Shall We Dansu? (1996)

Een twee uur durende film over ballroomdansen met een ongelijkmatig script, clichematige karakters en belachelijk veel shots van simpelweg danspasjes is veeeeels te lang. Het enige dat het leuk maakt is de hoofdrolspeler die een prachtig gevoelige kop heeft en de Japanse couleur locale van de jaren ´90. Het gebrek aan communicatie tussen en de constante schaamte om dingen die niet horen zijn tamelijk verbijsterend. Maar ik vermoed dat er kunstuitingen uit Japan komen die dat beter en aangrijpender laten zien dan Shall We Dance.

Richard Gere, Susan Sarandon en Jennifer Lopez zijn bezig met de remake van deze Japanse film.

Wat hebben maar weinig mensen deze film gezien, de film is namelijk erg leuk.

Heel leuk! Als je de remake met Richard Gere wil begrijpen dan moet je eerst de japanse versie zien. In Japan was dansen toen niet echt iets voor de mannen...Leuke film

Is deze film ergens op dvd verkrijgbaar?

Zojuist voor 5,99 !! gekocht bij Free Record Shop

het is wel lang geleden dat ik m zag, maar vind m nog steeds veel beter dan de versie met Richard Gere en J-Lo. Het was in de sneak-preview, ik was de enige in de zaal die veel zat te lachen, haha!

voor 1,5 euro te vinden bij Bart Smit (of 5 voor 5 euro)

Shall We Dansu is een werkelijke prachtige film, die op een rustig tempo de meeste prachtige beelden voorbij laat komen. Het verhaal in combinatie met de acteurs en camerawerk maakt dit een werkelijk kijkgenot

Op z'n minst 4*, laat ik daar maar mee beginnen

Leuke film zeg
Aangenaam feelgood-filmpje met een spetterende finale. Duurde alleen misschien iets te lang, of begon te traag, maw was soms wat saaiig.
Wel tof om eens zo'n serieuze man te zien dansen

Hoewel het een kut dvd was, de film zelf is die €1 volledig waard
Ik zou er zelfs €1,70 voor willen geven.

Waar heb jij deze film kunnen krijgen?

Bart Smit in de bakken van 5 voor €5, maar dat is al een tijdje geleden hoor

Ook al bij de Bart Smit, sommige die hier iets hebben gepost, hebben de film ook bij de Bart Smit vandaan

Ben ik helemaal met je eens. Om te begrijpen waarom die man een pruik draagt, moet je deze toch wel hebben gezien, dat komt in de remake niet echt goed naar voren.

Schitterende feelgood-film!

En wat een hilarische rol van Naoto Takenaka als die Aoki, zeg!
Ik had hem al hoog zitten als acteur, maar hier is hij ècht geweldig!!! Jemig! (Ik ben nòg onder de indruk op een grijnzende-big-smile-manier!) Sowieso een film met leuke typetjes.

Kôji Yakusho zet verder ook een prima leading performance neer als de schutterige Sugiyama.

En hoewel het van mij best had gemogen, maar uiteindelijk gelukkig niet een happy end met een Sugiyama of andere hoofdpersonen die wedstrijden gaan winnen! Wat dat betreft vliegt de film total niet uit de bocht. Chapeau!!!

Haha! Vrij memorabel dit!
Dit is niet de poster van de film, maar een cover van een "doe het zelf" dans boek/film genaamd "Dance Way".

Ik ga ff opzoek naar de poster.

Bedankt voor de nieuwe dvd-hoes kinjutsu! Ik moet wel zeggen dat de personen op de oude poster in de verte bet wel wat lijken op de personages in de film, vandaar dat iedereen er toe nu toe was ingetrapt?

Ja die vrouw lijkt er inderdaad op, maar toen ik die man zag dacht ik dat kan nooit Yukusho zijn.

Even een leuk weetje:

Het Japanse woord "Dansu" komt van het Nederlandse woord "Dans" en niet van het Engelse "Dance".

Buitengewoon warme en charmante film over een bankmedewerker, die op de rand van een midlifecrisis tot de conclusie komt dat er in het leven meer moet zijn dan alleen maar werken om je hypotheek te betalen. Tijdens zijn reis naar huis ziet hij vanuit de metro vrijwel dagelijks een mooie jonge vrouw uit het raam van een dansschool staren. Geïntrigeerd door haar verschijning meldt de man zich aan bij de dansschool, geen geringe stap vanwege de taboesfeer waarmee dansen in Japan omgeven is.

Scenarioschrijver en regisseur Masayuki Suo heeft rondom dat gegeven een hartverwarmende film gemaakt met de ervaren Kōji Yakusho in een van zijn beste rollen ooit en Suo’s eigen vrouw Tamiyo Kusakari als het schier onbereikbare sekssymbool. Drama en humor zijn tijdens heel de film naadloos met elkaar vervlochten. Het is een prachtige film over zelfontdekking en kameraadschap, die je met een heerlijk gevoel achterlaat.

De film is waarlijk bedolven onder de prijzen. Terecht naar mijn mening. De totaal overbodige Amerikaanse remake uit 2004 met Richard Gere en J. Lo in de hoofdrollen is op alle fronten inferieur aan dit origineel.
Mijn enthousiasme over deze film wordt allicht mede gevoed door het feit dat ik altijd al een liefhebber ben geweest van ballroom dancing. Jammer dat die dansen minder populair zijn geworden bij de hedendaagse jeugd. Ze weten niet wat ze missen…

Aardig filmpje.

Op papier geen al te boeiende film, zeker niet gezien de lengte. Wel een wat bekendere Japanse film, al heb ik nooit echt goed begrepen waarom. Van alle Japanse films die gemaakt zijn is dit er nu niet eentje die er meteen uitspringt. Het zal wel met de toegankelijkheid te maken hebben.

De film viel me uiteindelijk best goed mee. Een meesterwerk zie ik er niet in, maar wel een aangenaam filmpje dat rustig voortkabbelt en voldoende charmeert om de volle 135 minuten te boeien. Degelijk in beeld gebracht, aardig geacteerd (nogal aparte rol voor Koji Yakusho) en met voldoende komische toetsen (Naoto Takenaka blijft een geweldige vent).

Net iets meer tempo was wel leuk geweest, verder is het een thema dat me niet echt boeit en is de film er eentje die braaf binnen de lijntjes kleurt, maar zeker geen vervelende zit. Leuk om eens gezien te hebben, maar de remake laat ik toch maar even voor wat het is, daar heb ik nog een stuk minder vertrouwen in.

3.0*