Des Vents Contraires (2011)

Hartverscheurend en ook zo verwarmend...

*3.5

Dit is zo’n film die een tijdje door je hoofd blijft spoken nadat je hem hebt gezien. Ook geen lekkere wegkijkfilm voor een zaterdagavond. Kunstwerkje dus. Het uitgangspunt is simpel: man en vrouw zitten niet meer op één spoor. Man bemoeit zich te weinig met het gezin en vrouw zegt hem de wacht aan. Dan komt de vrouw niet meer thuis en niemand weet wat er gebeurd is. Man blijft achter met twee kleine kinderen. Wat is er gebeurd? Een ongeluk? Heeft de vrouw hen verlaten?

De man is een beetje een lul, dus daar kun je je iets bij voorstellen. Maar je hart huilt als je die kindertjes ziet, die zich na enkele maanden afvragen of mamma hen vergeten is, en met alles proberen haar nagedachtenis levend te houden. De vader probeert in een andere stad met ander werk het hoofd boven water te houden. Wat maar heel moeizaam lukt. En een nieuwe relatie wordt ook al niks. Het is vooral die onzekerheid die aan iedereen vreet.

Er wordt fantastisch gespeeld door Benoît Magimel, en vooral door de twee kinderen. De film is zorgvuldig gemaakt, met een evenwichtige opbouw van het verhaal. Nee, dit is geen vrolijke film. Maar wel een waar je ademloos naar blijft kijken.

Regisseur Lespert heeft het zo druk met allerlei subplotjes, dat na de beklemmende opening de voornaamste verhaallijn in de rest van de film nog amper aan bod komt. Ik vind dat toch wel jammer, want bijster interessant zijn die zijverhalen over een uitdagende rij-leerlinge, een kidnappende verhuizer en een ontslagen rijinstructeur allemaal niet. Overigens prima geacteerd, met name door de kinderen.

Hét voorbeeld van een film waar je weinig van verwacht, maar heel veel krijgt.
Het verhaal is vrij sober, en 'uptempo' is dit al helemaal niet. Maar de hoofdrolspelers, Magibel en de twee kinderen, leveren fantastisch werk af, en slepen je helemaal mee in hun situatie.
Twee non-verbale momenten in de film zijn echt ijzersterk: Paul die met z'n kinderen begint te spelen terwijl ze de muren aan het schilderen zijn; en even later het moment waarop de kinderen vernemen wat er met hun moeder gebeurd is. De tranen liepen me zelf uit de ogen...
Zo eenvoudig als het verhaal is zo, sober als de (weliswaar soms mooie) beelden zijn, zo verrassend onverwacht was het einde. De gemiddelde thriller kan daar een puntje aan zuigen.

Aardige film over een man met twee jonge kinderen wiens vrouw al een jaar vermist is. Een simpel verhaal, met aardig wat zij-plotjes die de film zeker wel onderhoudend maken, maar uiteindelijk te weinig toe weten te voegen aan het geheel. Een aangenaam, rustig tempo en ook goed acteerwerk. Met gemak 3.0 sterren.

''black holes only exist within us''

Prachtige film die mij zeer ontroerde. Ik leefde mee met de hoofdpersoon, dit gebeurt mij zelden zo sterk als in deze film. De Franse taal is prettig om te horen en geeft de film wat extra's. De kracht van de film is de timing en opbouw: rustig maar krachtig.

Je moet er voor gaan zitten en het op je af laten komen. Door vele lovende reacties heb ik de film direct aangezet. Hier heb ik geen moment spijt van gehad.

Prachtig!

De film wordt hierboven enkele malen verweten dat het teveel zij-plotjes heeft, en het daarom teveel afwijkt van het oorspronkelijke verhaal. Mijn inziens zijn deze verschillende plotjes het verhaal. De film volgt een man en zijn kinderen die proberen om te gaan met de verdwijning van zijn vrouw. Het gaat er verder niet zo zeer om wat er met zijn vrouw gebeurd is, maar wat de gevolgen zijn voor de achterblijvers en hoe zij weer opkrabbelen. Het einde is dan zowel een tragedie als een verademing. Schitterend geïllustreerd door Lespert, waarbij met name het acteerwerk van het drietal in positieve zin opvalt.

Ruime 4*.

De tegenwind waartegen het hoofpersonage moet opboksen bestaat uit de verdwijning van zijn echtgenote en de zware taak van verdere opvoeding van zijn kinderen die op hem rust.
Wat er aan wordt toevoegd (de perikelen met zijn broer over een ver verleden, het vreemd gaan van zijn schoonzus, de nieuwe verdachtmakingen die hij moet ondergaan en ongegrond zijn en dan nog door een totaal andere politiedienst dan een jaar terug, de pech van het omgaan met een man, labiel en met scheidingsproblemen, het onopgeklaard stalken, de onbegrijpelijke flirt...) lijkt alleen maar opvulling en maakt geen indruk.
Jammer dat het tegenvalt want met een Isabelle Carré (toch ook niet zo'n beste rol), Audrey Tautou en Benoît Magimel lag de verwachting toch redelijk hoog.

En hoe staat het er momenteel voor met de Franse cinema? Je weet wel ooit samen met Italië toonaangevend in de Europese cinema. Nou eh voornamelijk erg degelijk en saai. Libelle-drama dat voor arthouse door moet gaan. Netjes ingeblikt maar nergens bijzonder. Gemaakt om op TV5 nog wat uit te zenden te hebben op een woensdagavond.

