Battling Butler (1926)

Niet dé beste film van Buster Keaton, maar toch aangenaam om eens te kijken, en een aanrader voor fans van komieken uit het tijdperk van de stomme film.

Damn... deze film is in 1926 gemaakt. Dit kan dus nooit een leuke film zijn. ofwel?

Goed statement, joh!

Battling Butler zojuist nogmaals gekeken en ik moet zeggen dat ik het toch weer een erg sterke Keaton film vind vol verfijnde subtiliteiten. De eerste keer dat ik de film zag hoopte ik op veel slapstick spectakel, daarom viel hij me iets tegen (ik had een andere verwachting van de film) en alhoewel de film geweldig grappige boks-scenes bevat en intense trainingen die zeker garant staan voor typische Buster Keaton slapstick (de meest verfijnde soort van slapstick, intelligent bedacht en grandioos uitgevoerd) is het een film die het meer moet hebben van de constantheid. Het verhaaltje is leuk en de 'rustige' en vertellende scenes zitten vol bijzonder detail. Een film die dus bij vaker bekijken rijker en beter wordt in waardering.

Ik zal er 1 kleine scene uitpikken die precies aangeeft op wat voor manier deze film subtiele humor bevat.

Buster zit in zijn auto waar een vreemde vrouw was ingestapt, in eerste instantie schrikt hij van de vrouw, maar dan begrijpt hij dat ze even wilt meeliften en neemt naast haar plaats op de achterbank (de chauffeur had de vrouw binnen gelaten).

Buster en de vrouw kijken elkaar aan, de vrouw wat uitdagend, Buster terughoudend.

Zij begint haar hiel te verzorgen omdat ze daar last van had (de reden dat ze een lift nodig had)

en Buster krijgt last van het zonlicht dat in zijn gezicht schijnt.

Buster trekt het zonneluifeltje aan de raamkant omlaag, waardoor de vrouw echter haast niets meer ziet. Zij trekt vervolgens ruwweg het luifeltje omhoog.

Buster is wat geschokt en gaat wat extra ver naar achter zitten zodat de zon toch niet in zijn gezicht valt. De vrouw is nu echter klaar met frunniken aan haar enkel en gaat ook achteruit zitten, ze lacht nu wat naar Buster en trekt het luifeltje dan toch weer naar beneden, hem lief aankijkend.

Buster wacht even en schuift het echter weer omhoog.

De scene klinkt zo beschreven misschien niet bijzonder, maar bij het zien ervan, klopt alles zo goed, de blikken , de herkenbaarheid (eigenwijsheid in het algemeen), de dingen die worden verteld door handelingen; subtiele handelingen.

Door de handelingen wordt karakter zo raak geschetst en dit soort scenes zet de toon voor de film. Comedy van het subtielste soort. Dat maakt het ouvre voor mij van Buster zo enorm sterk. Want naast zijn meest grote set-pieces bleef de man een meester in gecontroleerdheid. Groot is klein en klein is groot.

Buster is een genie.

Ow en de gene die iets zei over 'oude films die dus wel slecht zullen zijn' maakte hopelijk een grapje.

Groeten Elwin

Inderdaad niet de beste van Keaton's meesterwerken uit de periode 1917-1929, maar toch een bijzonder aangenaam filmpje. Net als bij The Cameraman komen stunts niet direct op de eerste plaats, maar dat is zeker niet meteen een bezwaar. Komt wellicht wat traag op gang, maar het laatste deel maakt veel goed. 4*

Een vermakelijke Keaton die even tijd nodig heeft om op gang te komen. Maar toch slaagt het erin je mee te nemen. Vooral bij het laatste gevecht sta je bijna vol adrenaline en enthousiasme gewoon mee te springen en te vechten .

3,5*

Ik sluit me aan bij de meeste posters hier: Battling Butler is niet de beste of de indrukwekkendste van Busters langspeelfilms, maar leuk is hij zeker en vast. De film moet het niet hebben van de halsbrekende stunts of indrukwekkende decors zoals bij sommige andere Keatonfilms, maar vooral van het leuke en goed vertelde verhaal (met volgens mij voor die tijd nog een leuke 'twist' op het einde) en de gortdroge humor van Keaton. Keaton speelt weer heerlijk, wederom zag ik waarom hij voor mij nog steeds één van de grote helden van het witte doek is, en de film kabbelt heerlijk voort op leuke vondsten en lachsalvo's. Kleine 4*

4*

Nee, het is niet de beste Keaton. Sterker nog, het is de Keaton die het minst aanvoelde als een Keaton van alle films die ik van hem zag. Veel meer dan Chaplin en Lloyd heeft Keaton een eigen stijl. Die is hier niet verdwenen, maar minder prominent aanwezig, alleen bij bepaalde gags. Het plot deed me denken aan de films van Lloyd. Die gebruikte erg vaak verhaallijnen waarin de hoofdpersoon zich voor iets of iemand anders voordoet dan hij is, met alle gevolgen van dien.

