Ai to Makoto (2012)

Trailer (Japans, geen subs).

Zang- en dansnummer

DVD/Blu-ray release in Engeland in april 2013, onder de titel 'For Love's Sake'.

Erg fijne kleurrijke en campy musical van Mikke. De zangnummers zijn absoluut hilarisch en verder is het een rijke vertelling vol leuke personages, knotsgekke situaties en geweldige decors.

Fijne 4,5* voor deze Japanse variant op de West Side Story.

Ook bij herziening erg leuk.

Van de twee Miikes op het IFFR was dit absoluut zonder twijfel de betere. De andere was een uitbundige genrefilm met een veel te lange finale. Dit is een hutspot aan genres waar de hoogtepunten aan elkaar geknoopt worden.

Het is zeg maar campy versie van West Side Story, maar dan vooral de arme straatjongen en en het rijke meisje. Met uitbundige en vaak erg grappige Japanse zang-en-dans popliedjes. Doe daarbij een flinke dosis vechtsscenes, met name door de mannelijke hoofdrol uit de film. Een erg gewelddadige jongen die eruit ziet als een idool voor jonge meisjes. Veel maffe personages en leuke decors. En hoewel ook deze door de twee uur gaat was dat hier nou eens niet meteen te veel.

Dikke 3.5*

Leuk!

Camp zou ik het niet willen noemen, daarvoor steekt Miike teveel tijd in het musical gedeelte. Katakuris was camp, dit vond ik daar toch bovenuit stijgen.

Bloedmooi geschoten in ieder geval. Miike blijft zichzelf op dat punt steeds verbeteren. Vooral de introscene (niet de animatie) was geweldig in elkaar gedraaid. Verder verrassend leuke musical nummertjes met genoeg Miike-gekkigheid. Het is niet meer zo edgy als vroeger, maar nog wel steeds amusant.

Voor een keertje volg ik wel de populaire Miike kritiek. De film duurt wat te lang, vooral het laatste uur had wat meer musical en minder drama mogen zijn. Maar saai werd het allerminst en Ai To Makoto is ondertussen de zoveelste goeie productie van Miike. Niet te stoppen die vent.

4.0* en een uitgebreide review

Visueel een hoogstaande film. Ook is de combinatie musical/vechtfilm erg toch. In de uitwerking faalt de film toch behoorlijk. Het eerste uur begint erg sterk. Leuke liedjes, interessant (doch flinterdun) plotje. In ieder geval is er een goede balans tussen muziek en vechten. Na een uur slaat Takashi volledig door met de ene na de andere vechtscene. Choreografisch worden de scenes ook steeds minder interessant aangezien het steeds dezelfde moves zijn. Je wordt letterlijk murw gevochten in Ai to Makoto. Erg jammer aangezien de film zo veelbelovend begint en met de Ai en Makoto twee in potentie prachtige personages heeft. Helaas merk ik wel vaker in Takashi films die neiging om compleet door te slaan in zijn liefde voor gore en zinloos geweld.

2.5* die grotendeels naar de gedurfde genreclash en de prachtige visuals gaan.

Viel toch enorm mee qua geweld? Als de film al ergens in verzand zijn het de vele subplotjes...

Vond ik niet. En ik hou best van vechtfilms mist de choreografie interessant blijft. Dat was hier ook niet het geval. Voor mijn gevoel sloeg hij in ieder geval door in de tweede helft. Ik denk dat je wel een punt hebt dat er teveel subplots waren. Dat viel mij ook op.

Leuk! De matige animatie-intro beloofde niet veel goeds, maar daarna was het alleen maar vermakelijk. Afgezien van de cinematografie waren de verschillende onderdelen eigenlijk niet eens zo goed. Een matig verhaaltje, ééndimensionale personages en de liedjes waren ook niet zo super, maar toch had het geheel wel wat, en sommige liedjes waren eigenlijk best lollig, met name het liedje van bodyguard Kenta Zaô. Ik had overigens geen moeite met de speelduur van de film (wat ik soms wel bij Miike heb), maar moet wel bekennen dat ik twee keer de film heb moeten onderbreken omdat ik gebeld werd.

Zoals gezegd waren de personages behoorlijk vlak, toch een aantal sidekicks, zoals Gumko en de eerder genoemde Kenta Zaô, die nog wat kolderieker waren waardoor het best te pruimen was. Maar het is vooral de geweldige cinematografie die het geheel bij elkaar houdt. De decors zijn werkelijk schitterend, veel kleuren, met name rood vond ik vaak domineren. De gaafste scene was wat mij betreft die de levensgeschiedenis van het personage Yuki vertelt. Werkelijk prachtig gestileerd, en enigszins abstract waardoor behoorlijk fascinerend.

Normaal zou het geheel goed zijn voor 3,5*, maar is het die levensgeschiedenis-scène die het geheel toch naar 4* tilt.

Na een uur leek het er eindelijk op dat ik weer eens naar een goede Miike zat te kijken. Maar helaas, na een uur sloeg hij weer helemaal door met de een na de andere gevechtsscène waarin ik mij afvroeg wat voor een toegevoegde waarde die nu zou moeten hebben. Had de film met een half uur verkort door een hoop van die overbodige scènes er uit de knippen en je had gewoon een goede film die bij mij op zijn minst op een 3½ ster had kunnen rekenen. Nu helaas moet deze film van 2¼ uur het voor mij doen met niet meer dan een gemiddelde score. Wel jammer, want visueel zag het er allemaal best wel goed uit.

3,0*

Veel mensen geven aan niet van musicals te houden. Ik vraag me dan af of ze weleens verder hebben gekeken dan Grease, West Side Story en Lala land. Want Musicals geven juist de uitgelezen mogelijkheid om helemaal lost te gaan. Zowel visueel, als wua audio en net het verhaal en de mis-en-scene.

Deze film maakt daar optimaal gebruik van. Een feest voor alle zintuigen.

Heerlijk 5!

East Side Story

Mijn favoriete Miike. Zijn kleurrijke, gewelddadige, idiote muzikale variatie op het Romeo en Juliet verhaal biedt alles wat ik van een film verlang.

Visueel overdonderend, heerlijke personages, totaal onvoorspelbaar, romantisch, sexy, origineel en het barst van de energie. Wat een feest!

5*