Detention (2011)

Het eerste helft is echt briljant. Pop clture references, visual gags, fast paced dialogue, gespeel met cliche's en stereotypering volgen elkaar in rap tempo af. In zo'n tempo dat je er duizelig van wordt. Ik durf het zelfs te vergelijken met de serie Archer, dan ben je ook helemaal murw gebeukt maar helaas gaat deze schwung in de tweede helft helemaal verloren. Bij de execution waar de horror elementen net wat prominenter en minder zelfbewust worden ontspoort de film, wat ridiculisering m.b.t. time traveling ten spijt kwam ik toch van een koude kermis thuis. Begin blijft niet te missen.

pfff...

Sommige film worden goed omdat ze zo slecht zijn.

Daar is deze film duidelijk geen voorbeeld van.

Deze is gewoon slecht omdat hij gewoon slecht en saai is.

-Slechte humor

-Slechte horror

-Geen spanning

-slecht geacteerd

en nog een hele hoop.

Ik zat eraan te denken om deze film na 15 minuten af te zetten, dit heb ik helaas niet gedaan.

1,5*

Ik vond het wel een origineel filmpje met een hoop leuke referenties, ontspoort helaas een beetje. 3*

Superbizar.

Filmpje alleen gekeken vanwege Hutcherson en een redelijke cast. Ook het verhaal sprak me wel aan en het horrorkomedie genre heeft altijd mijn aandacht wel een beetje. Dit filmpje vond ik aan het begin ook best grappig omdat het lol maakt van heel veel film cliches.

Helaas ontspoord het verhaal in de helft volledig waardoor het verhaal moeilijk te volgen is, slechte CGI aan bod is en matige humor. Het was zo bizar over the top dat het gewoon saai aan het worden was. Ook is het niet spannend dus ik snap het angst symbool niet.

Niet echt de moeite waard, maar als je ervan houd, gerust kijken.

Snelle chaotische film die heen en weer schiet door allerlei tijdslijnen, is volgestopt met filmreferenties, stikt van de vroegwijze highschool tieners met gevatte oneliners en zelfs in het bezit is van een heuse killer, maar die ondanks deze rijkdom aan ingrediënten erg tekort schiet op het komische- en op het horrorvlak.

Het is veel en het is snel. In beginsel raak je daar wat van in de war en imponeert de film. Na het overdonderende begin prik je geheel in lijn met de snelle film in een rap tempo door de warrige en absurde facade heen en keer je terug naar de eigen elementaire helderheid en borrelen belangrijke vragen op. Waar gaat dit in vredesnaam over? Is dit leuk of niet? Horror? De antwoorden zijn achtereenvolgens: nergens over, soms en soms.

In de film zitten een paar geslaagde komische scènes en grappige referenties aan films en filmpersonages. Horror is er amper, maar een paar bloedspuitende momenten zijn zowel horrorwaardig als komisch.

Geen geweldige film. Het begint overweldigend. Daarna een enkele scène en een enkel momentje die vanuit de warboel iets komisch en horrorachtigs oproepen. En dat is het.

Verborgen pareltje.

Ik hou doorgaans niet zo van de zelfbewuste comedy met een hoop verwijzingen, maar dit is toch wel andere koek. Kahn gooit er nog een extra laagje zelfbewustzijn over, waardoor het echt een redelijke freaky en over-the-top mengelmoes van comedy en horror wordt. Zo gek als deze films vind je ze toch niet vaak.

Het is een beetje jammer van de saaiige Amerikaanse high school setting, die kan zelfs deze film niet echt leuk maken, maar verder toch best kunnen genieten. Het verhaal is een aaneenschakeling van maffe scenes, weirde ideeën en een soort van anything goes sfeertje dat niet teleurstelt. Het is in ieder geval aardig onvoorspelbaar en eigenlijk continue leuk.

Verder is de regie van Kahn ook lovenswaardig, want volledig in lijn met de rest van de film. Dat dit geen groot publiek aanspreekt is op zich niet verrassend, maar dit gemiddelde is echt te belachelijk voor woorden natuurlijk. Ach ja, wie zich zou afvragen waarom we met zoveel platte meuk en makkelijke franchises overspoeld worden ...

3.5*