Volgens Peter von Bagh moest de programmeur die zijn debuut had geprogrammeerd meteen ontslagen worden want dit was volgens hem gewoon ordinair amateurisme, gemaakt door een rebelse jongen die net van de Filmacademie kwam. Peter von Bagh had maar een jaartje gestudeerd vernam ik later. Hij zij dat er wat mensen op het internet waren die deze film helemaal geweldig vinden. Volgens Peter von Bagh waren deze mensen geestelijk ziek. Hij vond
The Count heel slecht gemaakt. En dat liet hij heel duidelijk weten tijdens het praatje vooraf en de Q&A erna. We konden beter gaan slapen of meteen weglopen. En met deze woorden begon ik de film.
The Count komt nogal geïmproviseerd en nonchalant over met een hoofdrolspeler die denkt dat hij een womanizer is in zijn veel te korte, strakke broekjes. Inclusief vieze snorretje. Iedere keer als hij een jongedame - steevast de helft van zijn leeftijd - te pakken had begon hij in de camera te knipogen en foute opmerkingen te maken.
Vrijwel iedere scène is steeds opgenomen in een enkele take en Pertti Ylermi Lindgren speelt uiteindelijk gewoon zichzelf. Deels fictie en deels documentaire. Jammer dat ik op het internet geen foute foto's / screenshots kan vinden zodat ik enigszins duidelijk kan maken wat voor rare snuiter hij is.
Hier heb ik wel een clipje gevonden en dat geeft goed weer in hoeverre dit een speelfilm is of toch eerder een documentaire. Buiten dat veel herkenbare bedoelde al dan niet onbedoelde humor. Wat een figuur is die Pertti Ylermi Lindgren toch.
Heb me dus kosteloos vermaakt. En behoor dus nu stiekem tot het selecte groepje van mensen die geestelijk ziek zijn. Heb daar absoluut geen problemen mee! Vraag me wel af of ik dit ook kon waarderen als ik het thuis zag. Zo op het IFFR werken dit soort films toch stukken beter met een publiek dat wegloopt of ook geregeld in een deuk ligt.
Zelden trouwens zo'n sympathieke filmmaker in focus gezien / gesproken. In combinatie met die Duitse (?) criticus (volslank / baard) leek het net een Laurel en Hardy duo waar ik kostelijk om kan lachen. Peter von Bagh vond zijn (oude) films / documentaires steevast erg slecht gemaakt terwijl die criticus steeds lovend was over zijn werk.