Het doet er niet toe, ik vond het bijzonder aangenaam allemaal. In een film met iets meer verhaal komt Keaton bekende personage met ingehouden emoties even goed tot zijn recht. Sommige grappen zijn zeer leuk gedaan, zoals het eenden schieten, de tafel bij het kamperen die in de grond zakt en natuurlijk de vele trainingscènes. Alleen het uiteindelijke gevecht (niet eens in de ring) viel een beetje tegen.

Van de Keatons die ik nu gezien heb scoren de meeste niet eens heel erg hoog (Our Hospitality en The General zijn de duidelijke uitschieters), maar Keatons unieke visie maakt ze gedenkwaardig en bijna alle films wil ik snel herzien. Toch lijkt Keaton erg vaak beter tot zijn recht te komen in zijn sterke korte films (The Playhouse en The Love Nest zijn met name briljant). Wellicht omdat Keaon vaak nogal sketchmatig is en er soms wat dode stukken in zijn films vallen als hij in zijn lange werk alles aan elkaar probeert te breien. Films met een duidelijk omlijnd verhaal als Our Hospotality, The General en Battling Butler hebben daar minder last van. Battling Butler is zeker niet zo sterk als die eerdere twee en mist echt unieke momenten, maar hij kijkt zeer lekker weg.

3,5*

Het is geloof ik de bedoeling hier te zeggen hoe deze film zich verhoud tot de rest van de films van Keaton. En nee, dit is niet een van zijn beste films, maar wel weer erg vermakkelijk.

Ik vond de jaagscene op de meerkoet, trouwens wel een scene die zich gemakkelijk laat meten met het beste dat Keaton te bieden heeft. Geweldig. 3,5 sterren

Trouwens wel grappig dat of het nou Charlie Chaplin of Harold Lloyd Laurel and Hardy is, als je een beetje slapstick hebt gemaakt moet je op zijn minst wel ns op onfortuinlijke wijze in de ring zijn beland.

Enige Keaton film die ik nog moet zien... Lijkt me wel leuk, ook al betwijfel ik of het de hele speelduur boeiend zal zijn. Er kunnen beter wat goede stunts in zitten!

Deze deed me een beetje denken aan 'The Champion' van onze goede vriend Charlie Chaplin.

Volgens mij ook allebei een 3 waard. Mindere Keaton, nooit echt hard moeten lachen, gewoon toffe, leuke film maar ook teleurstellend. Na 'Go West' en deze lijkt het alsof de slapstick in het kamp van Keaton zijn magie aan het verliezen is. Maar niets is minder waar want dit jaar nog zou het zeer goed 'The General' nog uitkomen.

Hopelijk breken 'College' en 'Steamboat Bill, Jr.' nog potten maar dat wordt dan maar bang afwachten.

Ooja bijna vergeten, volgens mijn broer is 'The Cameraman' de tweede beste.

Deze film was tof maar samen met 'Go West' gewoon wat minder dan de rest.

Boksende Buster

Het is eigenlijk erg gesteld met de manier waarop ik DVDs koop en ze nadien bijna niet kijk. Zo was ik een Buster Keaton box tegen gekomen met een aantal films voor nog geen 15 euro volgens mij en het resultaat was dat hij wat stof stond te happen in mijn DVD kast. Waarom weet ik ook niet maar tijdens mijn examens besloot ik eens wat van Keaton te gaan zien (korte films die altijd wel vermakelijk zijn) maar ik kreeg precies een tikkeltje Keaton-overkill. De laatste films dan maar voor een latere gelegenheid over gelaten en een paar dagen geleden deze Battling Butler maar eens opgezet.

En ik begin eigenlijk te twijfelen of het een Keaton-overkill was of dat de films die ik nu ben aan het kijken simpelweg niet tot zijn beste werk behoren. Ik ben gewoon de volgorde van de films zoals ze in de boxset zitten afgegaan en ik heb de indruk dat zijn beste werk daar naar voor is geschoten. Titels zoals The Navigator of Go West zijn simpelweg beter dan films zoals deze Battling Butler. Niet dat dit een slechte film is, verre van, maar ik krijg niet het verbluffende Keaton gevoel zoals ik dat bij andere films wel kreeg. Deze film heeft dan ook wel erg weinig om handen, en dat is wel triestig als je dit vergelijkt met andere van zijn films, en duurt dan ook iets te lang. Op zich zijn er wel een aantal leuke scènes te vinden, Keaton die meetraint met de boksers onder andere, maar het wordt nergens echt indrukwekkend en dat is toch wel enorm jammer. Ik hoop in ieder geval nog eens erg aangenaam verrast te kunnen worden met het werk van Keaton maar daarvoor zal ik naar andere films zoals Our Hospitality en The General moeten gaan vrees ik en die zitten dan weer niet in mijn boxset.

