Genre: Drama / Komedie
Speelduur: 173 minuten
Oorsprong:
Roemenië / Frankrijk / Bosnië-Herzegovina / Kroatië / Macedonië
Geregisseerd door: Cristi Puiu
Met onder meer: Mimi Brănescu en Petra Kurtela
IMDb beoordeling: 7,3 (5.703)
Gesproken taal: Roemeense
Releasedatum: 23 februari 2017
On Demand:
- Bekijk via CineMember
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Sieranevada
Een succesvolle neuroloog woont een familiereünie bij om de dood van zijn vader te herdenken. Door vertragingen, openbaringen en onverwachte gasten worden er politieke en persoonlijke wonden opengereten tussen de familieleden. Al snel wordt de familie verdeeld in strijdende partijen.
Externe links
Acteurs en actrices
Lary
Vecina in varsta
Mr. Popescu
Gabi
Sandra
Doamna insarcinata
Cami
Aunt Ofelia
Mrs. Popescu
Preotul
Video's en trailers
Reviews & comments
JJ_D
-
- 3769 berichten
- 1304 stemmen
Voor de hele recensie: klik.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
De dappere poging van JJ_D in bovenstaande recensie ten spijt, valt de titel Sieranevada toch maar moeilijk te plaatsen bij deze Roemeense film. Ik zou het misschien nog eerder zoeken als metafoor voor een vergezicht, omdat de beslotenheid stilistisch het meeste opvalt bij de nieuwste Puiu. Een groot deel van de film wordt geschoten vanuit de hal van een vrij klein appartement; de vele personages trekken voorbij, van de ene kamer naar de andere, met constant het open en dichtgaan van deuren. Regelmatig wordt zo'n kamer binnengegaan door de camera. De keuken waar gekookt, gerookt en geruzied wordt, de eetkamer waar gediscussieerd wordt over aanslagen en over het huwelijkse leven van een oom, de slaapkamer waar een junk haar roes uitslaapt. Zowel aan het begin als aan het einde van de film is er een buitenscene; ook hier echter geen vergezichten maar slechts een beperkte blik, deels van binnen in een auto.
Naast deze gedurfde opzet onderscheidt Sieranevada zich met z'n dialogen, die volledig ongescript aanvoelen. De situatie is die van een herdenking vanwege het overlijden van het hoofd van de familie. De belangrijkste elementen van de bijeenkomst zijn de maaltijd en de orthodoxe rituelen die door een pastoor, die lang op zich laat wachten, worden uitgevoerd. Genoeg stof om te praten dus, en dat gebeurt dan ook volop. Mensen praten door elkaar heen, vallen in herhaling of zwetsen maar wat raak. De vrouwen kijven maar sussen ook, de mannen doen gewichtig maar hebben geen enkele controle. Hoofdpersonage Lary is degene die het meeste de absurditeit van de situatie inziet.
Ondanks het gepraat wordt het nooit saai, en al zeker niet zwaar. Sieranevada wordt met veel humor gebracht. Schoonheid is er ook, bijvoorbeeld in de traditionele zang halverwege, of in een gesprek. Maar vooral gewoon in het samenkomen van een familie, een bonte verzameling van levens en achtergronden, waar niemand zich werkelijk op z'n gemak voelt maar waar iedereen toch onderdeel van is. Puiu verbeeldt dit op een ongekende manier. Als kijker waan je je erbij. En door deze ene familie heen werp je een blik op Roemenië en op de wereld.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Ja, dat kan ik me goed voorstellen. Maar is het dan volledig willekeurig? Of toch soort van prikkelend bedoeld?
