Episode 3 - 'Enjoy Poverty' (2008)

Oh, oké dan.

Had er echter nog nooit van gehoord, althans niet in die zin...

Komt van het werkwoord "to act", neem ik aan?

Waar is deze film te zien op internet? Ik zoek me suf...

Renzo Martens heeft altijd gelijk (doorscrollen naar beneden)

Zo. Mevrouw Linssen kraakt even het ''kunstwerk'' van puber Renzo. Ik hoef er verder geen woord aan vuil te maken.

Wat een briljante film is dit, zeg. Direct en oprecht. Tegenstrijdig ook, er is uiteindelijk niet echt een heel duidelijk punt dat Renzo wil maken: hij laat iets zien, hij gaat erin op, hij reflecteert en de kijker zoekt het vervolgens maar uit wat hij er mee doet. Over het internet staat veel domme kritiek over deze film. De film is bedoeld om hem te kijken en erover na te denken, om er wijzer van te worden en niet om weer eens iemand of een groep de schuld ergens van te geven. Als Renzo dat had gedaan, dan was het een schijnheilige, dubbel arrogante film geworden. Maar Renzo laat hier oprecht de arrogantie en ijdelheid zien, waarmee wij allen te maken hebben. En hij durft dit door zich zelf op deze wijze te laten zien. Hij durft zijn zwaktes (waar hij weliswaar bewust van is) te openbaren aan een publiek. Als ik dan zie dat hij vervolgens keihard wordt veroordeeld op zijn gedrag door de schijnheilige, "alleswetende" critici en anderen, dan zie ik weer hoe onbewust de mens blijkbaar kan zijn. Deze film vraagt om bewustwording, niet om veroordeling. Briljante film.

.

Zo'n smiley met de duimen omlaag is er niet...

Het onderwerp vraagt om bewustwording, niet 'de film'. Wellicht dat de film wel werkt bij hen die niet in 't wereldje werkzaam is of van wie dit allemaal maar een 'ver-van-mijn-bed-show' is? De documentaire was stukken interessanter en 'shockerender' geweest als onze kunstenaar niet zichzelf als hoofdpersoon (of -schuldige) had aangewezen, maar daadwerkelijk het vingertje wijst naar de kijker. Ik kan me echt niet (bij lange na niet) identificeren met de documentaire-maker, maar wel met de problematiek (maar daar was ik me al heel lang van bewust). Ik vond het te onecht, non-reality [en dat werkt niet bij deze thematiek].

Hij kan het vingertje naar de kijker niet wijzen, omdat hij evengoed "schuldig" is aan het ijdele, arrogante en onbewuste gedrag van de kijker. Dat zien we ook duidelijk. Waarom zou hij dan met het vingertje moeten wijzen? Dat zou dus schijnheilig en dubbel arrogant zijn. Ik vind het juist veel interessanter dat een filmmaker over dit soort thematiek, dat juist niet doet. De graag-veroordelende-kijker trekt vervolgens zelf z'n grote bek toch wel weer open. Ik zie het nut er ook niet echt van in. Als je je bewust wordt van hoe een specifiek probleem in elkaar steekt, dan kunnen we van zelf iets veranderen. Waarom zouden we pas veranderen wanneer iemand ons beschuldigt en veroordeelt? Het is meestal nergens voor nodig.. het werkt eerder averechts.