Compliance (2012)

Een matige misdaad/drama/thriller film...

Prima verhaal...

Prima acteerwerk...

Redelijk kwaliteit breedbeeld

(geen HD aanwezig)...

Redelijk achtergrond geluid

(geen Dolby Digital aanwezig)...

Inderdaad een compleet ongeloofwaardig verhaal. Dat het waargebeurd is, doet niets af aan het feit dat dit verhaal gewoonweg ongeschikt is voor een film: het product is namelijk een ongeloofwaardige, langdradige, voorspelbare film die voornamelijk irriteert. Een true story is nog geen succesgarantie voor een film, zo blijkt.

Overigens walgelijk om in te beelden dat de prankcaller tientallen andere soortgelijke, ziekelijke gevallen op z'n geweten heeft staan en ook opgespoord en berecht is. Helaas is hij niet veroordeeld, wegens "gebrek aan direct bewijs". Na zijn arrest (en vrijlating) zijn deze prankcalls gestopt. Vreselijk dat zo'n zieke geest nooit gestraft kan worden voor z'n vreselijke daden en nog zelfs op vrije voeten is.

Bovendien denk ik dat in dit geval het niet louter te maken heeft met naiviteit. De verloofde van Sandra weet natuurlijk dondersgoed dat hij geen echte agent aan de lijn heeft, wanneer hij Becky orale seks op hem laat uitoefenen. Hij is gewoon een gevalletje van pervert die gebruik maakt van de situatie om zijn seksuele behoeftes te bevredigen. Walgelijk.

Het meest interessante aan Compliance zijn de reacties die de film uitlokte. Kennelijk is het een enorm getrouwe verfilming van een ware gebeurtenis, die weinig afwijkt van de beveiligingsbeelden die ervan gemaakt zijn. Niettemin lijkt een groot deel van de berichten op het internet, op MovieMeter of elders, de film ongeloofwaardig te vinden. Nog één groter deel maakt van de gelegenheid gebruik om zichzelf superieur op te stellen ten opzichte van de mensen die hier afgebeeld worden en te benadrukken dat zij zelf nooit zo voor de gek gehouden zouden worden. Eerlijk is eerlijk, het is ook een verhaal dat zo bizar is dat je het niet wilt geloven, maar de film slaagt er eigenlijk erg goed in om het geloofwaardig te brengen, al kun je als kijker waarschijnlijk niet anders dan verontwaardigt kijken.

Compliance wekt het best als een gedachte-experiment: "Wat zou ik doen in deze situatie?" Ik wist hier vooraf al dat het ging om een neptelefoontje, dus als kijker had ik hier een voordeel. Iedereen zou waarschijnlijk snel achterdochtig worden, maar tot hoever zou je meegaan? Persoonlijk vond ik het idee dat een politieagent zo'n aanklacht doet via de telefoon in plaats van door langs te komen al te vreemd voor woorden. Mijn eerste idee was om een andere telefoon te gebruiken om te bellen naar de lokale politie en dit verhaal te checken. Maar je kunt alleen maar speculeren wat je zou doen.

Best interessant om eens gezien te hebben. De film is ook gewoon goed geacteerd en vakbekwaam gemaakt. Niet een grootse film en misschien iets te veel afhankelijk van het sensationele onderwerp, maar niets mis mee.

3*

Een overduidelijke, uit de hand gelopen prank call a la Maxmoefoe zouden wij nuchtere Nederlanders gauw denken in een dergelijke situatie, maar de film Compliance is bizar genoeg gebaseerd op ware gebeurtenissen. Volgens de film vonden er zelfs 70 (!) vergelijkbare incidenten plaats in de Verenigde Staten waarin een manager per telefoon overtuigd wordt om een strip search te verrichten op een medewerker en die vervolgens mensonwaardige handelingen moesten verrichten. De film put voornamelijk uit de zaak die plaats vond in Mount Washington, Kentucy bij een McDonalds en is bijna een reconstructie te noemen van deze weerzinwekkende voorval.

Op voorhand zou men denken dat een gelijksoortig geval hoogst onwaarschijnlijk is in het echte leven en dus haast een ongeloofwaardige film moet opleveren. Echter vonden deze gebeurtenissen dus weldegelijk plaats waardoor de film aannemelijk wordt. In de V.S. wordt autoriteit wellicht meer gerespecteerd (met name tegenover agenten en soldaten) dan in Nederland waardoor de handelingen van de personages begrijpelijker maakt. De relatief onbekende acteurs in de film spelen hun rollen goed en overtuigend waardoor het ook aanvoelt als echte mensen uit het dagelijkse leven. Met een speelduur van circa 90 minuten duurt de film niet te lang of te kort om als kijker geboeid te kijken en zullen er vast en zeker reacties worden ontlokt tijdens het kijken van de film.

