Smashed (2012)

Eindelijk! Mijn kaartje maar snel gaan bestellen.

Best een prima drama over episodes van een alcoholistisch stel. Grootste mank van de film niet rauw genoeg is. Ik kan mezelf niet goed genoeg identificeren met de hoofdkarakters om meegesleept te worden. Tevens had er van voor mij wel een iets langere introductie mogen inzitten, alsmede het omslagpunt.

Degelijke film over een koppel, verslaafd aan alcohol. Leegloper Charlie schijnt altijd thuis te zitten, zijn vrouw Kate slaagt er nog in les te geven. Tot het daar mis loopt, en Kate bij de AA belandt, Charlie blijft lustig verder drinken.

Smashed is niet meteen een film over hoe alcohol destructief in een mensenleven tekeer gaat. Wel over een koppel dat uit elkaar groeit, met alcoholverslaving als achtergrond.

Zoals gezegd, degelijke film die boeit, maar het had ook wat ruwer en confronterender gemogen. Mary Elizabeth Winstead is ook meer dan het bekijken waard.

Ohja:Charlie wordt vertolkt door Aaron Paul, die we kennen van Jessie uit Breaking Bad.

Allereerst gaat het hier in mijn ogen om een ernstig drama en niet zozeer om een komedie. Over de film ben ik wat ambivalent: aan de ene kant een ingrijpend en schokkend portret over alcoholisme, echter ik vond het verhaal ook conventioneel, oppervlakkig, clichématig en voorspelbaar. Jammer dat er gebruik wordt gemaakt van een handcamera en er zijn teveel avond- en nachtopnames (hoe sfeervol ook bedoeld). De personages zijn jong en zien er goed uit. Mary Elizabeth Winstead speelt goed, al neigt ze zo nu en dan naar overacteren/overdrijving; tegen het einde wint ze aan diepte. Aaron Paul daarentegen blijft te oninteressant en de bijrollen missen overtuigingskracht.

Het is een kleine film met leuke acteurs, dat pleit voor de film. Maar de inhoud is als vanouds als het over alcoholverslaving gaat in Amerikaanse films. Film is niet zo heel erg als Flight, de problematiek wordt wat realistischer benaderd, maar de teneur is toch hetzelfde. Het lijkt wel of de AA de enige oplossing is bij alcoholproblemen, de clichés vliegen je als altijd om de oren. Het einde blijft hier gelukkig wat open, geen duidelijke overwinning hier, scheelt zomaar 1 ster.

Vond het wel een boeiende film, maar zoals al meer gemeld hierboven, erg cliché.

Amerikanen en alcohol films blijft moeilijk.

Heb na het kijken van deze film wel enorm veel zin om Barfly weer eens te bekijken.

Acceptabel drama over de invloed van alcoholverslaving op een pasgetrouwd jong stel. Gelukkig niet moralistisch en sentimenteel, met een uitstekende rol van Mary Elizabeth Winstead, die hier toont meer in huis te hebben dan slechts 'a pretty face'. Inhoudelijk verder niet heel erg bijzonder, maar de film is precies lang genoeg en raakt overwegend de juiste emotionele snaar.

Goed. Meer dan goed zelfs.

Origineel afkickdrama (en nauwelijks komedie) waar je bijna zou gaan zeggen 'stoppen met drinken maakt meer kapot dan je lief is'. De film is cliché en oppervlakkig, maar het gegeven dat met de nuchterheid ook het karakter aan verandering onderhevig is, maakt het allemaal toch realistisch en origineel, pluspunt daarbij is ook dat het nergens (te) sentimenteel wordt.

De film duurt lekker kort en dat zie je ook wel terug in het feit dat het 'laten staan van de fles' wel heel erg eenvoudig wordt weergegeven. Dat is dan wel weer jammer.

Mary Elizabeth Winstead laat hier zien dat ze echt kan acteren en meer is dan dat ongelooflijk mooie meisje dat ze is. Haar tegenspeler valt volledig in het niet bij haar.

Het is inderdaad meer een drama dan een komedie maar er zitten wel een paar grappige momenten in waar ik om heb moeten lachen. Het is een goed verhaal dat rustig voort kabbelt maar me toch bleef boeien en er wordt gewoon goed gespeeld. Het open einde vond ik ook wel geslaagd, het past wel bij de film vind ik. Prima filmpje dus! 3,5 ster

Goede, wel zeer korte film (77 min), over een koppel dat verslaafd is aan alcohol en wat de gevolgen daarvan zijn op sociaal vlak.

