2 Days in Paris (2007)

Ik moest ook gelijk denken aan de dialogen in "Before Sunrise" en met name "Before Sunset", waar Julie Delpy een bijna soortgelijke rol en soortgelijk type speelt; neurotisch, druk, niet altijd even zelfverzekerd enzovoorts. Alleen was ze in die films misschien wat minder prikkelbaar en had ze wat minder woedeaanvallen...

Leuke film, lekker sfeertje, goede regie van Julie Delpy en tevens prima rollen van Julie Delpy en Adam Goldberg, en óók nog een piepklein maar leuk en gedenkwaardig rolletje voor de Duitse Daniel Brühl (Good Bye Lenin!) als fee slash bioterrorist slash activist! Die scène had ik al eens eerder op TV gezien realiseerde ik me toen ik hem zag. Leuke rol!

Heel aardige film! 3,5*

Sluit me aan bij narva77.

Een zeer aardige, soms zwartgallige romantische komedie.
Adam Goldberg speelt wat mij betreft een heerlijke rol. De korte shots van zijn gezicht (vaak ondersteund door een warrig gitaar-riffje) wanneer er weer iets gebeurd wat hij totaal niet begrijpt, maakte het voor mij.
Scenes en opmerkingen ('anale seks in Frankrijk is net zo iets als scrabble spelen') die hij vervolgens met het meest droge gezicht zegt, zijn briljant.
Maar ook bijvoorbeeld de moeder (die beweert een van de sletten van Jim Morrison te zijn geweest) en de vader (met zijn semi anti-Amerikaanse opstelling).
De arthouse-instelling van de film paste vrij goed, ook door bijvoorbeeld de gedachtes in te spreken over het beeld van de dialoog. Om dit te doen bij het einde was een goede keuze, met tevens een mooie afronding.

Maar onder de streep beklijft de film niet helemaal en komt zo net niet aan de 4*.
Binnenkort volgt denk ik al een herziening met de vriendin; wellicht dan wél een verhoging.

Wat een heerlijke film!

Na een wat moeizaam begin, ontwikkelt zich een kolderiek verhaal over cultuurverschillen met messcherpe dialogen en haast ontelbare hilarische situaties, waarin met name de eigenaardigheden van Parijsenaars flink worden afgezeken. Maar het bijzondere is, dat je de meeste grappen niet voelt aankomen.

Julie Delpy is werkelijk briljant, zowel als actrice als ook als regisseur (bij haar debuut). Adam Goldberg vult haar in deze film op een perfecte manier aan. Bijzonder is dat Delpy's echte ouders ook haar ouders spelen in deze film en dat de thuisopnamen gemaakt zijn in het ouderlijk huis.

Iedereen die eens lekker anderhalf uur wil lachen, mag deze film neit missen!

Samen met Alexei Landeau (speelt Delpy's zuster Rose in deze film) heeft Julie Delpy het scenario geschreven van een soort vervolg: 2 Days in New York, die dit jaar uitkomt. Ik kijk er nu al naar uit.

Mist de subtiliteit en oprechtheid van Before Sunrise/Sunset, maar verder blijf ik dit toch ook een heerlijk filmpje vinden. 2 Days In Paris mikt duidelijk meer op de lach en slaagt daar bij mij wel in. Vooral Goldberg is bij vlagen geweldig als nuchtere Amerikaan die met steeds grotere verbazing moet aanzien hoe de Fransen rond hem zich gedragen. Die stare-down in de metro , geweldig.

Net als in Linklaters prachtige dubbel veel razende dialogen en een authentieke stadssfeer. Hier wel niet het gevoel dat je naar 2 mensen aan het kijken bent die voor elkaar gemaakt zijn. Toch 4* voor deze amusante praatfilm.

j'ai dû rire toutes les 5 secondes! Supercool !

Een zeer geslaagde film. Ik houd wel van dit soort film. Maar niet enkel de humor is er prachtig in verwerkt, het is een mooi totaalplaat. Een echte aanrader.