Boeiende film waarin zeer overtuigend wordt geacteerd. Dat dit waar gebeurd is is echt verbijsterend, dat mensen zo ver gaan door simpelweg te zeggen dat je van de politie bent is echt onvoorstelbaar.

Een donkere, claustrofobische film die de verwachtingen helaas niet waarmaakt en uiteindelijk laat je de uitkomst volledig koud. In eerste instantie brengt de gebeurtenis over de macht van (subtiel uitgevoerde) manipulatie en telefoonterreur een gevoel van onmacht teweeg en het brengt je in de war. De enge kelder onder het restaurant en de met overtuiging spelende cast verstreken dat gevoel. Maar dan komt het monotone middengedeelte dat slechts lijkt te bestaan uit herhaling op herhaling. Bovendien zijn er aan het einde geen verklaringen en blijf je als kijker met meer vragen achter dan toen de film startte.

Nadat Sandra [Ann Dowd], de bedrijfsleider van een fastfoodrestaurant haar personeel heeft aangesproken op een kastekort, krijgt ze een telefoontje van Officer Daniels [Pat Healy] die meldt dat werkneemster Becky [Dreama Walker] geldt zou hebben van een klant. Sandra krijgt de opdracht om Becky vast te houden in een ruimte en wat vooronderzoek te doen. Sandra's blindelingse vertrouwen in de agent leidt echter tot een aantal bizarre, ongelofelijke handelingen.

Bizar is een goed woord voor dit verhaal, al is het gebaseerd op ware gebeurtenissen en zijn er tientallen soortgelijke voorvallen gemeld bij de politie. Je vraagt je toch al snel af waarom Sandra zich zo gemakkelijk voor het karretje van een telefoonstem laat spannen, maar als je het uitgangspunt neemt dat we in Nederland een veel betrouwbaarder rechtssysteem hebben, kan hier wellicht wat gemakkelijker in meegaan. Toch blijft het allemaal wat moeilijk te [sic!] slikken, al is het uitstekend geacteerd.

Ondanks de vele vragen die ik heb, en ondanks de ongeloofwaardigheid is dit waar gebeurde verhaal eigenlijk te gek voor woorden.

Kende het verhaal niet en ondanks dat de film begint met te zeggen dat het gebaseerd is op waargebeurde feiten lijkt het allemaal erg ongeloofwaardig, maar heb in de recensie van The One Ring gelezen dat het een enorm getrouwe verfilming van een ware gebeurtenis is, dus is dat geen punt van kritiek.

Er wordt sterk geacteerd, de personages kunnen overtuigen en het eerste halfuur is dan ook erg intrigerend en leuk om te volgen. Hierna zakt de film in, er komt teveel van hetzelfde, te weinig variatie waardoor het toch saai wordt na een tijd.

Verder heb ik me wat gestoord in de pogingen om de film 'hipper' te laten uitzien door gebruik te maken van nietszeggende en eveneens lelijke close-ups.

"This is so stupid."

Blijkbaar gebaseerd op waargebeurde feiten.

Als kijker volg je eigenlijk één ellenlang telefoongesprek van een 'prank caller' die de meest belachelijke eisen stelt en men gaat hier zonder horten of stoten op in. Het lijkt op een ramp waar je je ogen moeilijk van af kan wenden.

Jammer genoeg wordt het op een gegeven moment te eentonig, ondanks de absurditeit van gebeurtenissen. Hierbij vind ik de acteurs niet helemaal overtuigend overkomen; het personage van Dreama Walker lijkt wel erg makkelijk om te praten.

Zelf heb ik de - ongecensureerde - video gezien, wat het geheel nog schokkender maakt. Wat dat betreft portretteert 'Compliance' enkele scènes waarheidsgetrouw. Het laat je aan de ene kant nadenken over hoe ver jij in een dergelijke situatie zou gaan, maar aan de andere kant besef je ook hoe stupide mensen wel niet kunnen zijn. Helaas weet de film het niet goed te brengen, waardoor het al gauw gaat slepen en zelfs lachwekkend wordt.

