State Fair (1933)

Gezellige familiefilm met een sterke cast. Er gebeurt niet zo veel, maar romantische films met Janet Gaynor zijn bijna per definitie leuk. Bovendien een van de weinige kansen om de mooie Sally Eilers (Bad Girl) aan het werk te zien.

De film is stukken beter dan de bijzonder matige remake uit 1962 met o.a. Bobby Darin en Ann-Margret. De remake uit 1945 ken ik (nog) niet.

Ze hebben er musicals van gemaakt met die remakes. Dat is deze film nog niet (?). Ik zie bij IMDb maar drie nummers.

Nee, dit is geen musical.

Ontzettend leuk en warme familie-romantiek. Sfeervolle achtergrondopnames waardoor ik echt op de jaarmarkt aanwezig ben, een warme gezinsband, een bijzonder naturelle vertolking van Will Rogers (evenals van Louise Dresser, maar die krijgt nèt iets minder te doen), lieve romantiek tussen Janet Gaynor en de sympathieke Lew Ayres (die ook nog eens Schopenhauer citeert!) en een lekkere snotter-feel-good-slotscène. Een film van inmiddels 87 jaar oud die nog altijd loopt als een trein. Prachtig karakteristiek intiem moment wanneer het hele gezin (inclusief Blue Boy) in de auto op weg naar de jaarmarkt is en vader moeder toedekt tegen de nachtelijke kou. Een klassieker die duidelijk maakt waarom deze regisseur als een meester van Americana geldt.