Mio Fratello È Figlio Unico (2007)

Net gezien. een film die er in slaagde niet speciaal veel emoties los te weken. Wat chaotisch verhaal, wat halve verliefdheden. Wel mooi hoe je de mensen subtiel ouder zag worden. Ik weet het, het is een dwaas detail, maar het viel me op. Verder waren de fasci-commie scenes vrij absurd. Marx! Lenin! Duce! Duce!

Vandaag zonder enige verwachting ingegaan en ik was onder de indruk. Simpel, klein Italiaans filmpje waarin de tijdsgeest van de jaren '60 en '70 op een mooie wijze worden gecombineerd met het beeld van een klein plattelandsdorpje. 3,5*

De tweede film van het Arthouse Filmbeurs kwam vrij onverwachts en hoopte ik mee te pakken op het filmfestival in Rotterdam. Toch was dit DE DILM van de dag, dat mede kwam door de schrijvers van La Meglio Gioventù. Dat merk je in elk opzicht denk aan twee broers en de liefde voor één dame, politieke issues waar ze terecht in komen en de sterk coming of age trekjes.

De film bouwt zichzelf rustig op we krijgen een mooi kijkje in het gezin. En waarom de ene broer zich aansluit bij de fascisten van Mussolini dat vooral kwam uit naïviteit. En waarom de andere broer zich aansluit bij de communisten. De relatie tussen de twee wordt naar mee ze opgroeien sterker en sterker. Alhoewel ze beiden bij een andere partij zijn aangesloten proberen ze elkaar over te halen naar hun eigen partij wat natuurlijk niet lukt. Op de achtergrond net buiten Rome rond de jaren ‘’60 speelt zich veel af. Opstand van het volk geleid door de oudere broer Manrico lijkt in de ogen van Latina onrechtvaardig. De film werkt toe naar een tragisch conflict iets wat je totaal niet verwacht maar als je er achteraf over nadenkt wel had kunnen verwachten.

Deze prachtige Italiaanse film kan zich niet meten met zijn grotere broer. Dat vooral komt omdat het verhaal een tikkeltje chaotisch in elkaar zat en de handheld camera op sommige momenten vraagtekens opwekt. Daarentegen brengen de acteurs het geheel goed en de dame waar beiden broers verliefd op worden is een verdomd mooi aangezicht. Sterke en pijnlijke confrontatie zorgen ervoor dat je een goed beeld krijgt van de mensen uit die tijd en hun keuze tot de beruchte opstand. Verder waren de plaatjes die geschoten zijn in Italië prachtig denk daarbij ook de muziek en ik had de film van de dag. Dat deze Italiaanse film nog heel wat mensen naar de bioscoop mag trekken en ik denk dat je met de juiste instelling de zoveelste mooi Italiaanse bloem hebt gezien die je wel de tijd moet gunnen om open te gaan. Prachtig!

Gisteren in een volledig afgeladen bioscoopzaal hier in Groningen gezien. Had zo'n drukte absoluut niet verwacht, maar het was gelukkig filmhuispubliek

Heb erg genoten van deze prachtige film over idealen en familierelaties. Vind de cinematografie mooi gedaan, de muziek was fijn en de acteerprestaties, met name van de jongere broer waren goed.

Ik kan deze film eigenlijk aan iedereen warm aanbevelen.

4*

Alles wat ik zou kunnen melden hebben Centurion81 en Verhoeven al geschreven.

volgens mij komt het bezette conservatorium in deze film ook voor in la meglio gioventù... leuk detail

Mooie, ontroerende film, maar wegens enkele storende hiaten in het scenario, niet zo sterk als La Meglio Gioventu.

Geinig filmpje, dat niet langer had moeten duren want na het erg leuke begin werd het langzaamaan steeds minder met het script.

Leuke rol van de jonge broer en een heerlijke actrice als Francesca.

