Little Black Spiders (2012)

Vanaf 11 oktober in de bioscoop (Cinéart)

De titels Never Let Me Go en Innocence flitsen door m'n hoofd bij het lezen van de plotomschrijving...

Teaser (YouTube)

Trailer (YouTube)

Openingsfilm op het komende FFO ( filmfestival van Oostende )

had er meer van verwacht. Sorry.

Het opent nogal traag, maar gaandeweg wordt je wel in het verhaal gezogen. Wat niet evident is want het gaat over een stel niet-volwassen zwangere meisjes. Vooral qua beelden en muziek werd ik aangenaam verrast. Jammer van het nogal pathetische laatste kwartier.

Ik denk dat het toch wel wat te rooskleurig wordt voorgesteld in de film al is het op waargebeurde feiten gebaseerd. Ik bedoel dan de makkelijkheid waarmee de meisjes daar kunnen in en uit lopen. Ze zitten toch op een plaatst waar ze ongemerkt hun kindje kunnen krijgen.In werkelijkheid ging het er waarschijnlijk zo los niet aan toe.
Voor de rest was het trage tempo perfect passend en was ik toch nog wat verrast door het einde.

11 oktober in de cinema klopt niet echt, vandaag gaan zien in Metropolis. Ik hoorde links en rechts voor ik de film ging zien, het vergelijk met Magdalena Sisters, maar daar heeft het niets van weg. De film mikt ook niet op door en door drama en maakt zeker geen karikaturen van de figuren. De zusters zijn wel streng, maar staan niet met de zweep klaar. En de tieners zijn nog jong en speels al proberen ze in hun naïviteit al vooruit te denken om iets te maken van het leven.

De film is niet voor een breed publiek, daarvoor is hij te licht en te traag. Maar als je er van houdt is het zeker een aangename warme prent. De tieners zelf spelen zeer geloofwaardig en het zou me niet verwonderen moesten hier echte tienermoeders aan meegewerkt hebben. Leuk om te zien trouwens is het jaar waarin zich dit afspeelt: 1978. Mijn geboortejaar. Al was ik al blij dat het niet één of ander kazerneklooster werd uit de jaren '50 met zuster zweep en zuster ijzerlat. Dit is ondanks z'n lichte aanpak veel geloofwaardiger.

Een gezellige prent die geen klassieker zal worden, maar die bij het juiste publiek zeker in de smaak zal vallen.

Wordt dit wel Nederlandse ondertiteld? Vlaams?

Heel aardig drama dat ook door mannen moet gezien worden.

Al voelde ik dat in het begin van de film niet aan.

Tienerzwangerschappen moeten zeker ernstig genomen worden.

En dit verhaal geeft daarvan een sfeerbeeld van in de periode van de laatste maanden.

En ook de diverse verantwoordelijkheden van de al dan niet gewilde vaders.

Alvast een ontroerend verhaal dat je van vele kanten kunt bekijken.

De toekomst van de meisjes wordt breed voorgesteld met al zijn mogelijkheden, onwetendheid en tegenslagen.

Als Vlaamse film moeten de acteurs enkel liefhebbers zijn die voor een deel zelf in verwachting waren en is er geen acteeroordeel nodig.

In elk geval wordt dit heel mooi voorgesteld.

De diverse karakters en standpunten zorgen voor de nodige animatie en ontspanning.

Ook al zie ik deze film niet als een massaprodukt.

Eerder een geromantiseerde biografie van het centrale thema.

De commercie komt hier alvast om de hoek kijken.

Een film het bekijken waard.

Een score van 3.0 lijkt me gepast.

Leuk gegeven maar de film mist totaal elke emotie.

Gij moogt den tijger zijn

Little Black Spiders was een film die ik eigenlijk graag voor het einde van 2012 had gezien omdat ik het vermoeden had dat hij wel eens in mijn eindejaarslijst kon terecht komen. Jammer genoeg is het er toen niet van gekomen maar de film bleef nog altijd wel door mijn gedachten spelen. Gelukkig bood het plaatselijke cultuurcentrum de oplossing door de film gisteravond op groot scherm af te spelen met als extraatje een voorafgaand interview met regisseuse Patrice Toye.

