Phii Khon Pen (2006)

Phii khon pen ziet er gelikt uit en mij lijkt dat Monthon Arayangkoon zijn Gebroeders Pang kent, maar de film werkt voor mij voor geen meter. Irritante narratieve trucjes om maar weer een spannende scène in de film te kunnen proppen, overdaad aan niet zelden plakkatieve effecten, irritante schrikreacties van de personages, incl. veel geschreeuw van Ting. Daarbij zit de plot achteraf gezien misschien nog wel aardig in elkaar, maar ik had het al halverwege opgegeven die te volgen. Misschien ben ik het genre ook wel zat. Neemt niet weg dat er geweldige shots in de film zitten en ook de liefhebber van een zo hoog mogelijk aantal scares per minute zou aan zijn of haar trekken kunnen komen.

Fijne Thaise horror.

De link met de Pangs vind ik niet zo groot, ik zat meer aan Kon's Perfect Blue te denken tijdens deze. Een aantal concepten worden redelijk 1 op 1 overgenomen. Zelfs het einde is wat vergelijkbaar.

Verschil is wel dat Victim een duidelijke Aziatsche suspense is, met een hoop geesten, wazige verschijningen in allerlei spiegels en kasten en hopen zwart haar.

Plot is aardig wild. Je moet inderdaad wat moeite doen om alles goed te blijven volgen, al valt het achteraf ook wel goed mee. Zeker als je al wat basis hebt om op voort te gaan.

Visueel erg fijn, al vond ik het eerste deel wat minder. De verklaring is eigenlijk in de film zelf te vinden, maar daar schiet je ook niet zoveel mee op. Tweede deel vond ik duidelijk veel sterker.

Best vermakelijk, maar echt scary wordt het niet en het zijn echt wel een hoop clichés op een hoop, afgevuurd tegen sneltempo.

Maar wel gewoon goed uitgevoerd. Voor de fans van de Thaise horror die op zoek zijn naar iets meer films om zichzelf met recht en rede fan te noemen. Lekker tussendoortje met een aantal sterke, mooi geschoten scenes. Maar het echte bibberen zal voor een andere keer zijn.

3.5*