A Tale of Two Cities (1935)

Ik vond het boek al erg goed, en wat een opluchting toen de film dat ook bleek te zijn. Geweldig verhaal natuurlijk, maar ook: goed script, geweldige regie en fantastisch spel. Vooral van een tijdloos spelende Ronald Colman, in elke scene die hij speelt. Fenomenaal. En ook nog scherpe dialogen en een enkele grandioze scene. Bijvoorbeeld beide rechtbankscenes (in Engeland en in Frankrijk). Bij de eerste van de 2 wist ik het al: dit wordt een erg goede film. En dat werd het.

Grootse en over het algemeen prima verfilming van het boek van Charles Dickens. Liefhebbers van enscenering, decors en 'matte paintings' komen hier flink aan hun trekken aangezien het productieteam onder leiding van Cedric Gibbons weer puik werk aflevert.

Hoewel Jack Conway als regisseur wordt genoemd is het vooral producer David O. Selznick die zijn stempel op deze film drukt, met zijn soms te zwaar aangezette (melo)dramatisering van het verhaal. Dat pakt niet overal even goed uit, met als gevolg enkele tenenkrommend kitscherige scenes. Dat is jammer en overbodig aangezien het verhaal van Dickens op zich ruim voldoende drama bevat. Anderzijds leidt het ook tot een aantal fantastische en memorabele scenes, zoals de meeslepende bestorming van de Bastille en de scenes in de rechtbank.

De man die de film echter ver boven de middelmaat uit tilt is Ronald Colman, die in de rol van Carton een topprestatie levert. In tegenstelling tot een aantal van zijn medespelers komt hij uiterst naturel over en weet met ingetogen maar krachtig spel elke scene waarin hij speelt extra lading mee te geven.

Edna May Oliver, als Miss Pross is overigens ook een extra vermelding waard. Zij is zo'n actrice die, waarschijnlijk door haar uiterlijk altijd de wat ondankbare rol van de nuffige Engelse bediende, (lastige) tante etc. speelt. Zo is ze ook te zien in David Copperfield, een andere (mindere) Dickens verfilming uit 1935.

It was the best of times, it was the worst of times,
it was the age of wisdom, it was the age of foolishness,
it was the epoch of belief, it was the epoch of incredulity,
it was the season of light, it was the season of darkness,
it was the spring of hope, it was the winter of despair,
we had everything before us, we had nothing before us,
we were all going direct to heaven, we were all going direct the other way
...… in short is was a period very like the present… ...

Charles Dickens, A Tale of Two Cities, 1859.