Een film die wel tot nadenken aanzet.

Boring.

Ik wist van tevoren al dat dit een redelijk saaie film over alcoholisme ging worden maar had het niet zó erg vervelend verwacht. Uiteindelijk besloten om de film te kijken omdat Aaron Paul erin speelt en of hij naast Breaking Bad ook nog iets fatsoenlijks kan afleveren. Het begin is nog wel grappig bij wijlen en hier en daar een leuke opmerking.

Het is vooral wanneer de irritante, te allen tijden oma kleren dragende, vriendin naar de AA gaat dat de film vervalt in typische tv-film gebeuren vol cliché gebeurtenissen. De film is ook helemaal niet hard, niet dat nou perse moet zijn maar de confrontatie op het einde was wel heel mak.

Al bij al ontzettend vervelend en raad deze niemand aan tenzij je écht wat tijd moet doden en de enigste filmoptie deze film is. Betere films over alcoholisme zijn dan wel Barfly en Leaving Las Vegas.

Zwak drama. En met een dergelijke thematiek zou je toch mogen verwachten dat hier toch een alleraardigste film van te maken is. De kern van de problemen is het script van Ponsoldt en Burke. Burke's staat van dienst is niet echt om over naar huis te schrijven en Ponsoldt is gewoon geen auteur. De beste man kan goed regisseren, maar kan het scenario beter overlaten aan een scenarioschrijver.

Ander probleem is de cast, want een film als dit heeft echt dijken van performances nodig en die kunnen Paul en vooral Winstead niet verzorgen. Winstead grossiert vooral in overacting en schiet toch wel erg ver door, Paul heeft dan weer het probleem dat zijn personage iets te veel genegeerd wordt.

Smashed is het meest effectief te typeren met het woord oppervlakkig. Want Smashed gaat nergens de diepte in met dit onderwerp waar je toch enorm zwaar drama van kan maken. Zowel de dramatische ontwikkelingen als de karakteruitdieping is flets en vlak. Ook wordt het alcoholisme op een zwakke manier benaderd.

Een misser van Ponsoldt dus, al doet dat niets met mijn verwachtingen van hem. The Spectacular Now lijkt één van de highlights van dit filmjaar te worden en mijn hoge verwachtingen staan fier overeind. De man kan regisseren, heeft een uitstekend scenarioschrijver om mee te werken en heeft Teller en Woodley in de lead. The Spectacular Now heeft alles wat Smashed niet heeft. Hoe pover dit is, is des te meer een graadmeter hoe goed The Spectacular Now gaat worden.

Goed bedoelde film - vermits er wordt gewaarschuwd voor de nare gevolgen van alcoholverslaving - maar niet bepaald echt overtuigend.

Goed is zekerlijk het gedeelte waarin het hoofdpersonage op goede weg is voor ontwenning maar precies dan verrassend de greep op wat haar dierbaar is verliest.

Zonder afbreuk te doen op de verdienste van de acts zou een sterkere figuur de film m.i. wellicht wat meer kracht en diepgang hebben meegegeven.

Goeie film over een jong echtpaar, beiden alcoholist, waarvan de vrouw sober wil worden. Een kleine film die ook vanwege de korte speelduur nergens inzakt. De ingrijpende effecten van het ontnuchteringsproces op haar huwelijk, werk en persoonlijkheid worden hier goed neergezet. Mary Elizabeth Winstead zet een uitstekende rol neer.

Teleurstellend drama (van mij mag komedie weg van de beschrijving), waar verder het nodige al over gezegd is.

Een vingeroefening.

Paar dagen geleden The Spectacular Now gezien van regisseur Ponsoldt, en dus eens gaan zoeken wat hij verder afgeleverd heeft. Deze film dus.

En ja nouja, slecht is het op zich niet. Het verhaal loopt teveel langs de gebaande paden, we hebben het allemaal al eens een beetje teveel gezien. Been there, drank that, didn't buy the tshirt. Een beetje meer durf had het geheel naar een heel ander plan kunnen trekken, nu voelt het meer aan als iets halverwege een televisiefilm en een vingeroefening. Waarbij eigenlijk alles behalve het verhaal prima in orde is. Nou alleen dat laatste dingetje nog.

