Meisje (2002)

Mooie 'kleine' film van Dorothéé Van Den Berghe, die op mijn wenslijstje stond, maar die ik maar niet te pakken kreeg. Sterk spel van Charlotte Vanden Eynde, Els Dottermans en Matthias Schoenaerts. Alleen duurde de film in mijn beleving ontzettend lang. Dat is meestal geen goed teken. Ik kwam er niet echt in. Kon me niet echt verplaatsen in het onzekere gehobbel van Muriel, bij wie echt alles fout gaat. Pas de slotminuten, als ze met haar moeder in bed ligt , grepen me bij de strot. Voor mij een voldoende, maar geen topper.

Een goede drama/romantiek film...
Prima verhaal...
Redelijk acteerwerk...
Prima achtergrond geluid
(Dolby Digital)...
Goed kwaliteit breedbeeld
(geen HD aanwezig)...

Een rustige en toch mooie drama, prima film

Kleine tegenvaller. De potentie is er wel, van jong meisje komt in grote stad en ontmoet een vrijgevochten vrouw met haar nukken en trauma's. Niet dat dat bijster origineel is, maar het is wel een goede basis. Alleen zoomt deze film steeds in op de verkeerde momenten waardoor er eigenlijk niets van terecht komt. Steeds lijken er verkeerde keuze's gemaakt te worden. Daarnaast heeft Dottermans gewoon een vervelende rol, alsof ze iets te bewust is van het feit dat ze een wat los personage moet neerzetten.
Verder wel een aantal fraaie scènes en een aantal mooie losse momenten, een sterk gespeelde duffe sufkut van een moeder en een mooie laatste scène. Opvallend ook dat de film alleen maar bewoond lijkt te zijn door lelijke mensen. Echt boeiend wordt het nergens maar het kijkt wel redelijk weg zonder echt te gaan vervelen. 2,0*.

Fijn filmpje die maar weer es laat zien dat je met een klein budget hele goede films kunt maken, als er maar spirit in zit.

Dikke aanrader!!

Kleine film over drie vrouwen, die op zoek zijn naar… Ja, naar wat eigenlijk? Bij gebrek aan diepgang is mij dat niet duidelijk geworden. Ondanks het verzorgde acteerwerk laat mij dat teleurgesteld achter.

Wat mij betreft een mooie en gevoelige film. Vooral naar het eind toe wist hij mij steeds meer te raken, waardoor mijn score hoger is dan ik 'm in eerste instantie dacht te geven. Het ontroerde mij vooral toen Muriël tegen haar moeder zei dat ze bang was en begon te huilen. Ik vond het in het begin een beetje saai, maar naarmate de film vorderde kwam ik er meer in en ik kon mij goed in Muriël inleven. Prima acteerwerk, een rustig tempo dat ik passend vind bij de film en qua speelduur niet te lang. Fijn om gezien te hebben! 3,5*

Het idee achter het verhaal en de film: prima.
De uitwerking: net iets minder, net iets te simpel.

Een kamer gaan huren vooraleer je weet of je werk hebt ? Komaan zeg...
Ontslag krijgen omdat je (ex-)vriend je eens komt zoeken op je werk ? Hallo...

Werkelijk alles gaat mis voor Muriel, haar malaise wordt er net iets te dik opgelegd. En als het dan toch eens goed gaat - ze kan Oscar voor zich winnen - dan gaat ze zelf om onduidelijke redenen op de vlucht.

Ik zie een onrealistische en fragmentarische overdosis aan situaties en gebeurtenissen om het verhaal te dramatiseren. Maar dat gebeurt oppervlakkig en zonder diepgang, waardoor je als kijker op je honger blijft zitten.

Charlotte vanden Eynde houdt het geheel toch boven water.


Beetje late reactie, maar: dat is inderdaad zo, alleen: het klopt dan (imho) helemaal niet dat zo'n onzeker meisje van de ene dag op de andere de stap zet om haar dorp en haar leven daar achter zich te laten, en eenzaam en alleen in het centrum van een grootstad gaat wonen ? Daar lijkt me een behoorlijke portie zelfvertrouwen voor nodig...

Inderdaad, een reactie van bijna 10 jaar later haha! Je brengt mij wel weer op het idee de film opnieuw te gaan bekijken. Dan kan ik ook beter ingaan op je reactie.

Mescaline, als het er nog eens van komt om te kijken: keep me informed, hé.

Komt goed!