Hura Gâru (2006)

Leuke film die een Japanse variatie lijkt van 'The Full Monty'. Grappig is hoe men bij de eerste meisjes die willen leren hula-dansen een monsterlijk grote griet in vergelijking tot de anderen hebben gecast.

Yû Aoi is weer het snoepje van de film en mag een dans uitvoeren die doet denken aan die van haar uit 'Hana to Arisu'. Voor de rest moge het duidelijk zijn dat deze film niet bijster origineel is. Vermaken doet de film wel en het is ook nog eens best bijzonder dat het hele gebeuren op ware gebeurtenissen is gebaseerd.

Voor een tussendoor-filmpje best geschikt.

Deze tragikomedie —naar verluidt gebaseerd op ware gebeurtenissen— komt wat moeizaam op gang. Vanaf het moment dat de poppetjes eenmaal op hun plaats staan ontwikkelt zich echter een geschakeerd verhaal over een dreigende mijnsluiting met alle gevolgen van dien; over jonge vrouwen die tegen de zin van hun omgeving kiezen voor een radicale omschakeling en over een stuurse instructrice die de nodige moeite heeft om zichzelf in het leven staande te houden.

Die drie verhaallijnen worden knap met elkaar verweven in een film waarin drama en humor naadloos in elkaar overlopen. Het einde is hartstikke voorspelbaar, maar dat vond ik niet erg want ik heb Hawaiiaanse muziek en de bijhorende dansen altijd al wel leuk gevonden.

Het onderhoudende verhaal én de beide centrale figuren, Yasuko Matsuyuki en Yû Aoi, tillen de film naar een alleszins aanvaardbaar niveau. Ik heb me dan ook geen moment verveeld.

Beetje beter dan verwacht.

Al moet je er ook niet al te veel van verwachten, uiteindelijk is dit toch vooral formuliewerk. Zo eentje waar een (sport)team waar je geen vijf cent voor zou geven het toch weet te maken, op hun eigen manier. Met op het einde de wedstrijd/het optreden waar men de hele film lang voor getrained heeft.

De film houdt zich erg netjes aan de regels van het genre, het is de regie van Lee die het net allemaal wat beter te verteren maakt. Het oogt allemaal net iets strakker en opvallender dan z'n soortgenoten. Ook wel mede door een aparte setting (hula dansers in een mijnwerkersdorpje en fijn acteerwerk.

Minder is het overdreven sentiment en de extreme voorspelbaarheid van de film. Het leunt ook tegen de twee uur aan, wat veel te lang is voor een eenvoudig niemendalletje als dit. Met wat knip- en schaafwerk had het best nog wat beter gekund, maar gezien het genre valt er niet zoveel te klagen.

3.0*