Zal niet voor iedereen even begrijpelijk zijn aangezien we hier niet van die tegenstellingen hebben als communisme/fascisme, die in Italië erg belangrijk zijn geweest na de oorlog en die in werkelijk elke familie invloed hadden.

film is een topper, voor een italiaanse film is die gewoon mooi gemaakt, goed geacteerd en de shots in de film zijn mooi gefilmt,

Interessante film, maar ik had het gevoel dat het de complexiteit van de Italiaanse na-oorlogse decennia wel erg snel erdoor jast.

Knap is dan wel weer dat de veranderende relatie tussen de broers op een natuurlijke wijze wordt gebracht, maar het had allemaal wat meer kunnen worden als rustig de tijd was genomen om het verhaal te vertellen. Dan was het bijvoorbeeld ook niet nodig geweest om de tegenstelling tussen fascisten en communisten in zulke makkelijk wegscanderende leuzen neer te zetten in de eerste 5 minuten.

Die hiaten in het scenario vond ik af en toe ook niet heel geslaagd inderdaad, en het einde is dan weer te dik er bovenop poetisch. Er werd duidelijk toegewerkt naar deze prachtige 'oplossing'.
Zoals ik al zei, een interessante en ook boeiende film, maar het had ietsje meer mogen zijn.

Luchtige film die politieke idealen als jeugdige onbezonnenheid neerzet, die niets voorspellen over de karakterontwikkeling van de mens. De fascist leert beter weten, de socialist gaat het verkeerde pad op. En dat alles zo luchtig gebracht, dat sommige critici er gebrek aan diepgang in zagen. Ik vond het precies goed.

Gezien en drie weken later herzien. Ik vind dit een goede film, hoewel het La Meglio natuurlijk nooit haalt. Het blijft een mooi thema: twee broers die verschillend zijn. Hier hebben we te maken met twee uitersten: communisme en fascisme. Hetgeen interessante discussies opleverd, hoewel het al snel vaak eindigt in een stoei / knokpartij. Dus jammer, maar helaas soms voor mij nog iets te oppervlakkig. Misschien had een half uurtje verlenging om dat gedeelte nog wat uit te diepen bij mij voor een vijf sterrenbeoordeling gezorgd.

Had er meer van verwacht, vind het toch een wat langdradige film en af en toe wat onduidelijk.

Toch al met al wel een goed verhaal.

3,5

Ik was een beetje bang dat het een soort van verkorte versie van La Meglio Gioventu zou zijn. Dat valt gelukkig mee. Deze film kan prima bestaan naast La Meglio.. Het is zelfs juist een aanrader voor degenen die dat een goede film vinden.

Ook wel mooi dat hier eens een niet het stereotype beeld wordt gegeven van iemand die zich aangetrokken voelt tot het fascisme.

Ben een klein beetje bang dat de film niet heel lang in mijn geheugen zal blijven hangen. Toch blij dat ik hem gezien heb.

Kan inderdaad niet tippen aan z'n grote broer La meglio. Wel mooie mensen en leuk vermaak. Een 3,5

Prachtig verfilmd verhaal over de harde politieke tegenstellingen in het Italië van de jaren zestig. Teruggebracht naar twee broers die beide (toevalligerwijze) voor het andere kamp kiezen: communisme en fascisme. Ik blijf van Italiaanse films houden.

Een mooie film en een goed verhaal zeer zeker. Toch heeft deze film nergens diep ontroerd en dat vond ik jammer.

Je merkt dat ze er veel in hebben proberen te leggen, maar de film is domweg (gedeeltelijk) mislukt.

Was totaal niet meeslepend en erg simplistisch neergezet en er onstaat geen chemie met de kijker.

Jammer....

Naar boven afgerond 3 sterren.

mee eens. Er mist iets en vond het verhaal zelfs wat warrig overkomen.

Vandaag op TV WDR - 23.15 uur

Bij La Meglio Gioventu (omdat deze vergelijking wel wordt gemaakt) heb ik van begin tot eind op het puntje van mijn stoel gezeten; groots en fascinerend !

Ik ben een enorme liefhebber van de Italiaanse Cinema, maar bij deze film dacht ik telkens; wanneer wordt het nou interessant, wanneer gaat het me eindelijk boeien ?

