Uccidete il Vitello Grasso e Arrostitelo (1970)
Alternatieve titel: Kill the Fatted Calf and Roast It
mijn stem
2 stemmen
Italië
Drama / Thriller
92 minuten
geregisseerd door Salvatore Samperi
met Jean Sorel, Marilù Tolo en Maurizio Degli Esposti
Een adolescent is verliefd op zijn moeder maar op een dag overlijdt ze. Hij projecteert zijn verliefdheid nu op zijn oudere zuster en geleidelijk aan voelt hij zich ook lichamelijk aangetrokken tot haar. Wanneer zijn oudere broer dit ontdekt vat deze laatste het plan op hem te vermoorden.
0
geplaatst: 4 juni 2013, 09:25 uur
Ooit bestond hij : Samperi als would be auteur...deze film past nog in die fase bestaande uit naar ik meen 3 films, de buffs kennen CDM en weten wat ze hier kunnen verwachten.
Duidelijk geinspireerd net als CDM en GN door Bellocchio, is dit verder een typisch product van die tijd met de gebruikelijke Freudiaans/ Marksistiese bourgeoisideologiedeconstructie, hier getoond via de treurige wederwaardigheden van een bourgeoisgezin uit Padua waar de film geheel speelt, in de winter zo te zien. Meer bepaald de wederwaardigheden van Cesare-Sorel, zijn jongere broer Enrico-Degli Esposti en hun nicht- NIET zus- Tolo.
De sex comedy auteur van Malizia en daarna kondigde zich hier al aan met de incest thematiek, zij het nog bloedserieus gebracht. Een familietragedie, laten we het zo noemen. Wat trouwens niet wegneemt dat er ook duidelijke verwantschap is met de genrecinema uit die tijd, inhoudelijk kon het net zo goed een giallo zijn, de vormgeving is echter geheel anders. LTMSMC komt ook wel in de buurt, ten onrechte voor een giallo versleten.
De buffs hier kennen Degli Esposti uit Simona en Arcana, zeker met zijn personage uit die laatste film valt hij hier goed te vergelijken. Een typische decadent dus, geteisterd door melancholie, sexueel gestoord en behept met een moedercomplex, waarbij dient te worden aangetekend dat mamma bij de aanvang van de film al 10 jaar dood is en het verhaal begint met de dood van papa, op schijnbaar niet geheel natuurlijke wijze.
De titel lijkt vreemd, maar is in feite een vertaling van de Schrift, meer bepaald LC. 15, 23, een passage die hier op zijn kop wordt gezet.
Beroemd tenslotte is de score van Morricone, zo neurotisch als de protagonist.
Duidelijk geinspireerd net als CDM en GN door Bellocchio, is dit verder een typisch product van die tijd met de gebruikelijke Freudiaans/ Marksistiese bourgeoisideologiedeconstructie, hier getoond via de treurige wederwaardigheden van een bourgeoisgezin uit Padua waar de film geheel speelt, in de winter zo te zien. Meer bepaald de wederwaardigheden van Cesare-Sorel, zijn jongere broer Enrico-Degli Esposti en hun nicht- NIET zus- Tolo.
De sex comedy auteur van Malizia en daarna kondigde zich hier al aan met de incest thematiek, zij het nog bloedserieus gebracht. Een familietragedie, laten we het zo noemen. Wat trouwens niet wegneemt dat er ook duidelijke verwantschap is met de genrecinema uit die tijd, inhoudelijk kon het net zo goed een giallo zijn, de vormgeving is echter geheel anders. LTMSMC komt ook wel in de buurt, ten onrechte voor een giallo versleten.
De buffs hier kennen Degli Esposti uit Simona en Arcana, zeker met zijn personage uit die laatste film valt hij hier goed te vergelijken. Een typische decadent dus, geteisterd door melancholie, sexueel gestoord en behept met een moedercomplex, waarbij dient te worden aangetekend dat mamma bij de aanvang van de film al 10 jaar dood is en het verhaal begint met de dood van papa, op schijnbaar niet geheel natuurlijke wijze.
De titel lijkt vreemd, maar is in feite een vertaling van de Schrift, meer bepaald LC. 15, 23, een passage die hier op zijn kop wordt gezet.
Beroemd tenslotte is de score van Morricone, zo neurotisch als de protagonist.
* denotes required fields.
* denotes required fields.