Nomads (1986)

onderhoudende film

Onzin. De film is onbegrijpelijk en nooit spannend. Dit is "Invasion of the Homeless". Deze debuutfilm van McTiernan (Die Hard, Predator) mag gerust de vergeetput in.

Een 'rare' film op zijn minst. Hoewel er niet superveel gebeurt in de film (behalve richting het einde) en het nooit echt spannend wordt, heeft het vanaf het begin een zeer aardig sfeertje. Het dunne verhaal slaagt erin je te onderhouden en te boeien ondanks enkele minpunten zoals het matige acteerwerk van Down op bepaalde momenten die veel emotie vragen. Brosnan daarintegen doet het aardig.

Nomads heeft dit typische jaren '80 look en feel en tevens die eigentijdse, doch zeer aangename, muziek. Wat wel jammer is, is het redelijk abrupte einde met gelijk een soort twist erin. Je verwacht namelijk dat er wat gebeurd, maar uiteindelijk gebeurd er in feite totaal niets wat je achterlaat met een kleine kater en een anti-climax gevoel.

Doch al met al een amusante en onderhoudende film die vooral uitblinkt in sfeer.

Heel erg matig, ik irriteerde me wezeloos aan de zogenaamde nomads.

Het griezeligste van de hele film was toch wel de film muziek, wat heb ik toch een hekel aan jaren 80 muziek. (top 40 muziek welteverstaan)

Apart.

Had dit niet echt achter McTiernan gezocht, al is de overstap via Predator naar Die Hard niet zo heel vreemd achteraf bekeken. Deze film hangt ergens tussen mysterie, thriller en horror in, maar weet nooit echt te overtuigen.

Toch blijft het apart genoeg om de interesse vast te houden. Het mysterie is solide, alleen laat de uitwerking wel wat te wensen over. Zo is Brosnan echt compleet onuitstaanbaar met z'n droeve fake accent. Ook de muziek is een stevige stoorzender. Niet echt verrassend aangezien dit een mid-80s film is, maar je moet al een aardig zwak hebben voor dat tijdperk om deze soundtrack te kunnen waarderen.

Film dobbert een beetje voort, de interesse was er wel, maar McTiernan doet er weinig mee. Een echte volbloed horror is het in ieder geval niet, als mysterie werkt het een stuk beter. Alleen jammer dat de film zelf daar niet ver mee komt.

1.5*

Laat ik nou net een zwak voor de 80ties hebben..

Verder redelijk met voorgaand commentaar eens, al ken ik de film wel een hoger cijfer toe. De film weet niet echt wat het wil zijn, waardoor de mengelmoes van genres nooit echt uit de verf komt. En Pierce Brosnan's nep accent is inderdaad vreselijk, maar dat zijn dan ook de twee belangrijkste minpunten. Uitgezonderd misschien het gebrek aan spanning; hier laat de regisseur een kans liggen.

Want met de opzet en het verhaal is niets mis: dit is eens een keer geen 13-in-een-dozijn bovennatuurlijk verhaaltje, maar een goede poging iets origineels te brengen. De moderne stadsnomaden, gebaseerd op een eskimo mythe, zijn best freaky. De vertelstructuur, over een hoofdpersoon die dankzij hallucinaties een ander zijn laatste dagen "nabeleefd" en uiteindelijk in dezelfde misère belandt, spreekt aan.

Het algehele vervreemdende sfeertje intrigeert. Vaak erg dromerig, afgewisseld met rauwere scenes en jaren '80 rock. Veel wordt er niet verklaard, al is het weliswaar sterke einde niet heel verrassend. Jammer dat de film niet constant genoeg is, waardoor je als kijker te vaak uit het verhaal wordt gehaald. Hier had iets meer ingezeten, want nu blijft het hangen op slechts een voldoende. 3***

Er waren een paar sfeervolle momenten, maar het verhaal (scheen geïnspireerd te zijn door een Eskimo mythe) was niet enkel vaag, verwarrend, rommelig en zinloos, het was hartstikke saai (ik dommelde regelmatig in). De cast presteerde ver onder de maat; Pierce Brosnan, in de rol van een Franse antropoloog, hield er een dito vreemd accent op na. De muziek klonk nog wel lekker.

Kan de lage recensies begrijpen als je deze film niet pakt waar het werkelijk over gaat. Bijzonder goede film die laat zien dat er veel gebeurd in het niet zichtbare fysieke veld. Ik heb hier zelf ervaringen mee. De regisseur ongetwijfelt ook als ik zie hoe hij details van 'possession' bijzonder goed weet te verfilmen. Daarom een 4,5

De film begint met een ietwat vergezochte premisse. Waarbij een vrouwelijk arts visioenen krijgt van het keven van een patient, die in haar handen stierf.

Maar McTiernan weet het even later toch spannend te maken, waardoor hij mij toch mee kreeg. Het verandert van een thriller bij vlagen in een sfeervolle horror met fijne rock muziek van Ted Nugent. Het is ook best origineel, maar als later het verhaal met de arts weer de overhand krijgt, zakt het weer wat in. Maar al met al goed gemaakt origineel debuut.

Kleine 4*