Diabolo Menthe (1977)

Aardige sfeerschets, maakte alleen nogal een warrige indruk op me. Er gebeurd van alles maar er wordt je als kijker geen moment rust gegunt en op die manier kon ik maar weinig of met vlagen sympathie voor beide meisjes, of de situaties waar ze inzaten opbrengen. Het leek soms net of er hevig in geknipt was ofzo. Erg jammer want er zat veel potentie in. Er schijnt ook nog een sequel ''Coctail Molotov'' van dezelfde regisseuse te zijn, maar heb verder geen haast om die snel te gaan zien.

2,5 sterren

Vanmiddag te zien op TV > ARTE > 14:05 uur (Franstalige en Duitstalige versies)

Vanavond te zien op TV5 Monde > 21:05 uur, met NL ondertiteling.

Warrige, persoonlijke auteursfilm/ coming of age flick, met veel chagrijnige fransen die elkaar uitvoeteren en corrigerende tikken uitdelen. Het pianoriedeltje dat de serieuze momenten aankondigde, leek wel uit de film emmanuele. Cest terrible. Het camerawerk was wel mooi.

Aardig portret, beeld, van opgroeiende meiden in Frankrijk van jaren 60. Maar ging wel erg van de hak op de tak, net niet echt pakkend. Wel goed gespeeld.

Toch wel een sympathiek en bijwijlen een hartverwarmend filmpje over 13-16 jarige lyceummeisjes.

Zoals hierboven al gezegd, niet altijd vlot en vaak van onderwerp veranderend, maar wat er gaande is, is zowat hetgeen het "Diabolo-Menthe"-chanson zo mooi weergeeft : In je lyceummappen steken je dromerijen en geheimpjes, je woordjes van liefde en tederheid die ge voor u houdt en die men veroordeelt, het eerste hartzeer, de kleine littekens in je ziel.....

Oudere Moviemeters - vooral de dames dan - zullen de film ervaren als een rake tijdsschets van de eerste helft van de jaren 60, net voor dat maatschappelijk en politieke protesten heel wat zouden veranderen.

Natuurlijk acteerwerk.

Film geraakte in 1977 niet verder dan een Césarnominatie voor het geluid en de prijs Louis Delluc voor Diane Kurys.

Het mocht iets meer zijn.