Fed Up (2014)

1,5 uur lang open deuren intrappen. Geen slechte docu, het is alleen allemaal al een keer eerder verteld. Tevens irriteerde ik me bij deze docu aan de stemmingmakerij (het afspelen van "feel good" muziek als het gezin groente snijdt, het afbreken van de die dokter die een experiment probeert te bedenken wat geschikt zou zijn voor een studie)

Ook vraag ik me af of de personen die gefilmd worden echt zo onwetend zijn. De moeder van het dikke meisje (te jong voor weight watchers) die zegt te weten wat gezonde voeding is en vervolgens haar kind 3x per dag cornflakes voor te schotelen :S In deze tijd van internet moet het toch mogelijk zijn jezelf een beetje te informeren.

Kan ik mij helemaal in vinden. Echt niet dat alle Amerikanen zoooo ontzettend onwetend zijn. Extreme gevallen extra uitlichten om het punt over te brengen.

Wat een onzinreacties hier. ´echt niet dat alle Amerikanen zo onwetend zijn'?? Sterker nog in NL zijn we ook gewoon nog onwetend wat voeding betreft hoor.

En we gaan steeds meer de Amerikaanse kant op. Kijk alleen al naar de ideetjes om scholen met privaat geld te onderhouden. Kom er maar in frisdrankjes.

Daarnaast denkt echt een heel groot deel dat light producten ook daadwerkelijk zorgen dat je minder dik wordt. Dus tja.

Onze supermarkten liggen gewoon vol met suiker, en dan niet alleen in snoep en koekjes.

Met open mond.

Natuurlijk zijn een aantal paden die voorbijkomen in deze documentaire platgetreden. En uiteraard moet je bijna onder een steen hebben geleefd om niet te weten dat onze supermarktboodschappen legaal vergiftigd zijn. Zelfs als een van de ingrediënten iets te giftig blijkt te zijn en het nieuws bereikt, dan doet de fabrikant zelf onderzoek waaruit blijkt dat het wel meevalt. Dat mag. En dat er suiker in onze spaghetti zit wisten we misschien niet, maar dat het in al onze sauzen zit - meestal onder merkwaardige namen vermeld, of helemaal niet - was wellicht bekend. Vrijwel al onze vrolijke pakken drinken met groene vinkjes en gezellige stukken fruit op de verpakking zijn tot de nok gevuld met suiker. Zelfs in de Lipton 'theepyramides' zitten aroma-korrels met suiker. Een kopje thee zónder suiker zit er dus niet meer in.

De manier waarop deze choquerende documentaire alles nog even fijntjes op een rijtje zet, biedt stof tot nadenken. Vooral wanneer men nog even aanstipt dat 80% van ons eten is voorzien van suiker. Een verwijzing naar de tabaksindustrie - die 50 jaar heeft volgehouden dat het allemaal wel meeviel - is snel gemaakt. Ook hier zien we enge CEO's in de rechtszalen, vertegenwoordigd door nog engere advocaten. Het valt allemaal wel mee, zeggen ze. Alvast met hun gedachten bij nog grotere zwembaden in de achtertuin en dikkere auto's in de garage. Alles draait om geld. En nog meer geld. Suiker maakt de klant een junk. Je zou ze graag wat suiker in de tank kieperen. Of wat dubieus vet in het zwembad. Het zal waarschijnlijk niet helpen om ze wakker te schudden, zij zijn slechts onder de indruk van winst.

Wat Fed Up aan de kaak stelt is erg. Zo blijkt men in de politiek al decennia op de hoogte te zijn van de gevaren waar de voedselfabrikanten de mens aan blootstelt. Maar zelfs als de vrouw van Obama iets probeert te doen aan de enorme toename van obesitas in de VS, krijgt ze voornamelijk hulp van Coca Cola. Grote multinationals die eigenlijk de kern vormen van het probleem. Het blijkt dat de door hen aangedragen oplossingen een doekje voor het bloeden zijn. Coke Zero en Diet Coke blijken de hersens dusdanig te foppen dat er suiker onderweg is, dat het minstens zo'n groot gevaar gevaar vormt als de vloeibare roestverwijderaar in zijn klassieke vorm. En men blijkt nog meer geld te kunnen genereren door deze afslankindustrie. En dus is er voor alles een 'slanke' variant. Nog meer zwembaden en auto's.