tbouwh
-
- 5650 berichten
- 4966 stemmen
Quote filmkrant (heb het terug kunnen vinden):
Prikkelend of ironisch, ik weet het niet. Zeg het maar
De filosoof
-
- 2023 berichten
- 1405 stemmen
Deze film is best vermakelijk en interessant maar uiteindelijk niet interessant genoeg om de drie uur speeltijd te kunnen rechtvaardigen. De film voelt alsof je zelf op bezoek bent bij een Roemeense familie en het realisme daarvan – met al zijn typische familiaire besoignes en ruzies – is interessant en vermakelijk (je komt immers niet elke dag in zo’n omgeving). In feite wordt er drie uur lang alleen maar gebabbeld en gebeurt er niets noemenswaardig: in al de uiteenlopende gesprekken valt de (typisch postmoderne) thematiek op van het probleem van waarheid en authenticiteit: van de discussies over de waarachtigheid van Disney’s versies van traditionele sprookjes en de dorpsroddels tot politiek-ideologische zaken als complottheorieën over 9/11 en het leven onder de communistische dictatuur. De les is dat we – en in Roemenië met zijn corruptie en communistische achtergrond wellicht nog meer dan hier – aldoor liegen en aldoor moeten kiezen welke versies van de werkelijkheid we willen geloven. Een filosofisch interessant en uiteraard ook actueel thema met de huidige hype over ‘fake news’ en ‘alternative facts’, maar ik vond de uitwerking ervan niet heel bijzonder. Er lijkt ook een thematiek in te zitten van wachten, omdat de hele film door iedereen ergens op zit te wachten – op het eten, op de pastoor, op het weggaan van iemand, op dat iemand zijn auto die de weg blokkeert wegzet, etc – maar ik weet niet wat de regisseur daarmee heeft willen zeggen: wellicht dat het leven in die corrupte maatschappij erg leeg c.q. geblokkeerd is en mede daarom ook wordt gevuld met praten en het bedenken van allerlei versies van de werkelijkheid. Ten slotte valt het claustrofobische van de film op: vrijwel de hele tijd zit de kijker met de personages opgesloten in een klein appartement waarmee wellicht ook wordt uitgedrukt dat de corruptie het leven tot een gevangenis maakt. In ieder geval lijkt er een bevrijding te zijn als dan eindelijk kan worden gegeten (en in de film wordt ook door iemand opgemerkt dat het geruzie wel zal ophouden als men heeft gegeten en men geen honger meer heeft).
Kortom, best interessante film maar met drie uur lang slechts eindeloos gebabbel met de camera voortdurend de ene kamer in en de andere kamer uit om een nieuw gesprek te beluisteren en verder geen ontwikkeling of opvallende/duidelijke uitwerking van de thema’s, maakte de film vooral een vermoeiende indruk op me (gelijk een echt familiebezoek, haha).
NYSe
-
- 1749 berichten
- 1611 stemmen
Hangry: The Movie
Met de Roemeense cinema ben ik mondjesmaat bekend aan het raken, maar van Puiu had ik vooralsnog niks gezien. Dat gaat binnenkort veranderen, denk ik, want wat een meesterlijk geregisseerde film is Sieranevada gebleken.
In een volledig lege zaal in 't Hoogt begon ik om 20.45, met de wetenschap pas tegen twaalven weer naar huis te kunnen. Kwam me goed uit, want dan kon ik de binnendruppelende verkiezingsuitslag even terzijde leggen en me het nagelbijten besparen. Dat het een flinke zit zou worden, om drie uur lang Roemeens familiedrama te bekijken, nam ik voor lief.
Maar Sieranevada sleept nauwelijks. Ik loop zelden echt warm voor films rondom etentjes: de conflicten zijn vaak vergezocht en potsierlijk. Puiu neemt gelukkig de tijd, wat helpt om de oplopende spanningen geloofwaardig te maken. De verder geweldige dialogen en het verbazingwekkend naturelle acteerwerk bieden de verdere ondersteuning. Veel meer dan een statische positie in het halletje middenin het appartement, waar de personages zich van kamer naar kamer verplaatsen, wachtend tot ze eindelijk kunnen gaan eten, blijkt dan plots niet meer nodig.
Het vrij actuele thema van de film - waarheid en feiten, en de verdraaiing ervan - wordt pas ergens in het tweede uur duidelijk, en het is knap dat Puiu tot die tijd al moeiteloos de aandacht van de kijker weet vast te houden met niets meer dan wat gekibbel en hectiek. Gesprekken zijn tragisch, ongemakkelijk en niet zelden erg grappig. De manier waarop de lunch waar de hele film om draait uitgesteld blijft worden, werkt evenzeer op de zenuwen als op de lachspieren.
