Rainbow Valley (1935)

Beetje vreemde ontwikkelingen af en toe, maar het wordt door het laten zien van de brieven toch allemaal duidelijk. Al met al niets bijzonders, maar leuk om een keer te zien.

Gezien het jaar waarin de film werd gemaakt, een redelijke western.

De film zit vol met actiescènes, die er eigenlijk best goed uitzien. Enkel de pure knokscènes zien er echt niet uit, maar dat heb je met al die extreem oude western. Het verhaal is nog wel boeiend om volgen, al viel er wel meer mee aan te vangen had ik het gevoel.

John Wayne speelt eigenlijk zoals altijd: goed. Ik heb het gevoel dat hij altijd dezelfde types moet spelen, waardoor hij toch wel een goed inlevingsvermogen heeft voor dergelijke rollen.

John Wayne en Nellie stelen de show

Vandaag moest ik vroeg uit mijn bed voor mijn rapport te gaan afhalen van het school (na meer dan een maand vakantie moest ik opeens terug om 6u30 opstaan...) dus ik besloot het maar niet te laat te maken. Ik kon het echter niet laten om toch nog een film op te zetten dus schipperde ik met iets dat niet te lang duurde maar wel een volwaardige film was. De John Wayne box waaruit ik Hell Town en Randy Rides Alone had gezien lag nog altijd naast mijn bed dus begon ik aan de derde film die op het eerste schijfje stond.

Het is alleen jammer dat de kwaliteit van de film nogal scheelt met de twee andere bovengenoemde titels. Die waren nu ook niet echt van enorm hoge kwaliteit maar waren nog altijd goed genietbaar maar hier lijkt het begin en het einde van de film onderwater te zijn opgenomen. De stemmen zijn serieus misvormd maar ook de rol van Lucile Browne lijkt bij vlagen serieus overbelicht te zijn waardoor je meer naar een witte vlek op het scherm zit te kijken dan naar de actrice. Het is begrijpelijk dat de film niet meer van een al te goede kwaliteit is, we spreken hier dan ook immers van een film die al meer dan 70 jaar oud is, maar Randy Rides Alone bijvoorbeeld is van 1934 (dus een jaar ouder) en heeft de tijd beter overleefd. Ach, daar valt nu op zich niet veel aan te doen, zeker niet als je beschouwt tegen wat voor spotprijzen de films tegenwoordig zijn te vinden. Qua verhaal is dit voor mij één van de mindere Lone Star westerns. Het wordt allemaal nog netjes volgens de routine gedaan (John Wayne eindigt dan ook echt altijd met de dame) maar zelfs met deze korte speelduur zijn er nog teveel inzakkingen. Het blijft niet allemaal echt boeien en de twist waar Wayne een goeie blijkt te zijn zie je al van redelijk ver aankomen. Waarschijnlijk was het in de tijdsgeest een aangename zet maar nu is het nogal voorspelbaar te noemen. Heel het plotje rondom de weg van Rainbow Valley kon me ook niet zo enorm hard boeien maar dat wordt gelukkig goedgemaakt door de aanwezigheid van Nellie. Dat is, tegen verwachting in bij degene die de film nog niet hebben gezien, geen vrouw maar een heerlijk ouderwetse wagen. Nu ken ik zelf bijzonder weinig van wagens maar ik vond het hier wel een aangename toevoeging.

Veel daarvan komt natuurlijk ook door een sterke bijrol van George Hayes. Hayes speelde al aan de zijde van John Wayne als Matt the Mute in Randy Rides Alone maar neemt hier een compleet andere rol op zich, namelijk die van de prettig gestoorde George Hale. Een erg fijn rolletje dat me af en toe wel een glimlach op de lippen deed bezorgen. John Wayne is wederom zijn eigen vertrouwde zelve en speelt de rol dan ook met verve. Ik heb wel de indruk dat Wayne zich nooit echt druk hoeft te maken over dit soort rollen want hij kan het met zijn ogen toe spelen. Lucile Browne, de lichtvlek waar ik het daarjuist over had, is één van de minste leading ladies die ik tot nu toe in die Lone Star pictures heb gezien. Ze is niet noodzakelijk slecht maar ze is zo'n typisch product van de jaren '30 dat voor de rest nooit echt veel grote rollen heeft gespeeld. Al klink ik misschien hier wel iets te negatief doordat mijn mening ook wel grotendeels zal zijn gevormd doordat ze soms echt erg moeilijk zichtbaar was.

Vermakelijke productie maar op zich niet onderscheidend van de zovelen in het dozijn. Wayne steelt samen met Hayes en Nellie de show en zorgen ervoor dat de film nog goed doenbaar wordt. Het is alleen jammer van de slechte kwaliteit van de print die op DVD is gezet maar daar kan de film nu op zich weer weinig aan doen. Blijft toch een leuk inzicht in de Duke zijn carrière.

3*