De Vlaamse film is de laatste jaren aan een serieuze opmars bezig en wat opvalt is dat ze meer en meer zware thema's aansnijden (The Broken Circle Breakdown!) en Little Black Spiders past perfect in deze categorie want de film gaat over een donker hoofdstuk uit onze Vlaamse geschiedenis dat langzamerhand in de vergetelheid is geraakt. Waar andere films echter heuse mokerslagen uitdelen, valt het op dat Toye een luchtige film voorschotelt. De meisjes kunnen gaan en staan waar ze willen, ze hebben zelfs veel plezier in hun 'gevangenis' en je voelt nergens het zware aspect van de film. Hierdoor raakt de essentie van de film een beetje verloren en dat is zonde want voor de rest is dit een waar pareltje. De opvoering van de Griekse tragedie is geniaal èn prachtig in beeld gebracht maar naar het einde toe geraakt Toye helemaal de weg kwijt. Dat Katja en Roxanne opeens samen bevallen vond ik al te toevallig maar de climax waar Katje sterft en Roxanne haar dochter adopteert voelt te geforceerd aan. Het breekt ook compleet met de luchtigere sfeer die de film voor de rest tentoon stelt en dat is jammer.

Het is de eerste keer dat ik een film van Toye zie maar in de inleiding werd al vermeld dat ze vaak samenwerkt met John Parish en dat doet ze deze keer opnieuw. Een interessante samenwerking want de muziekkeuze in Little Black Spiders is vreemd maar past wonderwel. Aangenaam verrast in ieder geval en dat gebeurde gisteravond ook nog met een tweede aspect van de film, namelijk de cast. De nadruk wordt op Line Pillet (Katja) en Charlotte De Bruyne (Roxanne) gelegd en dat is een gevaarlijke zet doordat beide dames bijzonder weinig acteerervaring in een film hebben gehad en dit natuurlijk geen makkelijke rollen zijn om te spelen. Wat ze hier echter teweeg brengen is op zijn minst fantastisch te noemen, en dan heb ik het trouwens over alle meisjes en niet Pillet en De Bruyne in het bijzonder, en hier zit dan ook meteen de kracht van de film. Tel daar dan nog eens een onherkenbare Wim Helsen bij in een geslaagde bijrol en je weet wel waarom de film zoveel lof heeft verworven.

Een zwaar thema maar Toye slaagt er in om het allemaal nogal sprookjesachtig in beeld te brengen maar dit resulteert in een afstandelijke film. De film blijft op gebied van verhaal niet hangen maar gelukkig is er nog een geslaagde sfeerschepping en een uitmuntende cast die ervoor zorgt dat Little Black Spiders een film is die gezien mag worden. Ik had alleen meer verwacht.

Kleine 3,5*

Nee geen nederlandse ondertiteld, helaas jammer...

Teleurgesteld in de oppervlakkigheid van de levensverhalen van de meisjes.

Ook hoe ze zwanger werden word maar amper aandacht aan besteed behalve dan bij de hoofdrolspeelster.

Vooral door de lange tijdsduur was hier ruimte om iets mee te doen

Score was wel mooi

Hier bij ons in België wel ondertiteld op Prime (betalend filmkanaal)

Matig.

De film katapulteert de Vlaamse cinema weer zo'n 15 jaar terug, met name het wat gekunstelde dialect-loze acteerwerk irriteert. Er hangen nog wel wat accentjes in de film, maar voor een zolder vol 15 tot 17 jarigen klinkt het allemaal véél te stroef en netjes. Jammer en vooral onnodig.

Ook Helsen is een kleine miscast. Z'n rolletje is sowieso wel klein dus écht storen doet het niet, maar Toye laat hem veel te veel Helsen zijn (vooral in z'n spraakmaniertjes) waardoor je eigenlijk in zijn stukje zit te wachten op een grappige clou. Die komt er uiteraard niet.

Visueel nogal saai, al zijn er wel een aantal mooie scenes waar beeld en muziek erg sfeervol samenkomen. Wanneer de meisjes in het bos een beetje liggen kuieren bijvoorbeeld. Het zijn deze scenes die de film wat draaglijk maken. Einde is verder ook iets te makkelijk allemaal.

Ups en downs, maar uiteindelijk te mak om mij echt te bekoren. Had wat meer pit in mogen zitten.