Enig positivie punten zijn de fraaie Franse kust in de film en het bijrolletje van Bouli Lanners.

Mooie, hartverscheurende film over een vader die met zijn twee kinderen niet weet wat er met moeder gebeurd is nadat ze van huis gegaan is na een hevige ruzie.

Wat jammer je negatieve commentaar...Ik zou hem nog maar eens kijken. Kom op 1 ster voor deze film....Het zegt meer over jou dan over de film.

Eenvoudig verhaal, aangrijpend, en hanteert verschillende genres, mysterie, drama en thriller.En typisch Frans , de familie komt heel veel aan de beurt. En een wonder rolletje van het kleine meisje, dat volgens mij gewoon zich zelf speelde en helemaal in het verhaal zat..Haar boosheid en woede aanvallen waren een hoogtepunt in de filmgeschiedenis. Ooit een kind van 4-5 zo zien acteren.? Drie genres en toch een goede film.Ja de Fransen kunnen wel wat op dit gebied...zo puur.

O...het verhaal???? Een getrouwde vrouw verdwijnt plotseling na een ruzie met haar man...""""Je ne peux plus".

zeer goed gespeeld.

Kleine maar fijne film die aangenaam is geschoten en weet te betrekken door een pakkend script en overtuigend neergezette karakters. Aardige soundtrack ook.

Man man man. Wat vreselijk slecht zeg.

Werd nergens echt spannend. Kreeg geen sympathie voor de vader ofzo.

Einde was alleen verrassend en zag ik eerlijk gezegd niet aankomen

Ach aardig filmpje maar zeker niet meer dan dat.

Hoeveel sterren geef je dan aan een slechte film ?

Ok ik zal me na een nachtje slapen verduidelijken. Qua acteren prima gedaan, maar het verhaal is gewoon slaapverwekkend. Ik mis gewoon een hoogtepunt in de film. Het lijkt naar iets bijzonders te gaan, maar het blijft maar kabbelen en er gebeurd verder helemaal niets. Voordat ik een film kijk, kijk ik ff op moviemeter. Ik snap het gemiddelde gewoon echt niet. Wat heb ik gemist. Zoals ik zei, geen slechte film, maar het gemiddelde cijfer vind ik echt vreemd.

Over smaken valt niet te discussiëren, ik vind dit heerlijke cinema, en ik heb er alle respect voor wanneer je dit oerslecht vindt.

Maar ik herhaal mijn vraag: je schrijft letterlijk 'geen slechte film': wat is dan jouw score voor een slechte film?

Stel je voor, de leraar op school gaf/geeft je punten: 'geen slecht examen, aardig examen; ik geef je 1 op 10'.

Normaal gesproken zou ik 2sterren geven. Maar het gemiddelde van de klas is te hoog. Dus op deze wijze wordt het examen een beetje bijgesteld.

Ik vermoedde/vreesde dat dit je antwoord zou zijn.

Bij deze zou ik je toch willen vragen daar even bij stil te staan.

Ten eerste leid ik er uit af dat je de smaak van anderen, in dit geval o.a. die van mij, niet kan of wil waarderen.

Ten tweede geef je zo een gewoon een fout beeld van de waarde van de film zelf; vooral wanneer dat zoals hier films zijn voor een beperkt publiek en met een beperkt aantal stemmen.

Het lijkt me logisch dat iedereen stemt op basis van wat hij of zij van een film vindt - zonder zich daarvoor te baseren wat het oordeel van anderen is; alsof er nog niet gestemd is, en je de eerste bent.

Wanneer ik naar een film ga kijken of de dvd koop, is dat voor een belangrijk deel op basis van de cijfers op deze site. Als iedereen hier zijn/haar stem zou geven als (tegen)reactie op wat op dat moment de score is, zou dat voor andere en vooral foute scores zorgen.

Ik hou van dit genre, ik hou van dit verhaal, ik genoot van de acteurs, van de sfeer, van de beelden. Dat valt onder 'mijn favorieten'.

Door een 'niet slechte en aardige' film 0,5* te geven, heb ik het gevoel dat je protesteert tegen wie niet op één lijn zit met jou. Terwijl de verschillende smaken en oordelen deze site net boeiend maken.

Prima film, goed acteerwerk, levensechte situaties en dialogen. Een aantal mannen veelal van middelbare leeftijd raken in een situatie waarin je niet wil raken. Sommigen raken alles kwijt, anderen weten iets beter om te gaan met hun situatie. Ik heb hier wel van genoten, maar helemaal ondersteboven ben ik er niet van.

Matigheid troef.

Vreselijke film - soms zit er nog wel eens een verrassing bij de films die van Netflix verdwijnen maar van deze heb ik bijna spijt. Hoofdpersoon was aan het begin van de film, bleef verder in de film een lul en was tot op het einde toe een lul. Op een rijtje: zich idioot gedragen tegen zijn vrouw, te laat komen op werk niet meewerken aan politieonderzoeken, een meisje verkrachten (en daar nog mee wegkomen?!) en zich chagrijnig gedragen tegen de mensen die hem willen helpen. Ja, die kinderen acteerden fantastisch. Maar de film zelf liet me echt volledig koud.

2,0*