik land pas vrijdagavond, en ga de volgende vrijdagavond weer terug. Op de maandag nog een beslissing te nemen. En op de donderdag misschien nog iets erbij zetten.

SATURDAY FEB. 22ND
12:00 - 14:02 - FIRST COW (Kelly Reichardt) - Berlinale Palast - Competition
15:15 - 16:55 - LE SEL DES LARMES (Philippe Garrel) - Cinemaxx 7/9 - Competition
20:00 - 21:30 - THE INTRUDER (Natalia Meta) - Haus der Berliner Festspiele - Competition - TICKET

SUNDAY FEB. 23RD
09:00 - 11:04 - PINOCCHIO (Matteo Garrone) - Berlinale Palast - Berlinale Special
12:00 - 13:30 - UNDINE (Christian Petzold) - Berlinale Palast - Competition
15:00 - 17:00 - TODOS OS MORTOS (Caetano Gotardo, Marco Dutra) - Cinemaxx 7/9 - Competition

MONDAY FEB. 24TH
08:30 - 10:31 - EXIL (Visar Morina) - Cinemaxx 6 - Panorama
12:00 - 13:39 - MY LITTLE SISTER (Stéphanie Chuat, Véronique Reymond) - Berlinale Palast - Competition
12:00 - 13:29 - NAMO/THE ALIEN (Nader Saeivar) - Cubix 5 - Forum
14:30 - 16:02 - SIBERIA (Abel Ferrara) - Cinemaxx 7/9 - Competition

TUESDAY FEB. 25TH
09:00 - 10:17 - THE WOMAN WHO RAN (Hong Sang-soo) - Berlinale Palast - Competition
11:30 - 13:08 - BAD TALES (Fabio & Damiano D'Innocenzo) - Berlinale Palast - Competition
15:00 - 16:42 - NEVER RARELY SOMETIMES ALWAYS (Eliza Hittman) - Cinemaxx 7/9 - Competition

WEDNESDAY FEB. 26TH
08:15 - 11:18 - BERLIN ALEXANDERPLATZ (Burhan Qubani) - Berlinale Palast - Competition
12:15 - 13:40 - THE ROADS NOT TAKEN (Sally Potter) - Berlinale Palast - Competition
14:45 - 17:10 - DAU. NATASHA (Ilya Khrzhanovsly, Jekaterina Oertel) - Cinemaxx 9 - Competition
20:30 - 21:52 - SI C'ÉTAIT DE L'AMOUR (Patric Chiha) - Cubix 5 - Panorama Dokumente

THURSDAY FEB. 27TH
09:00 - 11:07 - DAYS (Tsai Ming-Liang) - Berlinale Palast - Competition
12:15 - 14:13 - CHARLATAN (Agnieszka Holland) - Berlinale Palast - Berlinale Special

FRIDAY FEB. 28TH
09:00 - 10:28 - IRRADIATED (Rithy Panh) - Berlinale Palast - Competition
11:30 - 14:00 - THERE IS NO EVIL (Mohammad Rasoulof) - Berlinale Palast - Competition

Al gezien:
- Days of Cannibalism (Panorama Dokumente)
- Un Crimen Común (Panorama)
- The Trouble With Being Born (Encounters)
- Si c'était de l'amour (Panorama Dokumente)

Days of Cannibalism is op zich best interessant, maar niet echt een onderwerp waarmee je mensen de zalen in lokt (wrijving tussen lokale boeren in Lesotho en de Chinese arbeidsmigranten in dat land).
Un Crimen Común is een goede psychologische thriller waarin de hoofdpersoon met een groot moreel dilemma worstelt. Fantastische hoofdrol.
The Trouble With Being Born is Oostenrijks, dus bij voorbaat al een beetje vreemd. Er zitten wat scenes in tussen een vader en zijn androide kind waar sommige mensen erg boos op gaan reageren. Wel een film die je aan het denken zet, en wat mij betreft de beste film van de drie.
Si c'était de l'amour vond ik alleen al voor de muziek fantastisch (strakke techno). Verder een dans-documentaire (ook de dans is uitstekend) waarin het ook gaat om de relatie tussen de dansers. Ga hem nog een keer zien omdat de versie die ik zag geen ondertiteling had voor de conversaties in het Frans, en dan mis je toch de nuances.

