L'Étrange Monsieur Victor (1938)
mijn stem
3 stemmen
Frankrijk / Duitsland
Drama / Misdaad
103 minuten
geregisseerd door Jean Grémillon
met Raimu, Pierre Blanchar en Madeleine Renaud
Monsieur Victor leidt een dubbelleven. Hoewel hij gelukkig getrouwd is, riskeert hij ook zijn leven als bendeleider. Kan de geboorte van zijn zoon ervoor zorgen dat hij zijn leven anders gaat inrichten? Psychologische studie van een man die worstelt met zijn geweten.
0
kappeuter (crew)
geplaatst: 20 juni 2012, 09:12 uur
Dinsdag 26 juni te zien in Filmtheater de Uitkijk (Amsterdam).
0
geplaatst: 20 januari 2014, 09:18 uur
En NIEMAND die is wezen kijken ? 
. Dat is bizar, zeker als je bedenkt dat de hoofdstad een Rosenbaum buff bolwerk is en er veel van zijn fanboys wonen. Het was toch ook diezelfde Rosenbaum die deze Gremillon bombardeerde tot meesterwerk, zijn beste film na lumière d'été zelfs. Dit begeleid door wat semi- interessant gelul over abstractie en muzikaliteit. Waar hij wel gelijk in heeft is de genre aanduiding : hij noemt het een noir, zoals men in deze contreien ook begreep. Vandaar dat hij de titel de groote schaduw meekreeg hier, ongetwijfeld...de meeste kritiekers echter roemen deze film vanwege zijn voor die tijd inventieve scenario en editing, vooral echter ook vanwege Raimu die de eponieme anti- held vertolkt.
En idd. : Raimu had van zijn personage gemakkelijk een karikatuur kunnen maken, hij maakt er echter een Mens van die hoewel niet meteen sympathiek misschien toch meer is dan het crapuul dat hij tegen het eind samenvattend wordt genoemd.
Een pre- noir dus, geset in het groezelige Toulon waar de mediterrane zon amper doordringt tot de nauwe straatjes of de nederige woning van Blanchar de schoenlapper en zijn vrouwtje Romance. Deze lieden zijn in poëtisch realistische stijl rijp voor de verdoemenis, zo lijkt het. We denken eerst dat Romance de Femme Fatale zal worden, maar verrassing : Raimu/ Victor is het die- onopzettelijk- de brave Blanchar ruïneert door hem op te laten draaien voor een moord die Raimu in een opwelling pleegde op 1 van zijn gangstervriendjes. De arme schoenlapper wordt voor 10 jaar naar Duivelseiland gestuurd- maar ontsnapt.
Daarna wordt het een standaard revenge verhaaltje over Blanchar die zich wreekt op Raimu na te zijn ontsnapt, toch ? Neen, ook dat niet. Wat het wel wordt moet u zelf zien, behoort al tot de tweede helft maar er is hier sprake van gesubverteerde verwachtingen- allicht want anders zou het geen darling van de critici zijn.
Een pre- noir in poëtisch -realistische traditie , wat betekent dat er geen plaats is voor echte redemption Hollywood style, maar dit is al evenmin een front populaire pamfletje over een eerlijke arbeijer die slachtoffer wordt van een geniepig burgermannetje- al zit dat element er wel degelijk in.
Scenario werd geschreven door Achard en de fiere Belg Spaak, verantwoordelijk voor zovele Franse klassiekers uit die tijd, en opgenomen ter plaatse in Toulon met verplichte kiekjes van de havenkant, maar vreemd genoeg ook in...de studio's in Berlijn aan de Wannsee. Merkwaardige oplossing van het settingsvraagstuk.
Ik verwacht nog scherpe observaties van de Rosenbaum/ auteurscinema buffs hieromtrent...
. Dat is bizar, zeker als je bedenkt dat de hoofdstad een Rosenbaum buff bolwerk is en er veel van zijn fanboys wonen. Het was toch ook diezelfde Rosenbaum die deze Gremillon bombardeerde tot meesterwerk, zijn beste film na lumière d'été zelfs. Dit begeleid door wat semi- interessant gelul over abstractie en muzikaliteit. Waar hij wel gelijk in heeft is de genre aanduiding : hij noemt het een noir, zoals men in deze contreien ook begreep. Vandaar dat hij de titel de groote schaduw meekreeg hier, ongetwijfeld...de meeste kritiekers echter roemen deze film vanwege zijn voor die tijd inventieve scenario en editing, vooral echter ook vanwege Raimu die de eponieme anti- held vertolkt.En idd. : Raimu had van zijn personage gemakkelijk een karikatuur kunnen maken, hij maakt er echter een Mens van die hoewel niet meteen sympathiek misschien toch meer is dan het crapuul dat hij tegen het eind samenvattend wordt genoemd.
Een pre- noir dus, geset in het groezelige Toulon waar de mediterrane zon amper doordringt tot de nauwe straatjes of de nederige woning van Blanchar de schoenlapper en zijn vrouwtje Romance. Deze lieden zijn in poëtisch realistische stijl rijp voor de verdoemenis, zo lijkt het. We denken eerst dat Romance de Femme Fatale zal worden, maar verrassing : Raimu/ Victor is het die- onopzettelijk- de brave Blanchar ruïneert door hem op te laten draaien voor een moord die Raimu in een opwelling pleegde op 1 van zijn gangstervriendjes. De arme schoenlapper wordt voor 10 jaar naar Duivelseiland gestuurd- maar ontsnapt.
Daarna wordt het een standaard revenge verhaaltje over Blanchar die zich wreekt op Raimu na te zijn ontsnapt, toch ? Neen, ook dat niet. Wat het wel wordt moet u zelf zien, behoort al tot de tweede helft maar er is hier sprake van gesubverteerde verwachtingen- allicht want anders zou het geen darling van de critici zijn.
Een pre- noir in poëtisch -realistische traditie , wat betekent dat er geen plaats is voor echte redemption Hollywood style, maar dit is al evenmin een front populaire pamfletje over een eerlijke arbeijer die slachtoffer wordt van een geniepig burgermannetje- al zit dat element er wel degelijk in.
Scenario werd geschreven door Achard en de fiere Belg Spaak, verantwoordelijk voor zovele Franse klassiekers uit die tijd, en opgenomen ter plaatse in Toulon met verplichte kiekjes van de havenkant, maar vreemd genoeg ook in...de studio's in Berlijn aan de Wannsee. Merkwaardige oplossing van het settingsvraagstuk.
Ik verwacht nog scherpe observaties van de Rosenbaum/ auteurscinema buffs hieromtrent...
0
geplaatst: 20 januari 2014, 10:35 uur
Ging die screening in de Uitkijk toen niet door , of was er iets anders aan de hand ?
* denotes required fields.
* denotes required fields.