La Fille Coupée en Deux (2007)

Trailer is best indrukwekkend. Lijkt me wel wat dit, zeker na het zien van Swimming Pool.

Behalve Sagnier's knappe aanwezigheid (ook inhoudelijk) vond ik het verhaal maar erg magertjes. Jaloezie blijkt het thema te zijn maar kan me moeilijk voorstellen wat iemand als Sagnier's personage kan zien in de twee mannelijke hoofdrollen, erg slecht uitgewerkt en gecast. 2*

Daar zou ik niet zo zeker van zijn mijn beste Jacobine_rodijk.
Helaas zijn er heel wat vrouwen die voor zo'n types vallen, bv. denk maar aan misdadigers in gevangenissen of gewoon rijke ....zakken.
Inhoudelijk vond ik de film wel boeiend, want het thema jaloezie is zo herkenbaar en alledaags. Ook de personages vond ik interessant : de perverse schrijver begon me echt te irriteren naarmate het verhaal verliep en de jonge labiele miljardair was in het begin ook niet uit te staan, maar naderhand begon ik er wel een beetje sympathie voor te voelen. Dus als kijker konden me de rollen echt wel boeien. Sagnier's is mooi, maar ze speelt haar rol ook overtuigend.
Ook de andere rollen werden goed gespeeld, o.a. de moeder van de miljardair. Dus heel wat positieve punten in een film waarin je jaloers wordt op de twee mannelijke hoofdrollen en ene in het bijzonder. hihi 7/10

Liefdesdrama dat zich afspeelt in de wereld van televisie, cultuur en gefortuneerden.
Eigenlijk is het verhaal, waarin vooral extreme bezitterigheid leidt naar het drama, de eenvoud zelve maar Chabrol weet toch dank zij een goede opbouw en klare dialogen de interesse van de kijker niet te verliezen.
Hierbij kan hij ook rekenen op goed acteerwerk. Ludvine Sagnier is knap en Benoît Magimel bracht een niet zo eenvoudige rol tot een goed einde.
Symboliek op het einde die de titel benadrukt en de uiteindelijke houding voor de toekomst van Gabrielle verklaart, is best origineel en mocht er bij.

Nazomer. Lyon. Als kern een melodrama maar Chabrol gooit er een hele mik mak aan stijlen en thema's tegenaan. Opklimmen van weermeisje tot talkshow, schandalen in rijke familie, niet kunnen kiezen tussen liefdes, het Sissi verhaal, perverse decadente kunstwereld, ... Chabrol was al op pensioenleeftijd, doet zijn eigen ding en het is aan de kijker om hem te volgen. Routineus, vakmanschap, strooit kwistig met ironie (tgo boekenprogramma's, hypocrisie van bourgeoisie) en lardeert zijn personages met scenes waarin bijna altijd wordt gedronken en gegeten. Niet alleen inhoudelijk veel referenties naar vorige films ook visueel nl Openings scene idem als La demoiseille d'honneur (autorit – van flou naar scherp, van 1 kleur naar beeldkleur) maar de eindscene is pure klasse, een chabrol waardig, sereen (zonder score) het lijden van een vrouw en plein public.