Nergens dus.

Van de makers van "La Meglio Gioventù" ! Heb erg genoten van deze Italiaanse film over idealen en familierelaties. Vond de cinematografie mooi, alsook de muziek en de acteerprestaties. Niet zo fantastisch dan "La Meglio Gioventù", maar toch in dezelfde trent, en aangenaam om zien.

De pakkende titel deed mij uitkijken naar deze film, maar die viel tegen. Mijn voornaamste probleem was, dat ik geen sympathie kon krijgen voor een van de hoofdrolpersonages. Bovendien kabbelt het verhaal maar voort, zonder dat er interessante dingen gebeuren. La Meglio Giovenù is veel en veel beter.

Mooie puur italiaanse film en cultuur ,maar je mist wel de Pizzeria en de Maffiosi als je snapt wat ik bedoel.

Dat zijn dus stereotypering kansloos ventje. De film is in 1 woord 'geweldig'

Mooie film, maar in het tweede deel werd het script naar mijn gevoel wat zwakker, wat kort door de bocht, soms op het randje af simplistisch... Wel prima cast (misschien op de moeder na).

Gaap. Een veredelde gtst aflevering vergeleken met La Meglio. Tergend lelijk gefilmd ook

Matig. Dat de schrijvers van La Meglio Gioventù hierachter zitten is wel te zien, en ook moest ik weleens denken aan Novecento. Maar waar die beide films meer dan vijf uur de tijd nemen wordt alles nu in een kleine 100 minuten gestopt. Dit is een toch groots opgezet verhaal over een langere periode waarin men een soort tijdsbeeld probeert te scheppen. En dat is toch te veel voor die weinige speeltijd. Men moet nu echt van hak op de tak gaan om alles maar te vertellen. Wat blijft is een chaotisch verteld verhaal dat eerder fragmentarisch is dan een mooi soepel lopend geheel. Dat maakt dat je als kijker nergens meeleeft en dit eerder als samenvatting ziet dan als vol verhaal. Een aantal kleine momenten is nog wel mooi en het verveelt ook niet echt, maar er is ook gen punt waar het echt interessant wordt. Ook stilistisch niet. De muziek is wel aardig en die scène met muziek van Beethoven erg fraai, maar verder ook oerdegelijk en gewoon saai gefilmd. 2,0*.

In se een boeiend verhaal, met veel potentieel. Maar helaas kan ik alleen maar bevestigen wat ik in verschillende van de commentaren lees: de chaotische weergave van het verhaal doet deze film veel aan waarde inboeten.

In plaats van de verwarrende tijdssprongen was er beter gekozen voor een (veel) langere uitwerking, met heel wat meer details en duidelijkheid - noodzakelijk om als kijker mee te gaan in de gebeurtenissen. Twee fijne hoofdacteurs, maar hun personages hadden veel meer moeten uitgediept worden.

Mooie beelden: de straten, de huizen, de auto's, de kledij en de kapsels,... En toch is het een grotendeels mislukte poging om een bijzondere tijdssfeer neer te zetten; het klinkt als een contradictio in terminis, maar: Mio Fratello ging vervelen omdat hij te snel ging.

Aangenaam voortkabbelende film met Acci als hoofdpersonage een tamelijk heetgebakerde en zo nu en dan geestige jongeman.

Een wat ongestructureerde vertelling maar dat vind ik niet zo'n bezwaar. De innemende personages kleuren het verhaal.

Ga de komende weken me richten op Italiaanse films dus sta open voor suggesties. Waarvoor alvast dank.

Een stuk uit het leven van een Italiaanse familie bepaald door fascistische en communistische tegenstellingen.

Niet echt naar het hart of de keel grijpend maar toch behoorlijk subtiel opgebouwd met enkele sterke acteurs zoals die Elio Germano die het eigenzinnig maar beïnvloedbaar en vooral "moeilijk" karakter van het hoofdpersonage puik neerzet.