Ikiterumono wa Inainoka (2012)

Een nieuwe Ishii! Ik ben erg benieuwd, ook naar hoe lang het duurt voordat we hem eindelijk te zien kunnen krijgen. Vrees alleen dat het niet 2012 zal zijn.

Jaa! Zo te zien ook totaal iets anders, vandaar de naamsverandering

Trailer!

DVD release op Third Window (UK) in oktober 2012.

Nog niemand gezien? Twijfel over aanschaf.

Staat klaar ...

Bedankt voor de tip! Nooit verwacht dat er zo snel al een versie met subs beschikbaar zou zijn.

Omdat voor mij de laatste 7 films van Ishii op één na allemaal voltreffers waren, ben ik hier dus meteen achteraan gegaan. Wel met de nodige vraagtekens, want wat bedoelt de man als hij het heeft over dat een naamwisseling een nieuwe carrière inluidt? En zie ik nu echt komedie staan als genre-aanduiding?

Het begin van de film was voor mij een grote teleurstelling. Weliswaar schitterend gekadreerde shots met dito belichting die meteen de hand van Ishii verraden, maar de aantiteling gaat vergezeld met een liedje dat toch wel erg naar J-pop neigt, en daarna wordt de film vooral volgebabbeld door de personages die noch boeiend noch grappig zijn, de genre-aanduiding ten spijt. De spirituele sfeer van zijn laatste films, waarbij dialoog ook nauwelijks belangrijk was, is in ieder geval ver te zoeken.

Het een en ander verandert zodra de eerste doden vallen. Allereerst de visueel prachtige scene met het tegenlicht afkomstig uit een projector, dat me voor even in staat stelt het constante gekwaak van de personages volledig te negeren. En daarna raak ik zowaar in de film. Weliswaar de hele film lang hetzelfde trucje (iemand ligt dood te gaan of is net doodgegaan, wat nauwelijks impact lijkt te hebben op de andere personages), maar het weet me toch redelijk geboeid te houden. Grappig is het zelden, het kraaivals gezongen liedje op het bandje waar een liefdesboodschap waarschijnlijker leek was eigenlijk nog het leukst, maar ik vond het desalniettemin best vermakelijk. En dan aan het einde wordt visueel alles naar een hoger plan getrokken, en krijgen we zowaar nog kortstondig de spirituele sfeer uit de vorige films.

Ik heb toch wel sterk het idee dat de nieuwe carrière van Ishii vooral betekent dat hij zich op commercieel succes wil gaan richten. Niet alleen door te switchen naar komedie, maar het spreekt ook uit de soundtrack. Nog altijd is Ishii's gevoel voor timing sterk, maar het klinkt nu wel erg gelikt en het wordt vooral voor komische effecten gebruikt (althans, dat was denk ik de bedoeling) en maar sporadisch voor sfeer.

Wat hier nu van te denken? Als komedie is de film wat betreft niet bijster succesvol, het was weliswaar op het oersaaie begin na niet vervelend, maar ik vrees dat een herziening niet echt aan mij besteed zal zijn. Ishii's vorige films vond ik erg bijzonder, maar hierbij heb ik toch het idee dat we een unieke regisseur kwijtgeraakt zijn. Hopelijk was deze film in Japan niet zo succesvol, en wordt zijn vorige film weer wat eigenzinniger, al vrees ik het ergste. Omdat ik me op het begin na niet verveeld heb, en omdat het visueel zo mooi afgewerkt krijgt deze film toch 3,5*. Klinkt als vrij veel gezien mijn aanmerkingen, maar dat is het niet als je het vergelijkt met wat ik bij zijn vorige films heb uitgedeeld.

Volgens Tom Mes de slechtste Japanse film van het afgelopen jaar.

Midnight Eye feature: Midnight Eye’s Best (and Worst) of 2012 - midnighteye.com

(tenminste niet de slechtste, maar de verwachting van Ishii meegerekend - de grootste teleurstelling). En dat is uiteraard maar één mening, al komt hij bij de andere lijstjes in elk geval in geen enkele Top 10 terug.

Gelukkig zegt hij er ook nog bij:

Kunnen we dat ook weer rustig naast ons neerleggen. Binnenkort toch echt maar eens kijken.

Ik begrijp je denk ik niet. Want?

(mijn invulling: jij vond dat er sowieso geen neergaande lijn was??)

Lijkt me duidelijk, hij geeft Kyoshin niet voor niets 5*.

Ah, Ishii heeft sinds Kyoshin niks gedaan. Dat had ik niet scherp. Dat is al zolang terug dat ik er (ongezien) vanuit ging dat we al weer vijf films verder waren.

ED80.000V en Dead End Run behoren ook tot Ishii's absoluut beste films. Ik zie alleen maar een stijgende lijn eigenlijk.

Ik heb het even nagekeken, maar ik ben vrij constant zie ik van 3.5* aan het begin tot 3.5* aan het eind met "uitschieters" tot 4* en dalen tot 2.5*. Tom Mes is verder ook niet heilig hoor. Ik denk dat ik 'm dan ook maar eens zelf ga bekijken. Ik heb nog steeds een vrij grote achterstand in recente Japanse films.