Mary Elizabeth Winstead heeft eigenlijk de enige rol van echte betekenis en speelt erg goed, als je haar karakter gelooft - ik bedoel, als je gelooft dat haar karakter zich af en toe wat overdreven gedraagt. Neem je dat niet, dan zou je het overacting kunnen vinden. Ik geloof er wel in.

Dronken van liefde

Aardige titel met Aaron Paul (Jessie Pinkman) en Elizabeth Winstead in de hoofdrollen. Hoewel het verhaal in veel scene's behoorlijk cliché aandoet steekt het verder wel allemaal prima in elkaar, en lijkt het allemaal ook zo voorbij te gaan vanwege de korte speelduur.

Naarmate de speelduur vordert krijgt het verhaal ook wel wat meer zijn diepgang mee. De worsteling die Kate (Winstead) aangaat met zichzelf en de verandering die zij doormaakt terwijl haar partner het bij hun oude levensstijl houdt, wordt goed weergegeven. Door het veranderen/blijven hangen in oude gewoontes, groeien de twee uit elkaar wat in het echte leven ook regelmatig gebeurd. Relaties kunnen spetterend starten, maar ook eindigen als een gedeelde passie naar verloop van tijd niet meer gedeeld is en als dit een kernwaarde van je relatie met die persoon is. Ik hou van verhalen die uit het leven gegrepen zijn, en al dacht ik op voorhand te maken te hebben met een wandelend cliché, bleek Smashed gedurende zijn speelduur toch steeds meer mee te vallen. Verwacht geen topper, maar een aardige wegkijker. Mits de thematiek van relaties die uit elkaar groeien je aanspreekt natuurlijk.

3,0*

Na het zien van The Spectacular Now was ik best benieuwd naar de voorgaande film van Ponsoldt. Wat een tegenvaller. Winstead en Paul doen met wisselend succes hun best om er wat van te maken, maar het stichtelijke, o zo voorspelbare script zit hen gruwelijk in de weg. In weerwil van de prijzenswaardige tour-de-force van Winstead eigenlijk zonde van de tijd. Er zijn veel betere films gemaakt over alcoholverslaving: Days of Wine and Roses, The Lost Weekend om er een paar te noemen uit de losse pols.

Wist helemaal niet dat het debuut van James Ponsoldt in Nederland uitgegeven is op DVD. Binnenkort maar even bestellen. Momenteel één van de grootste talenten uit Amerika

Oeff, wat zijn dronken en verslaafde mensen toch vervelend. Het alleen maar op je eigen persoon geconcentreerd zijn, het niet leuk kunnen hebben zonder in een roes te verkeren... vreselijk. Maar het pleit voor de hoofdrolspeelster dat ik haar super irritant vond. Naast intens kunnen kijken, is Aaron Paul niet de goeie acteur waar sommigen hem voor houden.

“Love is easy. Did you know that? It's the rest of this shit that's hard.”

Intens relatiedrama met wat mankementen. Drank speelt een grote rol in het leven van Kate en Charlie, en dat heeft invloed op hun levens. Maar echt heel meeslepend wil het niet worden omdat je geen moment het gevoel hebt dat het echt mis kan gaan. Behalve hun relatie dan.

De film focust zich op Kate en Winstead weet haar dronken uitbarstingen sterk te spelen. Maar ik vond haar nog beter op de momenten dat ze nuchter is en de echte pijn begint te voelen. Aaron Paul speelt een volwassen en ingetogen Jesse Pinkman en alhoewel het een beetje eentonig wordt, kan hij dat als de beste. Als relatiedrama is Smashed geslaagd, maar als persoonlijk drama laat de film steken vallen.

Degelijke film die niet verveeld maar daar is het beste ook mee gezegd. Heeft ook niet echt de ambitie om heel veel indruk te maken, verhaaltechnisch word er niet bepaald alles uitgehaald. Zo word er tegen het einde besloten een jaar uit de vertelling over te slaan, en krijg je als kijker dan toch het gevoel dat je daardoor een hoop heb gemist. Sterkste troef is het sublieme spel van Winstead, zij houd van begin tot eind onze aandacht vast en is een dame waar we nog veel van gaan horen. Het eendimensionale spel van Paul steekt hier nogal flets tegen af. Alles bij elkaar niet echt slecht, maar over het onderwerp alcoholverslaafde geliefden heb ik in de loop der jaren films gezien die intenser(Leaving Las Vegas, Clean and Sober) of in alle treurigheid grappiger waren(Barfly) zodat ik deze vlug zal zijn vergeten.