Malick geen Puiu

Twee van de vier voorstellingen zijn alleen Duits ondertiteld. Ik zie Puiu wel in Gent.

FWIW, the Puiu is bijna geheel in het Frans. Dus als je dat verstaat is het misschien nog te doen.

Dag 1:
First Cow is in mijn hoofd steeds beter aan het worden. Een simpel verhaal, maar met resonantie in onze huidige tijd waarin in Amerika de strijd tussen diversity en anti-diversity steeds feller wordt. Een film over de basis van een multi-cultureel land, over de ongrijpbaarheid van de American Dream, en over een koe als statussymbool. En hij is nog erg grappig ook.

The Salt of Tears: weet je, ik mag best graag naar het bevallige naakte lichaam van een jonge vrouw kijken, maar als je als 71-jarige regisseur je vrouwelijke karakters letterlijk zo te kijk zet en ze verder geen enkele 'agency' geeft, dan ben je een beetje uit de tijd, en ook een beetje creepy. Als de mannelijke hoofdrol dan ook nog eens een klootzak van het zuiverste water is, dan heb ik het al snel gehad. Waardeloze film.

Dag 2:
Pinocchio kennen we allemaal, en Matteo Garrone blijft behoorlijk trouw aan het verhaal, maar zijn ongebreidelde fantasie (zie: Tale of Tales) maakt dit tot een zeer vermakelijk schouwspel voor alle leeftijden, met een staaltje tech werk waar menig Hollywood film een puntje aan kan zuigen. Leuk wakker worden.

Undine is iets waarvoor je open moet staan, maar als je dat doet vind je hier één van de meest verfrissende love stories van deze eeuw. Paula Beer en Franz Rogowksi spatten van het doek, en Petzold gebruikt de mythe van de waternimf die haar minnaar moet doden als hij haar bedriegt om iets te zeggen over de tijdloosheid van de dingen die we afbreken en weer opbouwen. Ik ging er plat voor, maar de meningen zijn zeer verdeeld hier.

Todos os mortos is een film over een post-emancipatoir Brazilië aan het eind van de 19e eeuw. Ik heb het idee dat dit een heel sterke film is, maar dit soort werken passen beter op een rustige zondagmiddag in de plaatselijke arthouse bios dan in de hectiek van zo'n festival. Graag nog een keer zien als ik nog twee films in mijn hoofd aan het verwerken ben.

The Twentieth Century was zo'n typisch geval van 'what the fuck did I just see' die je alleen op festivals tegenkomt. Low budget maar inventief gemaakt komisch drama over een beoogd premier van Canada aan het begin van de 20e eeuw. Compleet onzinnig, maar bij tijd en wijle erg vermakelijk. Monty Python on acid.

Heb dezelfde twee gezien en dezelfde mening over beide. First cow duidelijke groeier, the Salt of Tears ridicuul werk van een oude, creepy man over een jonge, creepy man (met een ongekend waardeloze soundtrack). Wat mij ook mateloos stoorde was de tijdloosheid die hij wou uitstralen (zwart-wit, mensen sturen elkaar brieven en postkaarten), terwijl we weten dat het zich afspeelt in september 2019. Waarom de mensen niet iets meer hun telefoon gebruikten om elkaar niet te mislopen, was mij een raadsel. En de voice-over was ook een compleet waardeloze toevoeging, soms op het lachwekkende af.

Dag 3:
Exil volgt een man uit Kosovo die woont en werkt in Duitsland en is getrouwd met een Duitse vrouw. Op zijn werk lijkt het alsof sommige collega's hem buitensluiten. Racistische motieven? Zijn vrouw vindt dat hij er niet zo zwaar aan moet tillen, maar zijn paranoia neemt de overhand. Sterk uitgewerkt motief met karakters die allemaal hun zwakheden hebben. Alleen weet de regisseur er geen einde aan te breien helaas.

Schwesterlein is voor degenen die een tijdje niet gejankt hebben. Of dat dan gemeend is, of omdat ze moeten janken vanwege het belabberde niveau van de film, dat doet er even niet toe. Er is maar één reden om deze film te gaan zien, en dat is de masterclass van Nina Hoss in de titelrol. Waarom in zulke slechte films, Nina?