Wat een prachtige vrouw is Julie Delpy toch zeg, en ook haar personages die ik tot nu toe zag waren kleurrijk en warm

2 Days in paris probeert een beetje het gevoel van Before Sunrise te evenaren had ik het idee, hier slaagt de film maar voor de helft in.

Is het trouwens normaal dat de franse gesprekken niet ondertiteld zijn, of ligt het aan mijn versie? als dat het geval is moet ik de film snel eens herzien want verstond nu helemaal niks van de franse gesprekken.

Voor nu een 3,5 omdat ik bewondering blijf hebben voor Julie Delpy en ook haar tegenspeler Adam Goldberg paste goed bij haar.

Erg leuk. Heb hiermee weer een film gevonden die precies in mijn straatje past. Een film die het moet hebben van de dialogen boven een eventueel plot. En erg goed uitgevoerd ook.

Het begint op zich vrij alledaags, waar ik altijd graag naar mag kijken, maar het is zo interessant mogelijk gehouden door er toch een aantal wat meer 'spannende' elementen aan toe te voegen, zoals het gekibbel tussen iedereen, de ruzie in de taxi. Helaas dat het tegen het einde allemaal wat overdreven wordt met alle gebeurtenissen. Het had van mij wel wat normaler mogen blijven.

Marion is een erg geloofwaardig personage ook al is ze wat apart, goed gedaan, en de opmerkingen van Jack zijn stuk voor stuk grappig en raak. Het komt echt over dat Marion thuis is, haar vrienden weer ziet, op haar gemak is, en Jacks ongemakkelijkheid daar tegenover is ook erg herkenbaar gedaan. Sowieso een erg goed geschreven script, het blijft elkens telkens interessant en leuk om te volgen.

Het spannende muziekje dat soms werd gebruikt is jammer. De film werkt het beste als alles zo realistisch mogelijk wordt gebracht. Filmische elementen verstoren het concept. Hoewel de grappige dingetjes tussendoor, zoals de foto's uit Venetië, wel leuk waren.

Ik kende Delpy tot nu toe alleen van Before Sunrise, als een mooie vrouw en geweldige actrice, maar een goede filmmaakster is ze blijkbaar ook nog!

Voor nu 4*, hoewel ik me kan voorstellen dat ik het ooit nog verhoog na herziening.

2 Days in Paris is best wel een aardige film.

Jack (Adam Goldberg) krijgt te maken met de cultuursverschillen, en spreekt alleen Amerikaans.

Dit zorgt al voor wat komische fragmenten.

Vooral als je de Franse taal helemaal niet beheerst.

Voor Marion (Julie Delpy) is Parijs heel normaal, omdat ze hier grotendeels is opgegroeid.

Als kijker heb je al een vermoeden hoe het einde van de film eruit komt te zien.

Ik ben tot nu toe niet echt bekend met het werk van Julie Delpy, maar hier zal wel verandering in komen.

Niet geweldig, maar ook niet slecht.

3*

Had het wel eens staan op een romcom en had het iets meer 'wooshie' verwacht. Meer klef om het zo te zeggen. En dat was hij niet. Maar hij was heel erg humoristisch, hoewel het karikaturiseren van de Fransen soms een beetje over de top was, wat dus storend werkte. Het verhaal is nogal gewoon, maar dat mag je ook verwachten van een komedie. Ik vond het meer een film die bv thuis hoort in rijtjes samen met bv. 'Clerks'.

Halverwege afgezet omdat ik vond dat het helemaal nergens over ging.

Aanvankelijk gedacht dat het hier ging om een erotische film over/met Paris Hilton, maar het bleek een praatfilm te zijn waarop Julie Delpy ondertussen een patent lijkt te hebben. Deze Franse 'Lost in Translation' kent wel zijn momenten, maar vervalt even goed in platvloerse tijdsvulling. Goldberg (door sommigen vooral gekend door zijn gastrol in 'Friends') maakt het wel leuk bij momenten, maar al bij al is het woordje memorabel niet op zijn plaats in een recensie over deze film. Hoewel dit net wel gebeurde.