2.0*

't is de laatste paar jaren (sinds pakweg 2010) weer wat braver en saaier gesteld met de Vlaamse cinema, vind je niet?

Absoluut. 't Is ook alweer een tijdje geleden dat ik nog echt heb uitgekeken naar een Belgische film.

Idem.

Regisseurs proberen het publiek te veel te plezieren, het VAF geeft geld aan risicoloze projecten... Toevallig vorige week Hasta La Vista gezien. Zo'n brave, saaie film.

De beste Vlaamse film (Ex Drummer) is onafhankelijk ontstaan (zonder subsidies van het VAF - die vonden het te vulgair). Meer regisseurs zouden op die manier mogen werken.

Hierheen kijk ik wel uit, mocht de film er ooit komen. Mortier doet Palahniuk: ?Fight Club? Author Chuck Palahniuk’s ?Haunted? Movie Adaptation Gets Funding | /Film - slashfilm.com

Film viel behoorlijk tegen.

Het verhaal komt langzaam op gang. De muziek is niet bijzonder net als het irritante gegiechel van de meisjes op zolder, die van gekkigheid niet weten wat ze moeten doen. Na een half uur begint het verhaal meer duidelijkheid te krijgen, maar weet nog niet echt te boeien. Dit geld ook voor de rest van de film. Het kabbelt wat voort. De film is gesponsord door het nederlandse filmfonds, maar gek genoeg word deze film niet nederlands ondertiteld. Geen overbodige luxe voor een belgische film.deze film krijgt van mij een ster voor de moeite.

Eerste Nederlandse film die ik met Engelse ondertiteling moest zien....

Verder best aardig, maar natuurlijk nog niet een klein beetje in de buurt van 'rosie - duivel in de kop' ..

Deze eens bekeken, maar jammer genoeg was het alweer geen topper. Het verhaal kabbelt een beetje verder en was toch wel redelijk langdradig. Gelukkig werd het tweede uur wel wat boeiender.

De cast deed het zeker niet slecht, ondanks dat er niet echt bekend volk mee deed.

Tja, uiteindelijk viel hij nog wel mee, dankzij het tweede uur, maar het was zo'n film goed voor een keertje.

Aangrijpend drama, losjes gebaseerd op een stuk verborgen Belgische geschiedenis. Hoe werd er vroeger in het katholieke België omgegaan met tienerzwangerschappen? 1978 is niet eens zo lang geleden. Alles werd zo veel mogelijk geregeld buiten medeweten van het meisje zelf. De vader betaalde, maar hield zich voor de rest afzijdig.

Bij momenten wordt het luchtig, zoals wanneer de meisjes een toneelstuk inoefenen. Onvermijdelijk worden ze echter teruggevoerd naar de harde realiteit.

Lastige film om te beoordelen. Een film over een tehuis voor zwangere meisjes. De film hinkt een beetje op twee gedachten. Aan de ene kant gaat het over jonge meisjes die moeder gaan worden en de band die de meisjes met elkaar opbouwen. Maar er zitten ook vage dingen in het verhaal, zoals de omgeving waar de meisjes zijn en de zusters die voor ze zorgen. Daarnaast is de vormgeving af en toe erg kunstzinnig. Wel mooi, maar het leidt ook af. En al met al werd ik constant geconfronteerd met de vraag of ik het nou wel of niet een goede film vond, met al die dingen door elkaar die aan de ene kant mooi en ontroerend waren, maar aan de andere kant ook vaag, ongeloofwaardig en te veel van het goede. Toch had de film zeker wel wat en hij wist me ook van begin tot einde te boeien. Daarom heb ik bij de aftiteling besloten dat ik dit toch maar wel een goede film vond. Ben benieuwd hoe ik hem een volgende keer vind. Heb de film overigens ook met Engelse ondertiteling bekeken, want het Nederlands (Vlaams) was niet altijd even goed te volgen.

Ik weet dat deze film nog op mijn school werd getoond in het kader van een bepaald thema. Ik weet niet meer precies hoe of wat, en ik was ook afwezig die dag. Achteraf gezien een beetje een vreemde film om te tonen aan leerlingen. Ik weet nog dat mijn klasgenoten het een wat vreemde film vonden, en dat was ook de reden waarom ik besloot om die film niet te kijken thuis achteraf. Mocht dat wel zo zijn, had ik het wel gedaan aangezien ik anders het gevoel gehad ging hebben dat ik iets gemist had tegenover mijn klasgenoten. Misschien is het ook maar even handig om er bij te zeggen dat ik een vakspecifieke richting deed. Het was een soort richting dat je klaarmaakte voor de zorg (verplegers, opvoeders, ...). En dat was dus niet verwonderlijk een richting gedomineerd door meisjes.