Interviews en recensies lees ik doorgaans pas nádat ik de film gezien heb, maar in dit geval had ik al wel voor aanvang van Puiu's intentie, om van de camera de geest van de overleden vader te maken, willen afweten. IJzersterk gegeven, dat de hele film een extra lading geeft; helaas is het me tijdens de kijkbeurt zelf ontgaan. Nog een keer zien dus, al zal dat in alle eerlijkheid wel even duren...
tbouwh
-
- 5650 berichten
- 4966 stemmen
eRCee een aanvulling nog mbt de titelverklaring hier, dit komt uit een interview met Puiu:
It grew out of a question I asked myself, “Why do film titles change according to nationality?” It drives me nuts. At first I even said to myself, “I’ll come up with my own titles in each language.” And then I settled on a title that can’t be changed. What’s interesting in Sieranevada is to see that the name is usually in two words: Sierra Nevada. But in Romanian normally it’s one word, like it’s pronounced. I
altered the title by using only one “r,” so that people will say, “that’s not how it’s written.” How’s it written then? And in Japanese? And in Georgian? It’s totally stupid. It makes me think of the expression “the devil is a bookkeeper.”
So your alteration/intervention in the spelling of Sieranevada is a game?
The fact that the devil is a bookkeeper, that people keep accounts and come tell me during the shooting “that’s not how it’s written,” pleased me. Deep down the truth is, who cares! But our brain has such a craving for meaning that it will create meaning where there is none, where there’s nothing. Actually any title can work, but you can’t say that, so you have to deliver a title and that’s it! It’s a personal question. It’s a title that popped into my mind. How did it come about? That’s a mystery, and lots of things are mysterious.
tbouwh
-
- 5650 berichten
- 4966 stemmen
Na de dood van zijn vader woont neuroloog Lary (Mimi Branescu) een drukbezochte familiereünie bij. Wie in dergelijke omstandigheden verzoening en saamhorigheid verwacht, komt bedrogen uit: bijna drie uur lang zoomt de Roemeense regisseur Cristi Puiu (The Death of Mr. Lazarescu) in op de diverse spanningen die de onderlinge verhouding tussen familieleden op scherp zetten.
Wie was Lary's vader precies? Wat waren zijn opvattingen over de wereld, over zijn zoon? We weten het niet, maar het lijkt in Sieranevada alsof de geest van deze man de familieconflicten van dichtbij gadeslaat. De camera van Barbu Balasoiu is daar waar een buitenstander nieuwsgierig zou toekijken: aan de overkant van de straat, net buiten de deur, achterin de auto. Op die manier activeert de cinematografie de kijker. Ze vraagt je mee te luisteren en denken, en waar nodig positie te kiezen.
Concentratie is daarbij een absolute vereiste. Dit Roemeense drama is lang en traag, en niet alle dialogen zijn even prikkelend. Sierenavada is op haar best als de verschillende levensbeschouwingen van de familieleden aan bod komen (hierover zodadelijk meer). Puiu zoekt de balans met persoonlijk drama en de meest banale zaken (denk aan de jurk van Sneeuwitje), maar vindt die niet geheel. Honderd procent betrokken blijven is een kunst in het licht van de lange speelduur.
Echt prikkelen doet de gelauwerde Roemeen als hij het wantrouwen binnen de familie lieert aan samenzweringstheorieën en wetenschappelijke transparantie. Vragen over waarheid en leugen (christelijk geloof, de betrouwbaarheid van digitale informatie, de paranoia rondom 9/11-theorieën) weerspiegelen deels de schimmige en complexe relaties in de familie. Angstaanjagend briljant is een scène waarin de grootmoeder van dienst haar rotsvaste vertrouwen in het tanende communisme uitspreekt, daarbij haar dochter tot tranen bewegend. Even later bezoekt een strenggelovige pastoor het huis. De helft van de aanwezigen prevelt de gezangen mee, de andere helft kijkt met ongenoegen toe.
In stilte meedenken en meediscussiëren, toekijken zoals een overleden vader toe zou kijken. Dat is wellicht de beste manier om de dilemma's van Sieranevada tot je te laten doordringen.
Mac Hammer Fan
-
- 5229 berichten
- 7659 stemmen
Heb die film destijds gezien in een filmzaal waar de niet-commerciële film vertoond werd. Er waren iets meer dan dertig toeschouwers waarbij één derde afhaakte en naar buiten liep voor het einde van de vertoning. Wat een zware zit. Duidelijk alleen voor ingewijden. Misschien wel voer voor die-hard filosofen of die-hard cinefielen, maar echt niet voor mij. Sorry.