Om nog even op de review van Mes terug te komen: bullshit. Nu is Midnighteye al lang geen barometer voor goeie smaak meer, maar hij zit echt met z'n arm ergens waar hij beter niet kan zitten.

Mooi. Heb er ook wel vertrouwen in, toch eens gaan zien dan.

Geen idee of je er vertrouwen in moet hebben Hoewel ik de naamsverandering initieel wat stom vond begrijp ik het wel na deze film. Het is geen Sogo Ishii film, op geen enkele manier. Het is een origineel werk van een nieuwe regisseur, die het voordeel heeft al 30 jaar bezig te zijn in de filmindustrie

De stijl en humor moeten je echt wel liggen, het lastige is dat je het dus niet kan afleiden uit Ishii's eerdere werk. Sowieso kan ik het moeilijk vergelijken met andere films.

Het allerlaatste einde vond ik wel echt typisch Sogo Ishii.

Gaaf.

Twee shots heeft het geduurd, daarna was ik Sogo helemaal vergeten. Was in het begin geen al te grote fan van de naamswitch, maar na deze film gezien te hebben vind ik het allesbehalve vreemd.

De humor moet je liggen. Vond het best apart, de combinatie van timing en conversatie die voor een aantal rare, soms abstracte momenten zorgt. Kan het moeilijk met wat anders vergelijken, behalve dan een aantal jokes in Monday. Erg geslaagd wat mij betreft.

Duurde ook lang vooraleer ik doorhad wat voor film dit eigenlijk was. De titel geeft veel weg, maar het sfeertje is niet meteen wat je bij een film als deze verwacht. Ishii mag dan een hele andere weg ingeslagen zijn, deze film is minstens zo uniek als zijn eerdere werk, alleen niet zo expliciet experimenteel. Wie zich niet van Sogo's juk kan ontlasten zal er vast wat problemen mee hebben, maar los van z'n eerdere werk gezien is dit gewoon een erg sterke, grappige en mooie film.

4.5* en een uitgebreide review

Toen ik een tijd terug aan deze film begon had ik vooral moeite met de grote focus op conversatie en heb ik hem maar stop gezet. Raar natuurlijk, aangezien ik in westerse films een goeie dialoog juist heel erg kan waarderen, maar hier pakte het me nog niet zo. Ik zal het nog wel eens proberen als ik eens een keer wat meer geduld heb.

Vind dit ook een erg goede 'comeback' van Ishii. Vooral de combinatie audiovisueel en de nogal quirky humor werkt geweldig. Enorm droog, maar ook erg fris. Dan is er nog de onderliggende thematiek (die zich niet opdringt, maar die gaandeweg steeds meer naar de voorgrond komt (met een poetische climax)), die dit een best unieke film maakt. Vooral érg Japans om zo'n onderwerp op zo'n specifieke manier uit te werken

Opvallende comeback inderdaad.

Vond de film sterk beginnen met een mooie en speelse eerste 40 minuten. Visueel zag het er goed uit en ook de dialogen en onderhuidse humor wisten me zeker te pakken. Daarna, als het sterven daadwerkelijk begint, werd het helaas heel wat minder. Enkele zeer mooie scènes nog, met name het dansje gehuld in een prachtig lichtspel, verdient zeker een vermelding. Jammer genoeg wordt de film veel te repetitief en kunnen noch de visuals, noch de grapjes dit lange middenstuk redden van het predikaat 'middelmaat'.

De eindscene was er gelukkig weer spot on waardoor ik de film in ieder geval met een fijn gevoel achterliet. Daar zag je opnieuw de hand van een groot regisseur. Net als in de soundtrack trouwens die door zijn atypische timing zorgde voor een bevreemdend effect. Interessante elementen dus maar toch de minste Ishii die ik tot nu toe gezien heb. Een dik kwartier uit het saaie middenstuk had de film wellicht goed gedaan.

Bijzonder vreemd filmpje waarvan ik aanvankelijk geen idee had waar dit allemaal op uit moest draaien. Het gekeuvel de eerste veertig minuten vond ik allemaal niet bijster interessant. Mooi waren wel enkele jongedames, vooral de ziekenhuiswerkster. Maar goed, na veertig minuten sloeg de film ineens om, een voor een waren de personages aan het doodgaan. Wel komisch allemaal, maar op een gegeven moment werd het wel allemaal een beetje eentonig. Na pakweg 100 minuten had ik al een waardering van 3 sterren in mijn hoofd voor deze tot dan toe enigszins teleurstellende film. De laatste 10 minuten en het apocalyptische einde - ik moest zowaar aan Melancholia denken - maakten niettemin alles goed. Vooral op visueel vlak waren de laatste 10 minuten schitterend. Ook de filosofie die daar achter zat vond ik best interessant. Hier herken ik de regisseur van "August in the Water" en "Mirrored Mind" weer. Dus, niet te gauw de moed opgeven bij het kijken van de films van Ishii. Hij heeft altijd toch wel aangename verrassingen in petto. Oh ja, de score vond ik ook best geslaagd.

4,0*