Siberia is Abel Ferrara op zijn radicaalst. Nauwelijks een narratief te ontdekken in deze helletocht door de krochten van de ziel van een gebroken man, gespeeld door Ferrara's alter ego Willem Dafoe. Als een inverted Odysseus gaat hij van de onderwereld (die zich kennelijk in de kou van Canada bevindt) naar het licht, om uiteindelijk de cirkel weer rond te maken. Een film die je moet ondergaan en niet begrijpen, want hij is ongrijpbaar. Sterk.

Wat mij betreft mag Never, Rarely, Sometimes, Always de Gouden Beer winnen. Hartverscheurend.

Mooi, zag inderdaad positieve berichten over die film verschijnen. Was ook al fan van haar Beach Rats.

Lag al klaar, maar is dan een goede tip voor de vrouwelijke regisseurs Challenge komende maand dan, thanks.

Sorry, de afgelopen dagen een beetje vergeten, ik zal het dit weekend (als ik weer thuis ben) goedmaken .

Overigens ben ik het met het sentiment omtrent NRSA eens, wat een prachtfilm.

+1. Ik hoop (en verwacht) ook dat die de hoofdprijs zal winnen. Verder hoop ik op prijzen voor iig First Cow en Dau. En wie weet Tsai. En alsjeblieft niet voor (het bij sommigen favoriete) Berlin, Alexanderplatz.

Ik vond het een fijne editie trouwens. Merendeel van de competitie echt mooi, waaronder meerdere prachtig. En het nieuwe Encounters-programma, waarvan ik pakweg de helft zag, vond ik heel interessant. Shirley, Gunda en - in het bijzonder - Kill it and Leave This Town hoorden bij mijn hoogtepunten van het festival.

Na het ervaren van de nieuwe Rithy Panh hoop ik dat hij wint. Monumentaal film.

Dag 4:
The Woman Who Ran is Hong being Hong, maar je ziet wel dat hij zijn films steeds verder uitkleedt: vrijwel alleen maar statische shots van conversaties, het gaat vooral om menselijke communicatie en hoe we ons daarin verbergen. Dat was altijd al zijn onderwerp, maar er zit steeds minder cinema-opsmuk omheen. En een geweldige katten-scène, altijd goed.

Bad Tales is een 13-in-een-dozijn drama over een aantal gezinnen tijdens een zomervakantie in een Italiaanse voorstad van Rome. De karakters zijn heel erg cliché, en het verhaal mag dan een stuk origineler zijn, toch ben ik deze film volgende week alweer vergeten omdat er werkelijks niets opvallends aan is.

Never Rarely Sometimes Always is de beste film van deze Berlinale (die ik gezien heb natuurlijk). Een tiener-abortus drama in de VS wat met zoveel gevoel en zo weinig pressie is opgezet dat het bijna pijn doet. De scene waaraan de film zijn titel ontleent is zo hartverscheurend dat de onderliggende woede over het feit dat dit allemaal maar zo moet gebeuren nog groter wordt. God bewaar ons (nou ja, de Amerikaanse vrouwen) als Trump wint in november.

Dag 5:
Welcome to Chechnya is ook al zo gezellig: een docu over een Russische LGBTQ actiegroep die Tsjetsjeense homo's en lesbiennes het land uit probeert te smokkelen omdat ze in eigen land gevangen gezet, gemarteld, en vermoord worden. Je maag keert wel een aantal keer om. Bovendien is de spanningsopbouw als van een thriller, dus je hart zit ook nog eens in je keel. Vooral een belangrijk document.

Laten we gewoond doen alsof The Roads Not Taken niet bestaat, dat is voor iedereen beter. Had Sally Potter maar beter naar de titel gekeken en de weg naar deze film niet ingeslagen. Wat een draak van een film. Schrijver (Javier Bardem) heeft hersenaandoening waardoor hij niet veel meer kan. In zijn hoofd bedenkt hij (want schrijver) twee alternatieve levens voor zichzelf. Geen van beide boeken zou ik lezen, en zijn echte leven is een aaneenschakeling van zielige momenten waar je waarschijnlijk om moet huilen of zo, maar het was niet om aan te gluren. Slechtste film die ik gezien heb.

