Terje Vigen (1917)

Prima film met aardige zeescenes. 3,5*

Prachtig filmpje, en een waardige afsluiter van mijn jaren '10-decennium-trip. Terje Vigen is een verfilming van een (schijnbaar) klassiek verhaal van Henrik Ibsen, en die literaire achtergrond is ook wel te merken in de film. De originele intertitels zijn volgens mij rechtstreeks uit Ibsen gehaald, gezien de rijm in het origineel en de wat abstracte, poetische, en soms wat vreemde Engelse vertalingen. Ook voelt de film vaak aan als een cinematisch ondersteunde versie van het gedicht; de teksten en literaire wortels zijn een belangrijk onderdeel van Terje Vigen.

Maar een fraai verhaal is het wel. Het gaat over de zeeman Terje, die in de hongerige dagen van de Brits-Noorse conflicten (onderdeel van de Napoleontische oorlogen) op smokkeltocht uitgaat om hemzelf, vrouw en kind van eten te kunnen voorzien. Helaas: dit gaat faliekant mis als hij door een Britse patrouille gepakt wordt met fatale gevolgen. Terje belandt in de gevangenis, en als hij jaren later vrij komt en teruggaat naar huis, blijken vrouw en kind gestorven te zijn van de honger. Terje leeft verder als eenzaam en verbitterd man, en verdient de kost als loods. Maar het morele hart van de film komt aan het einde, als een Engels schip strandt in de buurt, en de opvarenden blijken te bestaan uit de Engelse commandant die hem ooit gevangen heeft gezet, met vrouw en dochtertje. Hij heeft alle gelegenheid om wraak te nemen voor de dood van zijn eigen familie - maar het goede in hem overwint, en hij bereikt tenslotte zelfs een soort van vrede met het leed dat het leven hem heeft aangedaan.

De beelden in de film zijn redelijk goed gefilmd. Het weet met name te overtuigen in de buitenscenes en dan met name bij de vele scenes op zee; binnenskamers was het vaak wat te donker wat mij betreft. Sjöström houdt zijn film verder ook voldoende kort; een klein uurtje is een goede lengte om te vertellen wat er in Terje Vigen verteld moet worden.

uit 1917 ??

Bewonderenswaardig deze film die zo veel inhoudelijke als filmische kwaliteiten vertoont dat hij moet geduld én geld gekost hebben.
De eerste film die ik zie van Victor Sjöström en zo te zien loont het de moeite er, zo mogelijk, nog wel eentje mee te pikken.
Het mooie verhaal is gebaseerd op een gedicht van Henrik Ibsen en de Engelse ondertiteling van de film zijn in die zin, rijmend, opgevat.
Overwegend en impressionant zijn de beelden van de woeste zee waarmee Terje Vigen zo is vertrouwd, de actiescènes maar evenzeer de close-ups van het hoofdpersonage, uitstekende weergave van de vele gevoelens en emoties die de man te beurt vallen.
Een ode aan vergevensgezindheid en de overwinning van liefde op haat.

Tof.

Bijzonder filmpje, ook bij de oudste die ik ooit gezien heb. Volgens mij moet dit anno 1917 ook een geweldige spektakelfilm geweest zijn, waar best veel geld in gekropen is. Sowieso moet je wat door de statigheid heen kunnen zien. De teksten worden vooral praktisch getoond, maar filmisch is dat natuurlijk niet zo interessant. Uiteindelijk stoorde het me niet tijdens het kijken. Het aanvankelijk deprimerende bronmateriaal is, met de mogelijkheden die men toen had, prima naar het scherm vertaald. De versie die ik zag was die van 53 minuten, die staat kennelijk gewoon op Netflix. Het is in ieder geval een stukje filmgeschiedenis dus wat mij betreft zeker de moeite waard om te kijken.

3