Ontzettend top 10 waardig. De chemie tussen de losbandige prettig gestoorde Marion en vertederende droogkloot Jack spat er op elk moment van af. Een van mijn beste feel good movies aller tijden.

Goeie film waarin een Franse vrouw samen met haar Amerikaanse vriend een paar dagen Parijs bezoeken. De losse scenes werken beter dan het geheel samen hier. Dialoog-gedreven, maar dan zeker wel grappig en redelijk scherp. Mede door het vlotte tempo verveeld de film niet. Julie Delpy en vooral Adam Goldberg zetten hun rollen leuk neer. Met gemak 3.0 sterren.

Een film over een relatie met een hoop gekibbel. Daar moet je van houden. Gelukkig kan ik meestal wel lachen om sarcasme. En er zit genoeg sarcasme in deze film.

Erg vermakelijke praat- en discussiefilm. Hoe Marion door haar hometown Parijs dartelt, haar ex-liefjes tegenkomend, en hoe Jack het ganse gebeuren niet goed begrijpt en zijn verontwaardiging op een gortdroge manier verwoordt... ja, dat is bij momenten erg grappig.

Plezierig zijn de tegenstellingen tussen "New-York" en "Parijs". Natuurlijk kan het niveau van in de beginne niet worden aangehouden maar over de ganse duur van de film hebben ik toch heel dikwijls genoten van de grappige replieken.

Julie Delpy en Adam Goldberg acteren merkwaardig.

Het is me al vaker opgevallen, maar 2 Days in Paris bevestigd weer eens voor mij dat verhalen over een koppel dat uit elkaar dreigt te vallen, maar waarvan we nooit te weten komen waarom ze überhaupt bij elkaar waren niet echt boeiend zijn. Je zit hier gewoon te kijken naar twee personages zonder chemie die elkaar niet mogen of vertrouwen. Hoe ze al twee jaar bij elkaar zijn is een raadsel, want ze lijken niets van de ander te waarderen. Als de personages niets om de relatie geven, waarom ik dan wel? Je hoopt gewoon dat ze zo snel mogelijk met elkaar breken.

Het helpt ook niet dat de personages praktisch geen goede eigenschappen meegegeven worden. Ik hou van dit soort relatiefilms en zeker als er rekening gehouden wordt met de negatieve kanten van de karakters. Deze slaat daar iets te veel in door. Het gaat over twee vreselijk onsympathieke personages die niets bij elkaar te zoeken hebben en toch een relatie hebben die nu op de klippen lijkt te lopen. Dat is allemaal wat subjectief misschien, maar ondanks dat Delpy en Goldberg wel degelijk goed acteren (en dat Goldberg zeer goed is met komische one-liners; de enige reden waardoor ik hier nog doorheen kwam) wilde ik liever niet naar deze twee mensen kijken.

Overigens zijn niet alleen de personages onuitstaanbaar, Parijs zelf wordt ook afgebeeld als een bijzonder vervelende plaats waar je beter niet naar toe kan gaan. Ik ben geen groot liefhebber van de stad, maar zelfs dan snap ik niet echt waar de afkeer hier vandaan komt. Zelden heb ik iemand zo'n haatgedicht aan zijn of haar geboortestad zien leveren als Delpy hier doet.