DAU.Natascha is dan weer de meest bizarre film die ik gezien heb. Deze film kan niet los worden gezien van zijn context (en voor degenen die die context niet kennen: lees dit en val van de ene verbazing in de andere). De vraag is: waar ligt de grens tussen acteren en 'zijn'? Alle acteurs speelden hun rollen maandenlang, dag in dag uit, 24 uur per dag, zonder dat er überhaupt camera's draaiden, dus waar kijk ik hier naar: mensen die een rol spelen of gewoon zichzelf zijn? Verder was er minimaal script, dus een hoop is improvisatie. Als daar dan bijhoort dat een vrouw gedwongen wordt een lege fles daar beneden naar binnen te schuiven, dan laat deze film je een beetje vertwijfeld achter.
Er zijn in totaal tien films uit dit project voortgekomen (plus nog veel meer materiaal), dus er staat ons nog wat te wachten.

Si c'était de l'amour is alleen al de moeite waard voor de strakke techno en de fysieke moderne dans door choreografe Gisèle Vienne, maar de gesprekken tussen de dansers die erin gemonteerd zijn geven ook hier verdiepeing, en ook hier gaat het om een vervaging van wie ze spelen in de voorstelling en wie ze daadwerkelijk zijn. Ik had deze film van tevoren al gezien, maar zonder ondertitels, en bovendien wilde ik het ook ervaren op een groot doek. Vooral voor de liefhebber van techno en moderne dans.

Dag 6:
De films van Tsai Ming-Liang moet je altijd even op je in laten werken, en daarin is Days niet anders. Wat in eerste instantie een lukrake verzameling scenes lijkt te zijn waar niets in gebeurt, wordt uiteindelijk toch het verhaal van een dolende ziel (Tsai's vaste kompaan Lee Kang-Sheng) die op zoek is naar menselijk contact om zijn fysieke maar ook emotionele pijn te verwachten. Die zoektocht culmineert in een massage-scene van een half uur, en dit is Thailand, dus met happy end. En daarna drijven de twee zielen weer uit elkaar, en ben jij geraakt tot in het diepst van je ziel. Prachtig.

Daarnaast Siberia nog een keer gezien.

Dag 7:
Het is moeilijk Irradiated van Rithy Panh als film te beschrijven, want dat is het eigenlijk helemaal niet. Zelfs geen documentaire. Het is een essay in de stijl van bijvoorbeeld The Image Book van Godard, maar dan indringender en met meer samenhang. Een essay over de ellende die wij als mens over de wereld uitstrooien in oorlogen, het kwaad dat in ons allen zit, en wat zij die dat overleven doen met hun verhalen. En dat dan allemaal ondersteund door bij tijd en wijle gruwelijke beelden van concentratiekampen en andere narigheid in Nazi-Duitsland, Cambodja, Vietnam en andere schandvlekken uit het verleden, geprojecteerd op drie 4:3 beelden naast elkaar (dus in feite 12:3). Soms drie keer hetzelfde beeld, soms één langgerekt beeld. Confronterend, poëtisch, en diepzinnig. Zou eigenlijk op alle middelbare scholen vertoond moeten worden.

There Is No Evil van Mohamed Rasoulof heeft ook al zo'n gezellig thema: wat als je de opdracht krijgt om beul te zijn in een regime waar de doodstraf een optie is? Hij laat zien wat dat met een mens kan doen in vier verschillende verhalen die alleen verbonden zijn door dit thema. Sowieso een prachtig inkijkje in de Iraanse samenleving (één van de meest fascinerende op deze aardkloot), maar vooral heel goed verteld. Niet alle verhalen zijn even sterk, maar hoe hij een dergelijk thema weet terug te brengen tot simpel menselijk drama is knap.

Gouden Beer: There Is No Evil - Mohammad Rasoulof
Grand Jury Prize: Never Rarely Sometimes Always - Eliza Hittman
Beste Regie: Hong Sang-soo - The Woman Who Ran
Beste Acteur: Elio Germano - Hidden Away
Beste Actrice: Paula Beer - Undine
Beste Script: Bad Tales
70th Anniversary Award: Delete History
Outstanding Artistic Contribution: Cinematografie voor DAU.Natascha

Irradiated wint Beste Documentaire

Is die ook gelijk aangekocht, heb je daar iets over gehoord?