Door de feiten zal menige kijker zich een hoedje schrikken. Gelukkig maar. Want het wordt tijd dat de consument ontwaakt. Baby's met obesitas zijn helaas realiteit. Als Bill Clinton wordt geconfronteerd met enkele onderzoeksresultaten knikt hij terwijl hij gedesillusioneerd voor zich uit staart. Hier is geen kruit meer tegen gewassen. De voedselindustrie heeft een dusdanig dikke vinger in de gezoete pap dat je van de politiek nog maar weinig hoeft te verwachten. Het blijkt dat er al meerdere adviezen uit onderzoeken zijn geschrapt onder druk van het grote geld. Met als een van de meest bizarre resultaten dat pizza door de wet wordt omschreven als groente. Krijgen de schoolkinderen tóch hun vitamientjes. Als kijker valt je mond spontaan open. Vergeet hem niet te sluiten, voor je het weet is hij gevuld met suiker.

Zeer goed.

Met dank aan Remain in Light voor het recensie-exemplaar.

Best vermakelijk en interessant als je geinteresseerd bent in het onderwerp (zoals ik), maar zeker voor een documentaire uit 2014 echt teveel 'seen it all before'. Vrijwel alles dat voorbij komt is echt allang bekend, en voorbij gekomen in andere documentaires en programma's (ondere andere in de documentaireserie 'the Weight of Our Nation' die daarin wel een aanrader en ook voorloper was).

Leuk om te kijken, maar het verdient dus niet een echt hoge score puur als documentaire.

2,5*

Beetje erg veel open deuren die ingetrapt worden; er komt weinig verrassends aan bod, maar misschien komt dat ook omdat ik me al vaker ingelezen heb over wat goed of slecht voor je is.

Ik heb altijd een beetje een dubbel gevoel bij dit soort "het is allemaal verschrikkelijk wat er aan de hand is"-documentaires; natuurlijk is de voedselindustrie geen lieverdje, dat weet iedereen. Maar de consument, die als een willoos slachtoffer neergezet die te zwak is om verleidingen te weerstaan heeft ook een eigen verantwoordelijkheid. Als iemand het echt wil, dan kun je heus wel relatief gezond eten (of iig, geen morbide obesitas krijgen).

Verder wel kijkbaar, maar ook iets teveel een standaard-documentaire. Aan de lange kant zelfs en misschien ook iets teveel gericht op Amerikaanse producten, merken en gewoontes (op scholen).

Hoewel ik van dit soort documentaires hou, vind ik dit een matige documentaire waarbij naar mijn mening de schuld onevenredig verdeeld wordt. Ja de voedingsindustrie doet alles om zoveel mogelijk geld te verdienen, ook als dit ten koste gaat van de gezondheid van zijn klanten. Maar deze klanten hebben genoeg andere keuzes (zelfs goedkoper zoals getoond wordt). Dus het is ook veel eigen verantwoordelijkheid. Dat scholen veel fast food serveren is ook de schuld van de scholen. Dat er reclame voor kinderen uitgezonden wordt, kan de regering eenvoudig verbieden.

Er zit naar mijn idee ook een gevaarlijke suggestie in deze documentaire. Men doet voorkomen alsof het verminderen van "calorieën in" en meer beweging (=calorieën uit) niet zou werken als je het verkeerde soort voedsel eet. Maar dat is volgens mij onzin. Men zegt dat als je een glas cola drinkt het teveel aan suiker door je lever in vet omgezet wordt. Dat is zo. Maar als je vervolgens gaat hardlopen en voor dezelfde hoeveelheid aan calorieën verbrand, gebruikt je lichaam vet als brandstof. Ook in je lichaam geld de wet van behoud van energie.

Dit alles bij elkaar zorgt voor 2.5 sterren voor mij

Op maandag lekker een pizza in de schoolkantine, op dinsdag Arby's en op woensdag McDonalds, wat een feest bij onze Amerikaanse vrinden. Kijk, natuurlijk trapt Couric de ene na de andere open deur in en zijn de gevolgde families wel érg naïef/onwetend/dom/achtergesteld (arme kinderen) maar vwb de inhoud en boodschap zit er geen woord Frans bij. De foodlobby liet zich ook weer van zijn beste kant zien, de tomatensaus op pizza als groente aanmerken, is toch heerlijk mensen?

