Dreileben - Komm Mir Nicht Nach (2011)

Kennelijk is dit een van de meesterwerken van Dominik Graf, maar iets meesterlijks zag ik er niet in. Eigenlijk is dit het type film waarover wat mij betreft weinig te zeggen valt, al is het maar omdat het niets slecht doet, maar ook nergens echt bijzonder wordt. Het acteerwerk, het verhaal en de dialogen zijn zeker niet standaard en gewoon heel overtuigend, maar al deze elementen grijpen ook weer niet echt aan. Dat je er zo aan af kunt zien dat het een tv-film is helpt ook niet, want misschien had een iets meer filmische aanpak geholpen. Aan de andere kant is het allemaal ook weer niet zo pover gefilmd als veel andere tv-films.

Het leukste vond ik nog hoe terloops het misdaadverhaaltje hierin gebracht werd. Dit is zover ik begrijp in Duitsland toen aangekondigd als een krimi, maar ondanks dat de vrouwelijke hoofdpersoon meehelpt in het zoeken naar een moordenaar en ook middenin een corruptieschandaal belandt besteed de film hier bijzonder weinig aandacht aan. Zelfs als ik het een subplot noem klinkt het bijna nog belangrijker dan het is. Deze elementen overlappen dan ook nauwelijks met de relatieperikelen die centraal staan. Spannender wordt het er niet door, maar die terloopse behandeling van sensationele zaken vind ik wel grappig. Eventjes wat enorme misdaden oplossen: de gebruikelijke gang van zaken.

Maar buiten dit kleine element om is er niets om de film aan of af te raden. Gewoon solide.
3*

Tweede film in de Dreileben-reeks, dit keer gemaakt door Dominik Graf, en ik moet zeggen hij heeft een veel betere film afgeleverd dan Christian Petzold met het eerste deel. In deze film gebeurt tenminste wat. Ook in deze film beweegt de zoektocht naar de voortvluchtige moordenaar zich op de achtergrond, maar is toch veel beter verweven met het hoofdthema van de film: de ontmoeting tussen twee voormalige vriendinnen, die destijds zonder het van elkaar te weten een verhouding hadden met dezelfde man.

Maar zo eenduidig waren die verhoudingen niet. En zo simpel verloopt deze logeerpartij van Johanna bij Vera en haar man ook niet. Er is veel dat nooit uitgesproken is en nu aan de oppervlakte komt. Ook al dateren die gebeurtenissen van vijftien jaar geleden, ze blijken nog steeds deel uit te maken van het heden.

Intussen gaat de jacht op de moordenaar verder. Een voormalige prostituee wordt als lokvogel gebruikt, een gevaarlijke methode. En steeds is er geritsel in de struiken. En er is ook nog van alles aan de hand binnen het korps van Dreileben. Spanning genoeg. Genieten dus. Dat deze film hier zo slecht scoort snap ik niet. The One Ring had geloof ik niet helemaal in de gaten dat het deel twee van een trilogie betrof. Maar hij benoemt wel aardig wat positieve kanten van deze film. Terecht.