Fisico (moderator films)
-
- 8352 berichten
- 4695 stemmen
Ik moet toegeven dat ik enorm veel moeite had om de film uit te kijken. Dit is een heuse brok van bijna 3 uur waarbij ik na een uur mijn aandacht wat verloor. Wat we de hele tijd zien is een familiebijeenkomst wegens het overlijden van een patriarch. Wat volgt is een beklemmende vreemde sfeer van discussies en dialogen van een bont allegaartje. Hoewel er eigenlijk zo goed als niets gebeurt, moet je er toch je aandacht bijhouden. Erg meeslepend wordt het allemaal niet al is de hele film een soort van weerspiegeling van pakweg je doorsnee eigen familie wanneer al die individuele verschillende individuen noodgedwongen worden bijeengezet in een ruimte en met elkaar "een praatje maken". Serieuzere politieke thema's worden aangesneden, onderwerpen over de overleden man of pure nonsens: het is een mix van dat allen. Heel veel dialoog dus met degelijke acteerprestaties. Voor mij mocht het toch een tikkeltje meer zijn...
ratfish
-
- 92 berichten
- 376 stemmen
Verrassend hoog gewaardeerd deze film. Vond hem er niet echt uitspringen.
Donkerwoud
-
- 8026 berichten
- 3576 stemmen
Al in de grandioze openingsscène, waarin een moeder en haar dochter in de verte wegvallen tegen een grootstedelijk decor van een winkelstraat vol toeterende auto's en passerende mensenmassa's, blijkt 'Sieranevada' (2016) een ander soort film. Subtieler, minder direct, niet gepolijst met filters of keurige belichting en geen verzorgde dialogen met een duidelijk doel. In de rest van de film worden acteurs zelden tegenover elkaar gepositioneerd; we zien ze van achteren of van opzij, in extreme close-ups, of gesprekspartners vallen net weg uit beeld. Ook het narratief is allerminst gestroomlijnd, want zo blijken bijvoorbeeld de vrouw en het kind uit de opening geen grote rol meer te spelen in de rest van de vertelling. Zelfs de centrale figuur, Lary (Mimi Branescu), verdwijnt prompt van het toneel om een plas te doen, terwijl de moeder en het kind uit de opening een minder grote rol spelen dan de lange aankondiging doet vermoeden.
Wat we als kijker niet zien, niet horen, of niet meemaken, is belangrijker dan de alledaagsheid die wél wordt getoond - allemaal kleine en grote geschiedenissen, ideologieën en historische bewegingen. De stokkende, moeizame gesprekken en de talrijke conflictjes verbergen niet alleen de eigen trauma’s, maar ze openbaren onderhuidse spanningen naar de gewelddadige geschiedenissen van een Roemenië dat ooit staatscommunisme heeft gekend. En het wachten, het eindeloze wachten, op iets of iemand die duidelijkheid schept in een gefragmenteerde, geglobaliseerde, laat-kapitalistische wereld. Alwaar de blikken nog steeds gericht zijn op een Amerika dat ooit aan de einder gloorde als het culturele en economische lichtpunt, maar wat houden deze personages nog over aan eigen identiteit nu diens aanwezigheid op het wereldtoneel onduidelijk is!?
mister blonde
-
- 12461 berichten
- 5408 stemmen
Aardig, maar vond de aanpak de speelduur niet echt verantwoorden. Zoiets kan toch ook gewoon compact? Past juist ook wel bij iets kleinschaligers. Hoewel de film best goed is, vond ik het net te nadrukkelijk een film die critici heel gretig in hun jaarlijstjes opnemen. Al zal Puiu hem om die reden natuurlijk niet gemaakt hebben.
Alhoewel de titel zoals gezegd niets betekent, had ik verwacht dat het meer op het platteland (en buiten) af zou spelen ipv een smal appartementje in Boekarest(?)
Oh ja, ik moest aan Altman en Polanski denken, hoewel het daarvoor wel wat te uniek is. Volgens mij ben ik ook de enige die die link legt, haha.
Movsin
-
- 7701 berichten
- 8096 stemmen
Heel bijzondere en merkwaardige film die ik niet te negatief wil beoordelen omdat er toch wel heel goede scènes insteken waarbij ge je afvraagt hoe ze het voor elkaar krijgen om dergelijk sfeertje weer te geven, maar toch vind ik het allemaal wel een beetje "te".