Al met al is het gegeven best interessant, maar de uitwerking laat veel te wensen over. Het resulteert zich in een langdradig gebeuren.

1,0 Sterren.

een kwartier interessant en verder tenenkrommend. Brrr, wat een vreselijke film..

Het is zo vervelend onwaarschijnlijk, dat stoorde me mateloos. Ann Dowd speelde overigens erg goed, maar nee, slechte film.

Hoezo ongeloofwaardig? Het is een waargebeurd verhaal, dit soort pranks hebben een groot aantal keren plaatsgevonden en met heel hoge succeskansen.

Voor mensen met een naïef positief mensbeeld is het misschien confronterend, maar feit is dat de meeste mensen alleen principes en karakter hebben als ze daarmee in een sociale context kunnen scoren. Als ze op de proef worden gesteld gaan ze overal in mee, of het nu gaat om kleine dingen als pesterijen, asociaal gedrag, of schending van de privésfeer zoals in de film, of om grote dingen als genocide.

Dat gegeven accepteren, en erkennen dat wij die collega in principe zelf ook gewoon zouden strip-searchen, als omstander passief zonder actie te ondernemen aan de zijlijn zouden blijven staan, of een dergelijke behandeling als slachtoffer gelaten zouden accepteren, is een eerste stap naar verbetering. Het is namelijk vervelend te moeten constateren dat wij dus ook zelf waarschijnlijk laf en zonder principes zijn, wat kan motiveren om op dit punt te groeien - hoe bescheiden ook.

Echt zo een film waarbij je voortdurend denkt wat zou ik doen. En dan moet je eerlijk zijn met je zelf hoe zou ik omgaan met die macht. Met de sexualiteit van die situatie. Verder wil ik aan allen de bedenking meegeven dat Amerika veel meer een politiestaat is als bij ons. Echt een knappe naar mijn oordeel onderschatte film

Oké, waargebeurd dus. In chocolade letters. En het experiment van Milgram. Niet dat ik dat wist. Ik heb maar even opgezocht hoe dit in hemelsnaam heeft kunnen gebeuren. Blijkbaar een menselijk trekje. Zoiets maakt de film er natuurlijk niet meteen beter op en een échte hoogvlieger is het ook niet. Zobel blijkt toch ook weer niet de meest geraffineerde regisseur en schrijver.

Iets in de sfeer dan wel de toon van de film deugt niet helemaal. Zo opent het nogal onhandig als blijkt dat Sandra wat moeite heeft met de jeugd van Becky. Kreeg daar een beetje een The Office gevoel van, maar dan in een fast food tent. Een jaloezie die in het verdere bizarre verloop een sluimerende rol blijft spelen, maar het misschien nog wel moeilijker te vatten maakt.

Toch heeft de film wel wat. Het blonde meisje speelt het met een zekere beheersing en de stem is soms te vals, maar veelal kordaat. Ik had hem liever niet in beeld gezien, maar met de druk die hij stilaan op meerdere personen uitvoert, heeft hij niet alleen hen in een houdgreep. Vol ongeloof kijken is per slot van rekening ook fascinerend. De nabrander is dan weer overbodig.

Boeiende, van lieverlee ergerniswekkende film over het blindelings gehoorzamen van autoriteiten, hoe absurd de opdrachten ook mogen zijn. Dit fenomeen is vooral bekend geworden door het Milgram Experiment. Fascinerend om te zien hoe een valse beschuldiging langzaam maar zeker als waar wordt aangenomen en hoe gewillig en kritiekloos de opdrachtgever op zijn wenken wordt bediend, ook door het slachtoffer.
De kundige regie en een prima cast —met als uitblinker Ann Dowd als de bedrijfsleidster— maken dit tot een bovengemiddelde film.

Wat slecht deze film, het idee op zich is nog wel nice, maar dit leek een aaneenschakeling van onwaarschijnlijkheden, wat hem zo loos maakt. Ik zat constant te denken, menen die dat nu, orders van een zogezegde flik gewillig uitvoeren. En blijkbaar waargebeurd, dan is het pure domheid vd mens die me nog ergert ook. Ook gewoon saaie troep. Indien die hard uitgewerkt, kon dit een zot zieke film worden, nu lauwe en zoutloos soepje

irritante zooi, ongelooflijk

Het meest schokkende is dat wanneer je meer info zoekt je ontdekt dat die domme koe van een manager nog een half miljoen dollar schadevergoeding in de wacht gesleept heeft.