Yek Khanévadéh-e Mohtaram (2012)

Selectie Cannes 2012

Vanaf 18 oktober in de bioscoop (Imagine)

Een enigszins ongemakkelijke film, die zonder intro's eigenlijk rauw en direct begint. Het is bij voorbaat natuurlijk interessant om een Iraans / Frans filmproject te zien, vanwege de voor het westen heersende controverse die nog steeds een stevige stempel drukt op Iran.
De film zelf komt vrij natuurlijk over, wat betreft camera voering, licht, geluid etc. Het is het scenario, de personages en de dialogen die de film ongemakkelijk maken. List & bedrog binnen een familie. Ook de onderdrukking van de vrouwen komt duidelijk naar voor. Iran komt er maar bekaaid vanaf. Lijkt eerder een boodschap, metname door het einde..

Duister beeld van het huidige (en ook het vroegere) Iran waar vrijheid en vrede vervangen lijken door repressie en curruptie.
De intrige rond een plaatselijke familie lijkt daar een exponent van.
Film snijdt aldus meerdere onderwerpen en toestanden aan wat hem mogelijks niet recht in de regel van één verhaal maakt en aldus niet altijd erg vlot toegankelijk.

Iraans familiedrama. De melancholische herinneringen aan de Iran-Irak oorlog en het martelaarschap van de broer van het hoofdpersonage sluimeren op de achtergrond, maar het gaat in de film vooral over het verloren gegane respect voor familiale waarden. Na de sterke beginscène volgt de film een vrij warrige droge vertelstijl de zwijgzame leraar Arash in zijn familie. Het hoofdpersonage is nogal stil en apatisch en er zit geen vechtlust in. Hij ondergaat gewoon alles. Dit vond ik wat tegenvallen en zodoende toont de film ook niet echt de positie en rol van die oom in deze familie. Verder toont de film wat flashbacks met weinig toegevoegde waarde. In ieder geval een film die me niet lang zal bijblijven, het is allemaal te povertjes daarvoor.