The Deaths of Ian Stone (2007)

Film die ik wel zal herinneren als iemand hierover begint, kon mijn aandacht hierbij behouden.

Keek ook prima weg, en zeker de moeite waard om te kijken.

Na een uur vond ik die marteling wel iets hebben?

vond dit wel een aardige horror. sfeer zit er goed in, leuke spannende scenes. het acteerwerk is misschien niet super, maar als je maar in de film getrokken word is het bij mij vaak al goed. en deze film was dat gelukt.

Een leuke horrorfilm voor een donkere avond in december, maar eng? De schrikmomenten waren schaars en er zaten niet eens scenes tussen die mij een nacht wakker hielden (hoewel die martelscene bij mij wel in het oog sprong, maar meer omdat ik het vet gedaan vond). Ik had op het gegeven moment meer het idee dat het een Steven Seagal film is, waar accidenteel wat monsters aan toegevoegd zijn, want aan het aantal liters bloed lag het gelukkig niet

De acteerprestaties waren om te huilen, hoewel het verhaal helemaal niet slecht was. Het keek wel lekker weg, maar op het gegeven moment vond ik die Ian ronduit irritant worden en hoopte ik voor de gein dat hij eens definitief doodging, ook nog eens een happy end . En dan ben ik nog niet begonnen over die afschrikwekkende monsters *kuch *kuch. Ik moet wel met pijn en moeite mijn 2* geven, want ik kan wel zien dat de makers er alles aan deden om er een originele en vermakelijke horrorfilm van te maken. Bovendien heb ik wel ergere films gezien, maar dit gaat denk ik niet mijn top 10 halen de komende 10 jaar.

Naarmate er dingen worden onthuld, wordt het geheel meer en meer in het belachelijke getrokken. Het verhaal is zeer zwak. Van spanning hebben ze nog geen kaas gegeten en alles is zo oppervlakkig als maar kan. En de acteurs kunnen geen redding betekenen. Integendeel.

De hoofdacteur speelt middelmatig. Dat kan eigenlijk van iedereen gezegd worden aangezien ze allemaal uit een B-film (nee toch! ) lijken weg te lopen. Jaime Murray vind ik an sich al een heel irritante actrice, dus diegene die haar überhaupt in een film laat spelen, moeten ze sowieso afschieten. Ook Ians vriendinnetje lukt het niet om het geheel boeiend te houden.

De film gaat onoriginaliteit en clichés niet uit de weg en dat is nog maar twee van zijn vele doodsteken. De acteurs spelen belabberd en de special effects zijn van abominabel niveau. Over de motieven van de slechteriken lijken de makers ook weinig nagedacht te hebben. Het concept is al middelmatig, dus er dan zo’n beroerde uitwerking tegenaan gooien, doet een film zeker niets goeds.

Snel vergeten deze bagger.

Toch enigszins een kleine verassing.

Qua acteerwerk is het niveau erg zwak. Toch weet deze horror/thriller een aardig sfeertje op te bouwen waardoor het zeker voor een b-film nog best te doen is.

Vond het onverwachts een sterke film.

Met sfeer als belangrijkste troef. Piana behoudt met name het eerste uur een mysterieuze en onheilspellende flow. Zeker ook door toedoen van het fijne plot, waarin continue de nieuwsgierigheid wordt gewerkt doordat het plot langzaam uit de doeken wordt gedaan. Jammere is wel dat dat op een cliché manier gebeurd (onbekende dreunt het allemaal wel even op), waardoor het toch wat goedkoop aanvoelt. Voor de rest een fijn origineel filmpje met aardig acteerwerk en toffe monsters.

3,5*

Mwah. Irritant ventje sorry hoor. Spannend was ie ook niet en een beetje rommelig.

De film begint als een uitgelubberde teenager-horrorfilm, maar verandert al snel in een dynamisch verhaal als blijkt dat het hoofdpersonage zich in een soort timeloop bevindt. Hij ontwaakt steeds uit een boze droom en komt weer terecht in een andere boze droom. Hij schiet van de ene realiteit in de andere. We zien het personage in relatief korte episodes steeds een spannende strijd voeren met demonische belagers. Veel episoden. Veel strijd. Veel dynamiek dus.

De demonische figuren komen tot stand met behulp van CGI en zien er goed uit. Geloofwaardigheid is prettig voor de beleving. Vooral omdat de wezens niet subtiel worden weggestopt maar veel speeltijd krijgen en voluit in de film figureren.

Het afwisseling biedende realiteitsreizen is een leuk concept. De episodische verhaalvorm past goed. Toch hapert na verloop van tijd de machinerie. De reden daarvoor is dat je als kijker natuurlijk steeds meer over de hoed en de rand verneemt. Hoe meer je te weten komt over intriges en motieven, hoe belachelijker en geforceerder de episoden worden. Nog best leuk hoor, maar gewoon minder spontaan en meer kunstmatig geconstrueerd. De frisse ongedwongenheid vermindert per episode.

Gelukkig treedt verzadigng niet op. De episoden zijn immers kort. Daarbij is de film snel gemonteerd en is het camerawerk gewoon goed. Ook het acteerwerk is heel acceptabel. De personages overtuigen. Met name de sexy Jaime Murray maakt als schone afgezant van het duister grote indruk. De goede kant van het spectrum wordt trouwens ook prima vertegenwoordigd door de eveneens schone Christina Cole. En... Oh ja, De titelrol van Mike Vogel is ook goed te doen.

Ach, ik kon het allemaal wel hebben.

Niet echt goed en niet echt slecht, leuk om een keer gezien te hebben.

Mwa.

Film die een concept kent dat leuker is dan de film zelf. Dit soort concepten, waarbij het hoofdpersonage steeds opnieuw sterft, zijn ondertussen niet erg origineel meer, maar niettemin wel leuk. Het is dus aan de regisseur om er iets verfrissends of leuks mee te doen. Iets waar regisseur Piana niet helemaal in slaagt.

De voornaamste verkeerde keuze die de film maakt is om het plezier dat met dit concept meekomt te laten vallen. The Deaths of Ian Stone is tegen verwachtingen een zeer serieuze film. Waar dit soort films normaal op plezier mikken en drama bijzaak maken, concentreert deze film zich voornamelijk op een verdrietige en sombere toon. Dit komt de film echter niet ten goede.

Zeker omdat je dit maar moeilijk serieus kan nemen door matig acteerwerk van de cast en een ridicuul uitgangspunt. De elementen die met deze film worden vermengt gaan toch wel echt grenzen over. Tenminste, hier, want ze worden onvoldoende uitgewerkt om ook echt leuk te zijn. Dan blijft het plot zelf dus vooral over.

Die weet nog wel aardig weg te kijken, maar ook hier is het jammer dat de film nooit uithaalt qua plezier en de gore of expliciete beelden van geweld veilig buiten beeld houdt. Het tempo zit er voor de eerste helft aardig in, maar een echt lekkere flow kent de film niet. Toch wel jammer, want deze films bieden een ideaal platform voor wat fun.

Nee, dit was een tegenvaller. Voor het concept kan je het meepakken, maar er zijn wel betere films van dit kaliber te bekennen. Vooral films met meer plezier, want Ian Stone is een serieuzere film die serieus genomen wilt worden, maar zodra de finale aanbreekt blijft er weinig ruimte over om deze film echt serieus te nemen. Jammer.