Wat mij opvalt is de taal die met momenten toch gewoon te beschaafd klinkt. Zeker wanneer de tieners onderling tegen elkaar bezig zijn. Het was ook niet enorm slecht, maar ik vond dat de taal van de hoofdpersonage te geforceerd en onnatuurlijk overkwam. Het voelde vreemd en niet goed aan. Op bepaalde momenten was dit zelfs zeer opvallend. Op andere momenten had ik dan wel weer moeite om de taal te verstaan (als het er drukker en speelser aantoe ging), wat ik dan wel weer goed vind. Maar ergens ook wel een stijlfout is, en niet in lijn lijkt met de rest van de film.

Ik vond de motivaties en de achtergronden van de meisjes soms ook moeilijk om in te beelden. Met het hoofdpersonage (waar van alles mis mee bleek te zijn) had ik wat problemen. Ik vind dat ze enorm naïef (mag ik zeggen dom?) overkomt, zeker voor iemand die Latijn-Grieks studeert. Ik vind dat de actrice het hoofdpersonage gewoon niet goed kan neerzetten, en ik vind het jammer gezien zo een dingen me normaal niet zouden opvallen. Het kwam nogal houterig over. Wat ik dan wel weer sterk aan de film vindt, is dat de regisseuse goed een nuance kan leggen in haar film. De zolder is zo bijvoorbeeld geen gevangenis en de opvoeders zijn best realistisch, echt, streng maar tegelijkertijd zorgend neergezet. Er wordt niet gegeneraliseerd en niet gestereotypeerd. Dit vind ik echt sterk, gezien de meesten dit fout zouden doen, om op die manier extra sentiment en "spektakel" te verzekeren.

De film zelf was verder best wel aangenaam om te volgen. Ze ging opvallend snel voorbij, wat altijd een goed teken is. Het boeide, en ik kon de aandacht er ondanks de mankementen bijhouden. Ik zou dus zeggen, leuk voor een keertje.

Intrieste film, gebaseerd op ware feiten.

Ze kunnen zich gedragen als kostschoolmeisjes maar als de ernst van hun toestand doordringt zijn het weerloze, emotievolle wezentjes, overgelaten aan toch niet zo fraaie praktijken.

Mooi in de film is de vriendschap die ontstaat tussen twee, totaal verschillend hun probleem - en de realiteit van het leven - benaderende, meisjes.

Trouwens uitstekend vertolkt door Lina Pillet en Charlotte De Bruyne.

Geen meesterwijk maar een degelijke film die zeker niet te verwijten valt dit gebeuren in herinnering te brengen.

Film die wat doet denken aan het ijzersterke The Magdalene Sisters (2002), deze Vlaamse versie daarentegen is jammer genoeg zout- en inspiratieloos. Zelden aangegrepen geweest in de film en steeds het gevoel gehad dat er meer in zat. Vrij eigenaardig plotverloop ook waarbij de meisjes vrij naïef waren wat hun te wachten stond.

Hier en daar ook vreemde gebeurtenissen zoals (onverschillige) bezoeken van ouders, ontmoetingen met adoptieouders, vriendjes die aan de omheining staan (waarmee niets gedaan werd), de onduidelijke rol van de bijzuster, enz ...
Ook de rol van Sam Louwyck bijvoorbeeld als conciërge was uiteindelijk een doodlopend eind. Neem daarbij de makke bijrol van Wim Helsen en er schiet zo heel veel over.

Oja, hier en daar mooie beelden in het bos, een ontluikende vriendschap tussen Rox en Katja, maar toch te weinig om echt aan te grijpen. Het einde deed me eerder een degout krijgen in plaats van plezier. Iets te makkelijk, goedkoop en clichématig. Alsof het zo eenvoudig is? Ook niets meer vernomen van het verbrande document van afstand van haar baby. Veel losse ideeën dus, maar amper uitgewerkt. Jammer dit ...