Foreldrar (2007)
Alternatieve titel: Parents
IJsland
Drama
90 minuten
geregisseerd door Ragnar Bragason
met Ingvar E. Sigurdsson, Nanna Kristin Magnusdottir en Víkiingur Kristjánsson
Drie mensen hebben een toevallige ontmoeting met elkaar waardoor pijnlijke geheimen aan het licht komen. Tandarts Oscar is getrouwd en heeft geadopteerde kinderen, maar wil ook een 'eigen' kind. Wanneer hij erachter komt dat zijn vrouw hem al jaren misleidt, besluit hij dat het tijd is voor verandering. Beurshandelaar Einar heeft succes in zijn werk, maar niet in zijn privéleven. Hij leeft al tijden in een hotel, in de verwachting dat zijn vrouw spijt zal krijgen dat ze hem de deur uitzette. En Katrin is net teruggekeerd van een achtjarig verblijf in Zweden en wil het kind terug dat door haar moeder is opgevoed. Ze probeert een nieuw leven te beginnen en neemt een baan als tandartsassistente, maar haar getroebleerde verleden laat haar niet los.
De films waren ooit bedoeld als een lange film, maar leverden zoveel stof op dat het twee, volkomen los van elkaar staande films werden. Parents en Children zijn gemaakt door de regisseur in samenwerking met een theatergroep uit Reijkjavik. De acteurs bedachten een personage voor zichzelf, met eigenaardigheden, karaktertrekken en problemen. De enige beperkingen waren dat de personages ongeveer de leeftijd van de acteurs moesten hebben en, om budgettaire redenen, in Reijkjavik waren gedurende de film.
De film is geschoten in zwartwit, het geeft de film een bepaalde sfeer mee, maar een echte, toegevoegde waarde heeft het niet.
Parents is de luchtigere van de twee. En dat komt met name dat alle relatieperikelen met veel humor, meer dan in Children, benaderd worden.
Hoewel beresterk geacteerd en met personages van vlees en bloed ontbreekt net wat diepte om echt een must see te zijn, desalnietemin een prima begin van het IFFR voor mij.
3.5*
Regisseur is alleen vergeten de personages wat sympathie en de film wat lucht mee te geven. Ik heb tijdens de film in elk geval geen enkele keer het gevoel gehad dat ik zou moeten meeleven met deze kermende lieden. Dus was ht alleen kijken.
Het zag er mooi uit, dat wel.
Maar wel een mooie, ingetogen film. Sterk geacteerd en prachtig gefotografeerd (alleen jammer van die te goedkope dv-camera). Vooral de regisseur en de cameraman lijken me veelbelovend.