Des Morceaux de Moi (2012)

Spijtig.


Adèle Exarchopoulos steelt wel weer de show, maar haar acteerwerk is niet genoeg om de vele tekortkomingen te compenseren. De gebroken family dynamics weten de kijker niet te bereiken, omdat Lemesle niet schijnt te weten welke kant hij op wil, er mist een bepaalde focus en film lijkt volledig stuurloos.


Erell die met haar vrienden eropuit trekt slaat de plank ook nogal mis. Niet nuttig genoeg, en ook niet doelloos genoeg. De functie van die scenes ontgaan me dan ook nogal en er komt ook zeer zelden wat van de frustratie van Erell naar voren, die gewoon zeer willekeurig naar bovenkomt. Lemesle weet dat niet goed uit te diepen.


Het wordt iets beter als Erell's zus terug komt en haar vriend mee neemt die zeer zelden voor een aangename scene zorgt die een klein beetje inzage geeft in det oestand van Erell, maar ook dan blijft het iets te willekeurig en oppervlakkig. De gebeurtenissen rond deze familie blijft vaag en wist mij in ieder geval niet te intrigeren. Maar Adèle is wel weer goed, dat is ook wel wat waard.

Weinig enerverende film over een disfunctioneel gezin, waarvan de leden zoveel mogelijk langs elkaar heen proberen te leven. Traag en tamelijk inhoudsloos. Adèle Exarchopoulos is nadrukkelijk aanwezig. Daarmee heb je het meest opmerkelijke punt van deze film wel gehad.