State of the Union (1948)

Een Capra-film zoals ik die het liefst zie: kritisch, snel, gedetailleerd en subtiele humor. Met een sublieme cast.

4,5*

Prachtrollen van Spencer Tracey en Katherine Hepburn, in weer een wervelende Capra-film. En ik zie net dat Angela Lansbury (murder she wrote) in de lead speelt. Wow, best wel onherkenbaar.

Weer enorm genoten in een diepgaande Capra. 4.5*

Nog maar door opvallend weinig mensen gezien trouwens.

Gekeken met Engelse ondertiteling, daarom moest ik in het begin wat inkomen. Maar sowieso vind ik het begin wat onduidelijk, later wordt alles meer helder. Deze film moet het vooral hebben van de personages en hun dialogen. Het verhaal is vrij eenvoudig, en sommige gebeurtenissen zijn niet altijd even boeiend. Verder gaan de ontwikkelingen wat langs je heen, omdat je als kijker niet overal bij bent. Zo wordt de 'verdorven' speech in Detroit helemaal niet getoond. Laat ik het erop houden dat ik deze film wat rommelig vindt

Er zitten echter erg sterke dialogen in, waarbij ik die van Hepburn met de Selzarac-vrouw de meest humoristische en sterk vindt. Ook is het gegeven dat Hepburn en Lansbury elkaar in het huis van Hepburn tegen het lijf gaan lopen erg goed voor de film. Het bouwt een mooie spanning op, en de daadwerkelijke ontmoeting is mooi om te zien.

Verder zijn de personages wel erg sterk gescheiden in ratten en witte raven, maar geeft de film wel weer wat overzichtelijkheid terug Van Johnson speelt een fraaie rol als campagneleider Spike, die als rat toch ook een zeker witraferig karakter heeft. Het enige personage waarop niet direct het stempel goed of fout te drukken is eigenlijk.

Verder kent de film vele grappige kleinkomische voorvallen, 'warme' film, viel wel te verwachten van Capra uiteraard

4 sterren

Verdient meer kijkers!

Capra herhaalt zichzelf wel wat hier. Het is wederom een film met een politieke ideologische boodschap, verpakt in een warme feelgood film. De uitkomst waarin het allemaal goed komt en de hoofdpersoon een grootse speech afgeeft en zich daarna omringt door familieleden kwam me wel erg bekend voor. Op zich is dat nog niet eens zo erg, maar deze film wist me minder te pakken dan al zijn andere 9 films die ik van hem zag.

State of the Union is verder goed gemaakt en vooral heel erg waar. Natuurlijk is Tracy een uitvergroting van politici met goede bedoelingen die hun ziel moeten verkopen aan het gekonkel van de politiek. Als je in het witte huis wilt komen, moet je veel van de dingen doen die Tracy uiteindelijk bestempelt als corrupt. Deals maken. Beloftes doen. Stemmen (indirect) ‘kopen’. Op de juiste momenten zeggen wat de toehoorders willen horen. Capra personages zijn vaak eerlijk en naïef. Dit weet je van te voren, maar Tracy overkomt het. Dat wil er misschien niet helemaal in. Toch vind ik het nooit een groot probleem worden. De stelling dat je uiteindelijk altijd wel een stukje van je ziel moet verkopen , klopt nogmaals eenvoudigweg. Pak-em-beet Lincoln, Roosevelt of Obama zullen er allemaal in meer of mindere mate mee te maken gehad.

Capra is verder een heel vlotte verhalen verteller. De dialogen zijn gewoonweg goed geschreven en gebracht. Ik ben nooit heel erg gecharmeerd van Hepburn en Tracy, laat staan de regelmatige terugkomende combi van die twee. Toch zijn ze beide eigenlijk op zijn minst degelijk in wat ze doen. De bijrollen vond ik leuker. Film duurt verder een half uurtje te lang, maar echt funest is ook dat niet. Ik vind het de minste film van Capra, ook voor het eerst volgens mij dat ie lager dan op 4 sterren komt. Toch houd ik te veel van zijn stijl, waardoor ik gelukkig niet laag uit kom. 3,5 sterren.

Scherpe politieke satire van Frank Capra, waarin hij het gekonkel en windvaangedrag van (Amerikaanse) politici op de korrel neemt en andermaal een duidelijke, tamelijk cynische boodschap aflevert.
Een vermakelijke acteursfilm van hoog niveau mede dankzij de topcast, al hebben Spencer Tracy en zijn “maatje” Katharine Hepburn tezamen toch nog wel betere films afgeleverd. Degene die overigens de meeste indruk achterlaat is zonder twijfel de jonge Angela Lansbury, die met haar verpletterende schoonheid en berekenende houding in deze film elke scène steelt.