Jammer van de drammerige dramatiek (muziekjes, huilbuien etc.). Ben verder wel benieuwd hoe deze strijd zich de komende decennia gaat ontwikkelen.

Interessante documentaire alleen de schuld wordt volledig in de schoenen van de voedingsindustrie geschoven. In de VS is er een groot probleem maar dat zie je hier toch niet (of in veel mindere mate) en hier hebben we exact dezelfde rotzooi in de supermarkt staan en ook een McDonalds op iedere hoek van de straat, hoe verklaar je dat dan? Ok toegegeven in de VS zijn het er meer maar dat lijkt mij puur een kwestie van vraag en aanbod.

Ik vind hier vooral de ouders ook verantwoordelijk, als je je kind op een school stopt waar ze enkel friet en pizza serveren moet je een andere school zoeken. Of gewoon lunch meegeven, boterhammen en een appel ofzo net als wij vroeger. Als genoeg ouders dat doen is het zo klaar met die rotzooi, het zijn de ouders zelf die dit in stand houden maar het valt me ook op dat die ouders zelf ook vaak al obesitas hebben.

Lijkt me overigens ook vooral een kwestie van opleiding en daar schort het vooral aan in de VS. Publieke scholen zijn van een vreselijk laag niveau en het zijn vaak lage inkomens die veel rotzooi vreten en er slechte leefgewoontes op na houden (roken, drinken etc).

Als je ook maar een klein beetje slim bent en niet zo naief luister je niet naar wat de overheid zegt dat je moet doen en zeker niet naar de voedingsindustrie en laat je je niet verleiden door mooie verpakkingen en doe je je eigen onderzoek en dan is het niet zo moeilijk om erachter te komen dat vers onbewerkt voedsel gewoon het beste voor je is.

Prima documentaire over hoe de voedselindustrie eigenlijk opvallend veel overeenkomsten kent met de tabaksindustrie. Zo gek als het nu voor ons is om te zien hoe men via The Flintstones sigaretten aanprijst, zo gek zal het wellicht in de toekomst zijn dat tekenfilmfiguren het gezicht zijn van zoveel suikerproducten, die ons allemaal veel te dik maakt. Een interessant onderwerp, waarbij het vooral intrigeert om de geschiedenis in te duiken en bepaalde deskundigen erover te horen praten. Het onderwerp is weliswaar relevant, maar ook vrij uitgekauwd. Je kunt je kont niet keren of je hebt wel van die vervelende vloggende health-freaks of zelfbenoemde diëtisten, die maar al te goed weten wat je moet doen. Bah. Voor Fed Up wist men gelukkig nog wat interessante punten aan te halen voor deze documentaire en wordt het op een aardige en vlotte manier gebracht.

Jammer genoeg is de documentaire naast interessante elementen half een aflevering van Obese. We zien zwaarlijvige Amerikaanse gezinnen die elke tien minuten een hamburger naar binnen rammen en daarna huilend voor de camera zitten. Gevolgd door beelden van een meisje dat een Snickers koopt. En optimistische pianomuziek die natuurlijk meteen begint te spelen zodra er een komkommer wordt gesneden. Dat alles had van mij prima achterwege mogen blijven. Ik weet dat de film veel naïeve mensen bevat - van het type dat denkt dat een Cola Zero en extra blaadje sla op de hamburger gezond is - maar ze hadden de kijker wel wat hoger mogen inschatten. Sowieso denk ik dat een groot deel van de doelgroep - de onwetende dikke mensen - niet bereikt wordt met een documentaire.

3 sterren.

Traditioneel geconstrueerde documentaire bestaat teveel uit een combinatie van archiefmateriaal, statistieken in de vorm van animaties en pratende hoofden. Het is een overtuigend exposé van een corrupt politiek systeem waarin producenten van suikerhoudende producten politici, maar ook Michelle Obama, om de tuin leiden en de gezondheid van de Amerikaanse bevolking - en kinderen in het bijzonder - op het spel zetten voor financieel gewin. Goed onderbouwd, maar het zijn vooral de bijdrages van de kinderen en de families, die slachtoffer zijn van het gebrek aan politieke daadkracht, die indruk maken.

De Amerikaanse eet- en bewegingscultuur is gewoonweg slecht. Neem eens de fiets, tuinier eens.