Mars Needs Moms (2011)

Matige Animatie / Sciencefiction film, gemaakt met de motion capture-techniek, waarbij acteurs en actrices hun rollen spelen, waarna de animatieafdeling er een personage overheen tekent. Deze film kostte maar liefst 150 miljoen dollar en bracht zo weinig op, dat film de geschiedenis ingaat als één van de grootste flops ooit. Dat ligt meer aan de gebrekkig uitvoering van de techniek, dan aan het verhaal, gebaseerd op het gelijknamige kinderboek van Striptekenaar Berkeley Breathed.

In dit verhaal vindt de negenjarige Milo (stem van Seth Green) zijn moeder (stem van Joan Cusack) te streng, hij moet vroeg naar bed, opruimen en... broccoli eten. Als marsvrouwtjes zijn moeder ontvoeren (om Martiaanse kinderen op te voeden), glipt hij het ruimteschip in en probeert hij met zijn moeder (die nog niet zo slecht blijkt te zijn) terug te komen naar de aarde.

Robert Zemeckis laat zijn stokpaardje als producent niet los, maar zijn motion capture-techniek werkt hier storend, wat versterkt wordt door vervelende personages, een slap verhaal, de sfeer en de vette familiemoraal. Dit is geen hartverwarmende Disney-film die weet te inspireren of te ontroeren, dit is een product dat op bepaalde plaatsen de meest voor de hand liggende kaarten uitspeelt om een emotionele reactie op te wekken bij de kijker. Het concept van marsvrouwtjes die naar de aarde reizen om moeders te ontvoeren om hun eigen kroost op te voeden is daarbij ook een belachelijk concept.

Al met al een matige Animatie / Sciencefiction film, die niet leuk, die niet grappig, die niet luchtig en die niet aangenaam is. Kortom, deze film wist mij nauwelijks te vermaken.

Een leuke animatie/avontuur/familie/SF film...

Leuk gemaakte animatie...

Prima verhaal...

Soms valt ondertiteld weg door Aliens...

Mooi HD kwaliteit breedbeeld...

Prima achtergrond geluid/muziek

met Dolby Digital...

Ik begrijp de lage score van deze film niet. Ik hem heb in 3D gekeken, iets wat mijn TV van een gewone DVD kan maken, en ik heb mij heel goed vermaakt. De motion capture techniek functioneert goed en het verhaal is lekker vlot. Geen eindeloze dialogen of veel drama, wat ook wel eens lekker is.

Mwa.

Mars Needs Moms is volgens enkele bronnen de grootste filmflop ooit. Het had ook een werkelijk reusachtig budget. Als je dan een blik werpt op de artikelen die op deze pagina worden gedeeld ga je je toch wel op je achterhoofd krabben. Zo weinig promotie voor zo'n dure productie. Het moet niet gekker worden met Disney.

Mars Needs Moms zet in op voor die tijd vernieuwende technieken die maar lelijk uitpakken. De omgevingen worden wel prachtig en gedetailleerd geanimeerd, maar als het op de poppetjes zelf aankomt ziet het er maar dom uit. Vooral de gezichtsuitdrukkingen kunnen gewoon echt niet meer. Eerder ongemakkelijk dan sympathiek, maar ook de character design van de marsmannetjes ziet er pijnlijk oncreatief uit.

Het fijne aan de film verder is dat er een erg gezonde dosis avontuur doorheen wordt verwerkt, waardoor de film in een lekker tempo weet door te denderen. Het pakt goed door op actiescenes die nooit te lang of kort duren en kent zowaar nog een redelijk oplevende finale. Niet dat de personages of het probleem verder zo interessant zijn, maar regisseur Wells weet best aardig wat vermaak inhoudt en zet daar dan ook op in.

In tegenstelling tot vele anderen vond ik het moraal er nooit te dik op liggen. Uiteraard zit het al in de titel, maar ik vond dat het avontuur en verloop van het verhaal zoveel aandacht kreeg dat het niet echt opvalt hoe ik het moraal wordt aangezet. Genoeg afleiding, ik had er geen last van. Wel van de best saaie poppetjes, en het feit dat de film net wat te lang op gang moet komen.

Ik zie liever gewoon een normaal geanimeerde film. Bespaart vast ook het geld, maar het krijgt ook een betere reactie vanuit het publiek. Mars Needs Moms kijkt zonder meer lekker weg, dat ze in Amerika klagen over seksisme etc. vind ik ook gewoon vreemd. Je kan in elke film van alles en nog wat zien, maar uiteindelijk is de kerncompetentie van deze film kijkers aan de buis gekluisterd houden. Niet meer en niet minder. Alleen jammer dat het pas in de tweede helft echt lekker loskomt.

Nog niet eens zo slecht.

De film's reputatie als dure box-office flop en de moordenaar van de motion capture techniek deed me het ergste vermoeden, maar dit viel al bij al nog mee. Tuurlijk, die holle blik in de ogen van de personages is nog steeds merkbaar, maar gelukkig speelt de film zich grotendeels af in onderbelichte ruimtes, waardoor het allemaal minder stoort. De premisse van de film is origineel en best wel donker, maar de film zakt vooral in het tweede deel nogal weg in standaard rennen-roepen-rennen-roepen filmpje. Jammer, had best meer ingezeten. 2.5*