Het is moeilijk te zeggen wat Delpy hier probeerde te bereiken. Ik verwachtte een soort Before Sunrise/ Sunset, maar daar lijkt het alleen in meest oppervlakkige zin op. Het doet nog het meest aan Woody Allen denken dankzij de neurotische, hoogopgeleide typetjes en de focus op relatieperikelen. De humor is echter lang niet zo sterk (enkele kennelijk geïmproviseerde one-liners van Goldberg daargelaten) en Delpy graaft niet bepaald diep in wat mensen in elkaar aantrekt en uit elkaar drijft, wat een obsessie is van niet alleen Allen, maar van bijna iedereen die zo'n soort film tracht te maken. Het ergst is nog wel de finale, misschien wel de slechtste van zijn soort. Daarin vindt een lang gesprek plaats waarin het koppel aanvoelt dat het einde van de relatie daar is en ze overspoelt worden door een mix van sterk uiteenlopende emoties. Gek genoeg krijgen we niets van dit gesprek te horen en zien we de twee acteurs slechts druk gebaren terwijl Delpy in voice-over kort samenvat wat er gezegd wordt. Dit is verdomme een praatfilm en juist het belangrijkste gesprek wordt overgeslagen? Het is nota bene het enige moment waarop we de complexe gevoelens die de personages voor elkaar hebben zouden kunnen zien en in plaats daarvan krijgen we verdomme een voice-over.

Oh ja, er zitten ook nog schattige indie-dingen in, zoals de beschrijving van Delpy's oogproblemen en een maf rolletje voor Daniel Brühl. Dit werkt voor geen meter allemaal en lijkt uit een andere film te komen, maar ik denk dat Delpy nooit echt een duidelijke visie had voor 2 Days in Paris.
Ik gaf oorspronkelijk 2 sterren, maar maak er toch maar 1,5* van.

Persoonlijk denk ik dat ze de film niet al te serieus neemt (en dat ook niet van haar publiek verwacht). Er zitten wat autobiografische elementen in en wat intellectuele en maatschappijkritische hersenspinsels, maar over het geheel genomen denk ik dat ze vooral een komedie wilde neerzetten, en daar is ze naar mijn mening ruimschoots in geslaagd.

Komedie?

Dramatisch drama.

De humor moet je wel liggen natuurlijk

Eerst geneigd om door te sppelen vanwege oeverloos geouwehoer tussen een saai koppel.

Gelukkig gaan ze Parijs nog wel in, en is er sprake van enige originaliteit, zodat ik toch de hele film zie.

Slechts twee dagen in Parijs is blijkbaar toch nog te lang om met deze vermoeiende personages door te moeten brengen. Wat een oeverloos geleuter zeg. Verwacht geen Before Sunrise-achtige romantische perikelen, ondanks het min of meer identieke thema en de aanwezigheid van Julie Delpy. Dit is meer Woody Allen qua sfeer, vooral door het eindeloze geklaag van Adam Goldberg (die hier overigens wel op dreef is), maar dan zonder de spitsvondige ironische humor. Alles is hier gewoonweg of te flauw of te vergezocht. Belangrijkste minpunt is echter dat de personages niet sympathiek zijn en amper tot de verbeelding spreken.

Ik heb de film deze week thuis op DVD gezien. Heel veel gelachen toch.

De rol van Adam vond ik meer uit de verf komen dan die van Julie, vond haar soms nogal overdreven acteren.

Vooral de scene waarin ze samen met de ouders van julie konijn eten en een gesprek proberen te voeren is hilarisch.

Jammer dat er in de reacties veel is gewist ??

Voor mensen die zich een beetje moody voelen is deze film een aanrader.

Ik geef 4 sterren.

Ik verwachtte een soort Before Sunrise, maar zoals al eerder is gezegd hierboven neigt het meer naar Woody Allen. Iets wat ook heel leuk is . Genoeg gelachen en leuke vibe. Ja niet verkeerd.

3,5*

Delpy does Woody Allen. En best goed wat mij betreft. Ik heb me wel vermaakt met deze portrettering van vreselijk irritante types. Die vader!!! Grappig trouwens dat Delpy haar eigen ouders heeft gecast als filmouders. Ze heeft geen film gemaakt om reclame te maken voor Parijs, maar sommige kwalijke trekjes van de froggies kloppen toch echt wel! (of: klopten toch echt wel, er is een hoop ten goede veranderd!).

Die Jodorowsky-telg die ook in deze film meedoet lijkt overigens wel erg op zijn vader, zeg!