Down with Love (2003)

Hartstikke leuke film. Okay, hij is hartstikke fout, en ik heb me soms ontzettend geergerd, maar alles wordt gewoon weer goed gemaakt. Het is echt een heel origineel verhaal (ook weer is fijn bij een romcom) en de kleding en de alles is zo kleurig en leuk, de kapsels niet te vergeten .
Ewan McGregor...daar ben ik na Moulin Rouge fan van, aan Renée Zwelweger erger ik me meestal wel, maar ze is een goede actrice in haar genre. In deze film spelen ze perfect, zoals het hoort. Net iets té.

Hele leuke sixties feelgood movie.
Alles past perfect als een plaatje.
3

Viel een beetje tegen.. Jammer

Van deze film had toch wel wat meer verwacht. De poging om de eind jaren '50, begin jaren '60 films in de trant van de Doris Day komedie-films, etc. nog eens aan de orde te brengen zijn wat mij betreft volledig mislukt. Eenzelfde poging bij Far from heaven, waarbij de drama-kant dan belicht wordt, was ietsje beter maar vond ik trouwens ook al niet best.
Renee Zellweger is helemaal niet geschikt voor zo'n rol, al vond ik de anderen niet veel beter. De muziek erbij was trouwens ook al niet geweldig. De scene met Fly me to the moon ging dan nog, maar in zijn geheel toch een behoorlijk irritante film. 1.0.

Leuk filmpje, met toch een verrassend einde! Alles over de top, maar denk dat dit de bedoeling was. Zag de humor er wel van in... Rene is echt goed in deze films.

Er had meer in gezeten, zo had ik zelf niet echt dat jaren 60 gevoel omdat het er allemaal gewoon net even te gelikt uit zag(ondanks alle pogingen met de kleding en de interieuren). Het komt gewoon niet authentiek jaren 60 over.

Qua zelfspot en humor zat het in het eerste gedeelte van de film erg goed en heb ik een aantal keer moeten lachen, maar richting het einde ontspoort de film compleet en slaat het plot nergens meer op. Wat een afknapper na zo'n leuk begin.

2*

Film van niks, want hij gaat nergens over. Zelfs het al zo vele malen vertoonde thema van de "battle of the sexes" komt niet uit de verf. Niet leuk, niet grappig, niet romatisch; gewoon niks.
Dat Renée Zellweger dit soort rollen in dit soort films accepteert. gaat mijn verstand te boven. Zonde van de tijd, zelfs op een regenachtige achternamiddag.

Leuke film om een keer gezien te hebben. Decor is prima in orde wat mij betreft voelde voor mij wel aan als de jaren 60, evenals de kleding. Het verhaal is niet heel boeiend, alhoewel er wel een plot twist inzit op het einde, had ik zelf niet verwacht. Humor in deze film, ja, je moet er maar van houden, is niet voor iedereen weggelegd, maar ik kon me er prima mee vermaken.

Kortom, leuk feel-good filmpje voor tussendoor, ik heb me er prima mee vermaakt. 3.5*

Denk aan Frank Sinatra en Petula Clark songs, oude filmmuziek, een übergestileerde '60s uitvoering waardoor het eerder futuristisch oogt, veel kleurtjes, subtiele absurde humor en een feelgood sfeer . Ik vond de film erg leuk om naar te kijken en (net) niet té zoet, een soort van cute:)

Beetje standaard romcom. Het jaren '60 sfeertje is leuk. Evenals het acteerwerk, af en toe wel ietsje kinderachtig maar toch wel leuk. Opvallend dat Zellweger en McGregor twee jaar later nog in een film samen zouden spelen: Miss Potter. De grappen waren imo niet helemaal geslaagd, althans ik kon er niet zo om lachen. Maar toch verveelde de film me niet daardoor. De decors zijn ook leuk. Uit het verhaal kon misschien nog wat meer gehaald worden. Het einde is erg voorspelbaar, maar lijkt wel verplicht te zijn in een film als deze. Al met al was het een aardig filmpje om eens gezien te hebben, maar niet iets speciaals.

2,5*

Erg leuke en vermakelijke film met een leuke McGregor en een geweldige Zellweger. Ze is ook nog eens een erg mooie vrouw in deze film.
Ze zitten allebei perfect in hun rol en overtuigen ook (met of zonder elkaar).

De sfeer doet goed en alle hysterische momenten maken het juist alleen maar leuker. Soms een tikkeltje saai, maar nergens echt slaapverwekkend. De grappen waren iets minder, heb ook niet echt dubbel gelegen, maar af en toe kwam er wel een glimlach tevoorschijn.
De rest van de cast was ook erg goed op weg.

Heb me vermaakt!

3,5*

Leuke, vermakelijke en ontspannende film met een onverwacht slot.

Een heerlijk hysterisch film, kilometers over the top, neemt zichzelf geen seconde serieus. Prachtige sixties-achtige styling, maar dan zwaar overdreven, net zoals bijvoorbeeld in de eerste Austin Powers. De dictie van vooral Zellweger is ook heel goed.

McGregor doet het niet slecht, maar deed me weinig. (Ik denk dat bijvoorbeeld Clooney het veel beter zou hebben gedaan.) David Hyde Pierce is ook geweldig in deze film, maar z'n personage lijkt zo op dat uit Frasier dat het hem waarschijnlijk geen moeite kostte.

Het plot is wel origineel, maar niet zo goed uitgewerkt. De dialogen zijn redelijk.

De film is wel een beetje te lang, het laatste half uur voegt weinig toe, behalve dan de ontknoping, die ik niet zag aankomen. Zellwegers monoloog is door de lengte en haar manier van uitspreken hilarisch, maar door de inhoud eigenlijk best ontroerend. Het contrasteert nogal met alles ervoor, maar toch rondt het de film mooi af.

Topfilm. 4.5 ster.

Goed en leuk gemaakte film vooral leuk geacteerd door Zellweger.
Waar Populaire alleen het sfeertje van de 50's trof en verder mij nauwelijks kon boeien had deze het uivergrote sfeertje van de 60's en een aardig verhaal met vaart en verve gebracht.
Romain Duris en Ewan McGregor vind ik trouwens wel wat van elkaar weghebben.

Goeie film over de schrijfster van een populair boek waarin vrouwen de liefde afzweren. Een screwball comedie over de strijd tussen de seksen waarvan je van tevoren weet hoe die zal eindigen. Het ouderwetse aan deze film werkt juist verfrissend. Stijlvol in beeld gebracht allemaal. Renée Zellweger en Ewan McGregor doen het leuk samen.

“We're acting just like two people... in love.”

Ewan McGregor en Renée Zellweger die de hele tijd om elkaar heen draaien, en uiteindelijk toch tot de conclusie komen dat ze niet zonder elkaar kunnen. In de jaren 60 met veel kleurrijke sets en kostuums. Down with Love is een spektakel waar de energie en het plezier vanaf spat. De dialogen zijn scherp en het tempo ligt hoog. Womanizer en feministische journaliste worden verliefd, en het resultaat is een relatie die zo zou passen in Gone Girl. Maar dan wel met de sympathieke McGregor en Zellweger.