Soit, genoeg geleuterd over het verhaal en de vergelijkingen met zijn andere werk. Keaton speelt hier weer zijn heerlijke zelf en de emotieloze droge kloot die hij is kan ik altijd enorm waarderen. Heerlijk hoe hij alles met zo'n passief gezicht ondergaat en Keaton weet zich hiermee toch serieus boven de enorm overgewaardeerde Chaplin te plaatsen. Ik kan gewoon naar hem blijven kijken. Ik heb trouwens nog wel hoge verwachtingen voor de talloze shorts die ik hier nog heb liggen, die schijnen ook nog erg sterk te zijn. In ieder geval, Keaton is een held en weet de film al gewoon door zijn aanwezigheid naar een voldoende te trekken. Ook leuk om Snitz Edwards uit Seven Chances hier nog in te zien verschijnen. Een enorm lelijke vent maar de combinatie met Keaton komt hier nog beter tot zijn recht dan in Seven Chances en samen hebben ze een aantal erg leuke scènes.

Veel valt er voor de rest niet over te vertellen. Het is niet Keaton's beste werk, zoveel mag duidelijk zijn, maar hij weet het toch weer op een charmante manier te brengen. Een aantal stukken spreken weer tot de verbeelding maar het geheel valt soms dood. Leuk om Edwards nog eens te zien verschijnen in een fijne bijrol.

Kleine 3.5*

Dit moet zo'n beetje de slechtste Buster Keaton film zijn. Erg saai, met moeite uitgezeten.

De hier door mister blonde al genoemde meerkoet-scène is een van de weinig memorabele gebeurtenissen.

Ik denk dat ik de rest van 2014 ook even een Keaton-pauze neem, na bijna dertig shorts en vijf features is het wel weer even genoeg geweest.

Stunt-arme Keaton.

Bij elke Keaton is het zo'n beetje hetzelfde liedje. Wanneer Keaton zichzelf tot stuntacteur bombardeert is het zeer vermakelijk. wanneer hij het enkel bij comedy houdt oogt het verouderd. Niet dat Keaton een slecht acteur is, van de bekende slapstick namen vind ik hem het leukst, maar de humor is mij gewoon wat te voorspelbaar.

Battling Butler is jammer genoeg een filmpje waar het toch vooral om het verhaal en de humor draait. Daar komt nog eens bij dat het boksgedoe wel vaker gedaan is binnen de slapstick. Even geen zin om tijdlijnen te gaan uitpluizen, maar Keaton heeft gewoon pech dat ik het wel al een keer gezien had.

Hier en daar is er nog wel een vermakelijke scene, maar de hoogtepunten van z'n andere films worden nooit bereikt. Gelukkig duurt het niet al te lang, da's dan wel weer een groot voordeel van al deze Keaton's. Veel tijd om je echt te vervelen is er niet, jammer genoeg ook niet zoveel om je aan op te warmen.

1.5*

In de schaduw van Chaplin gebleven maar toch een gewaardeerd komiek, hier in een doorsnee komedie filmpje waarin hij in zijn eigen leugen verstrengeld geraakt, maar de liefde kan wonderen doen...en toch kon er ook deze keer geen lachje van af.

Gags die je echt aan het gieren brengen zitten er niet bij en zijn eerste boksmatch duurde ontzettend lang en deed me onvermijdelijk denken aan wat Charly in de ring ontlokte aan onweerstaanbare lach.

Eindelijk had ik evenveel oog voor Snitz Edwards, het merkwaardig, gerimpeld personagetje dat hem trouw bijstond.

Niet zo uitgesproken deze keer, maar toch ook weer een accentje op het standenonderscheid in de samenleving.

Al bij al zorgeloos tijdverdrijf en niet zo slecht er af en toe een "stille" tussendoor te hebben.

Leuk!

1926 moet toch het topjaar van Buster Keaton geweest zijn. The General is, van wat ik tot dusver van hem gezien heb, z'n beste film - hoewel destijds geflopt, naar het schijnt. Battling Butler kan daar best naast staan als aanvulling. Beide films hebben immers een andere invalshoek. The General leunt op formidabel stuntwerk. Battling Butler heeft dat niet.

Maar dat is verrassend genoeg totaal niet storend. De film teert op de humor - en slapstick is écht niet mijn soort humor - en dat pakt wonderwel goed uit, gewoon omdat het zo goed gedaan is. Keaton is top in hetgeen hij doet: secure fysieke performance, met die geweldige stoïcijnse, droge kop van hem. Ik zie hem nog altijd het liefst volop stunten, maar hijzelf als performer heeft die stunts niet echt nodig. Zijn films vaak weer wel, natuurlijk.

En het is ook dat Battling Butler een gezellige film is. Sowieso qua sets en kostumering ook weer een leuk tijdsbeeld, en deze keer in bruintinten wat voor dat tikkeltje extra zorgt. Het is net weer wat anders dan de grijstinten in zwart-wit en een welkome afwisseling. De film duurt verder ook niet te lang. Bovendien ligt het tempo hoog en is de pacing ervan evenwichtig.

Wat mij betreft Keaton's tweede beste, na The General - toch van de 8 à 9 films die ik tot dusver van hem gezien heb.

3,5