Heb heel veel gelezen en weinig tijd gehad om over wat er werd gezegd na te denken en soms was het moeilijk te ontdekken wie er nu eigenlijk aan het woord was, wat het niet eenvoudig maakte om karakters en verhaal (?) te ontleden.
Maar goed, een geval van familiebijeenkomst waarbij er geen plooien worden glad gestreken. Integendeel, niemand is tevreden en duscuties zijn er alom en medelijden moet wedijveren met leedvermaak;
Grappig eigenlijk, zelfs soms potsierlijk met de humor er doorheen zoals Sandra (die was het toch ?) die absoluut de deur dicht wou wat niemand respecteerde, de onverwachte, zat-zieke bezoekster, de strubbelingen rond het eten, de gekke scènes met de veel te grote broek, het geween van Lary om een prul uit het verleden.... Het is allemaal wel vermakelijk, maar drie uur leek me toch een heel brede marge.
Flavio
-
- 4477 berichten
- 4739 stemmen
Net als in The Death of Mr Lazarescu een lang uitgesponnen drama van Puiu, bijna gefilmd in real-time, zo voelt het tenminste, over een niet zo soepel verlopende familiebijeenkomst. Het is lang gissen wat exact de bedoeling is van de reünie, en ook kom je maar mondjesmaat te weten wie wie is, bij sommigen bleef dat zelfs de hele film onduidelijk. Maar zo gaat dat nou eenmaal, niemand benoemt bij een dergelijke gelegenheid expliciet de familiebanden, en heel belangrijk voor het verloop is het ook niet te weten wie Simona nou precies was. Gesprekken lopen soms door elkaar, je hoort regelmatig geroezemoes van andere gesprekken, en van delen van conversaties valt voor de niet-ingewijde kijker maar moeilijk chocola te maken. Het komt het realisme ten goede, je hebt echt het idee dat je middenin een familieaangelegenheid bent beland waar toevallig een camera staat.
De familieaangelegenheid is nogal intiem, en zo af en toe wordt wat van de zorgvuldig opgebouwde realistische sfeer teniet gedaan. Of het moet in Roemenië gangbaar zijn om tegenover je familie de seksuele escapades van je partner uitvoerig te bespreken, inclusief de onsmakelijke details. Het was misschien bedoeld als wat comic relief, al vond ik het ook daarvoor of daarna nooit te zwaar of serieus. Sterker nog, ik vond de film opvallend luchtig gezien het thema. Van samenzwerende gesprekken over 911 en Charlie Hebdo tot gebekvecht over de kerk en de communisten, gehannes met een pak en een verdwaalde Kroatische (of toch Servische) jongedame, het was vooral een continue generatie clash, terwijl ook de verschillende stelletjes het nodige met elkaar te stellen hadden. Met name Gabi moet het wat dat betreft ontgelden. Niet alle gesprekken zijn interessant, niet alle ontboezemingen geloofwaardig -de inbreng van de broer Relu bijvoorbeeld- maar als geheel toch vrij sterk en boeiend.
De droge stijl met een camera die tijdens soms ellenlange takes hooguit wat van links naar rechts verschuift, vrijwel zonder gebruik te maken van close-ups laat staan enige frivoliteiten, het zal niet iedereen aanspreken, en met een speelduur van ruim 2,5 uur is dit sowieso geen film die je eventjes tussendoor kijkt, maar als je je daarop instelt is het best aangenaam verpozen bij deze familie, als toeschouwer dan.
BBarbie
-
- 12795 berichten
- 7632 stemmen
Welkom in de chagrijnige wereld van de korte lontjes en lange tenen. Ik weet dat er zulke mensen zijn, maar het liefst loop ik daar met een wijde boog omheen. Dat had ik met deze pretentieuze film (met veel van hetzelfde) ook moeten doen. Het zou mij een ongemakkelijke middag bespaard hebben.
Het laatste nieuws
Rebel Wilson doet boekje open over wangedrag 'Borat'-acteur Sacha Baron Cohen, acteur ontkent
'Pirates of the Caribbean'-vervolg definitief van tafel, Jeremy Allen White speelt muzieklegende in aankomende biopic | MovieMeter Recap
'The Bear'-acteur Jeremy Allen White speelt muzieklegende in aankomende biopic
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.