Jullie lijken er allemaal zo van onder de indruk, dat zegt wel wat.

Uit de hoofdcompetitie zijn er twee films gekocht: Berlin Alexanderplatz en Effacer l'Historique. Ik hoop dat daar nog First Cow, Irradiés, Never Rarely Sometimes Always, Sheytan Vojud Nadarad / There Is No Evil en Undine bijkomen maar ik vrees voor het ergste.

Op basis van 48 langspelers kwam onderstaande lijst tot stand. Waarom slapen (= snurken) zoveel mensen tijdens de voorstellingen? Had er zelfs eentje gegeven moment op de mijn schoot hangen.

HOOGTEPUNTEN:
01. Generations (Lynne Siefert)
Vaarwel James Benning en welkom Lynne Siefert. Meesterlijk debuut.

02. Ping Jing / The Calming (Song Fang)
Ik val in herhaling: het zoveelste meesterwerk van de achtste generatie Chinezen. Dit had gewoon de Tijgercompetitie moeten winnen. 

03. Wendy (Benh Zeitlin)
Alsof Herzog en Malick besloten hadden om een film samen te maken - zo'n vibe geeft de film je. Pure kippenvel. 

04. Chico Ventana También Quisiera Tener un Submarino (Alex Piperno)
Een film over ontmoetingen tussen mensen. Ze observeren en benaderen elkaar met nieuwsgierigheid, scepsis en angst. In alle rust en tederheid in beeld gebracht. Pablo Lamar verdient met zijn geluidsontwerp een standbeeld. Zelfs tijdens de aftiteling zat ik in complete trance. 

05. Irradiés (Rithy Panh)
Monumentale film. Waarom niet de Gouden Beer?

06. Never Rarely Sometimes Always (Eliza Hittman)
Twee scènes die in mijn hart zijn gegrift: beschrijving van de titel en pilaarscène. 

07. One of These Days (Bastian Günther)
De They Shoot Horses, Don't They? van de 21ste eeuw. Indrukwekkende film.

08. The Two Sights (Joshua Bonnetta)
Al jaren wil ik El Mar La Mar zien maar The Cinema Guild wil zijn werk maar niet uitgeven op DVD / BLU-RAY. Hele bijzonder regisseur die op het grensvlak van filmessay, speelfilm en documentaire werkt. 

09. Gunda (Viktor Kosakovskiy)
Kosakovskiy vorige (spektakel)documentaire was een mislukking maar hij revancheert zich met deze opmerkelijke viervoeters. Wie kijkt er naar wie? 

10. The Trouble With Being Born (Sandra Wollner)
Oostenrijk. Het land waar blijkbaar alleen maar films vandaan komen waar het schuurt en pijn doet. Fascinerende film. 

11. Remparts d'Argile (Jean-Louis Bertucelli)
Ik ken vrij weinig contemplatieve films uit Afrika maar deze is wel heel speciaal. Alweer meer dan 50 jaar oud en onlangs erg mooi gerestaureerd.
 
12. Undine (Christian Petzold)
Paula Beer en Franz Rogowski in één film. Hebben we nog meer nodig?

13. Anne at 13,000 ft (Kazik Radwanski)
De artistieke variant van de mumblecore-stroming? 

14. Funny Face (Tim Sutton)
Sutton doet een Refn. Op zijn Suttons.

15. You Will Die at Twenty (Amjad Abu Alala)
Overgeslagen in Venetië. Gemist in Rotterdam. En toen kwam ik er in Berlijn achter dat dit best wel een uniek debuut is uit Soedan. Hele zelfverzekerde eerste film. 

16. À L'abordage (Guillaume Brac)
Zijn er überhaupt distributeurs en filmfestivals in de Benelux die Guillaume Brac kennen? De grappigste en meest opgewekte film van de hele Berlinale. Zijn vorige 'documentaire' L'île au Trésor is overigens een meesterwerk.

En Carlo Chatrian is een held.

Kleine review van een film waarvan ik geen idee heb wat ik er nou eigenlijk van moet vinden.