Hello I Must Be Going (2012)

Ben erg benieuwd naar deze nieuwe film van Todd Louiso.
Na de flop The Marc Pease Experience hopelijk weer iets dat in de buurt komt van zijn meesterlijke debuut Love Liza.

jammer van de Phil Collins associaties .

Vanaf 11 juli 2013 in de bioscoop (Wild Bunch)

Vind dit meer in de categorie drama vallen dan in de categorie komedie. Heb amper gelachen tijdens de duur van de film. Niet dat het daardoor een slechte film word overigens. Je moet er alleen met andere verwachtingen naar kijken. Vond Melanie Lynskey een zeer overtuigende rol neerzetten, die de film zeker draagt. Helaas kwam het in mijn ogen ook niet verder dan dat. Het is nergens bijzonder, apart, speciaal of iets in die richting. Een gevoel van 'been there, done that' kwam vrij snel over me heen en zorgt daardoor voor een 'magere' 3 sterren als eindresultaat.

3*

Niet zo'n grappige en gecontroleerde komedie over een zich onzeker voelende vrouw die terugverlangt naar haar tienertijd en de daad bij het woord voegt door er met een naar bed te gaan (beiden verlangen echter naar iets anders). Echter het verhaal is absoluut genuanceerd en geloofwaardig. Je kunt ook zeggen dat het een sympathiek portret is van een vrouw van in de dertig. Jammer is dat, lopende de film, het script enige problemen gaat vertonen (argumenten en conflicten die zichzelf lijken te overschreeuwen). Melanie Lynskey speelt een goede rol (je vindt haar meteen aardig) en Christopher Abbott is direct en trefzeker.

Wat moeten wij met die starre Amerikaanse houding, alles moet in een potje passen, kom je er niet uit, dan is ome prozac er nog.

Totaal niet mijn genre, toch vond ik dit goed. Kon me zelf wel vinden in de hoofdrolspeelster, behalve dan dat ik man ben..

Acteerwerk vond ik ook bovengemiddeld goed. Al met al lekker filmpje.

Wat mij betreft een goede film,. Weinig komedie, hoewel een paar keer echt gelachen, veel meer een drama,. Zeker de moeite waard!

Na recentelijk the Lifeguard te hebben gezien heb ik met Hello I Must be Going weer een film mogen aanschouwen waarin een middle aged woman terug gaat naar haar ouders om van een inzinking te bekomen. Ook hier legt de hoofdrolspeelster het aan met een jong persoon, zij het wat minder geloofwaardig in mijn ogen.Het sfeertje is hier wat minder luchtig en de gehele aanpak werkt ook niet zo aanstekelijk, misschien ook omdat de hoofdrolspelers minder charisma hebben. De bijrollen van de ouderen zijn wel leuk en de film levert nog wat leuke momenten op, maar echt blijven hangen doet de film niet.

2,5*

Aardige film waarin een net gescheiden vrouw weer bij haar ouders intrekt, en vervolgens wat krijgt met een jongere knul. Een vermakelijk verhaal waarbij het hoofdpersonage goed is uitgewerkt. De komische elementen komen hier minder goed uit de verf. Melanie Lynskey zet een leuke rol neer en verder viel het leeftijdsverschil tussen de twee me in eerste instantie helemaal niet op.

Aardig filmpje, prima vermaak en leuk geacteerd

Drama zonder een greintje komedie. En hoewel het verhaal wellicht herkenbaar zal zijn voor veel mensen, vond ik het erg weinig aansprekend. En ook nogal traag. Sympathie voor de hoofrol kon ik ook al niet echt vinden.

Niet onaardig gespeeld, maar meer positiefs kan er eigenlijk niet in ontdekken.

Ik kan hier niet zoveel mee. Is het drama, komedie of romantiek? Het komt geen van alle uit de verf en het doet er eigenlijk ook niet zo veel toe. Enkel de worsteling van een jonge vrouw met zichzelf (een mooie rol van Melanie Lynskey) als gevolg van een recente echtscheiding maakt het af en toe interessant. Verder een film om snel te vergeten.

Kan me bij bovenstaande aansluiten. Het is vlees nog vis en het wil nergens echt beklijven.

“I just thought that that was being alive. To always feel bad and wrong and just insecure and invisible.”

Films als Hello I Must Be Going kunnen al snel heel vervelend worden. Hoofdrolspeelster die zwelgt in haar zelfmedelijden na haar scheiding, en die je het liefst een schop onder haar kont wil geven. Maar Melanie Lynskey is een sterke actrice en het script zit slim in elkaar. Prima dialogen, aardig wat humor, en leuke bijpersonages (Christopher Abbott is sterk). Het einde is wel wat jammerlijk, want weglopen voor je (psychische) problemen door een wereldreis te gaan maken heeft nog nooit iemand geholpen. Het is een illusie, zoals ook Amy zal merken.