Xin Zhong You Gui (2007)

Aanvankelijk dacht ik te maken te hebben met een visueel zeer verzorgde variatie van de bekende Aziatische horrors, compleet met vrouwelijke geest met lange zwarte haren en de bekende scares. De film wordt in toenemende mate pakkend, en dat vooral omdat het bekende gegeven met een eenvoudig maar effectief tragisch liefdesverhaal gedramatiseerd wordt op een wijze die de grenzen van het horrogenre overstijgt; Een heel aardige combinatie van drama en horror.

Het acteren is zeer goed, de mooie soundtrack effectief en de visuals zijn geweldig. Sfeervolle decors toveren een beeld van de eerste helft van de 20e eeuw (is dit echt China?) tevoorschijn, rijk aan prachtige interieurs met interessante voorwerpen/materialen, en dat alles wordt op een kleurrijke en vooral sfeervolle manier soms oogverblindend mooi in beeld gebracht. Aanrader.

Plot doet me meteen denken aan The Skeleton Key.

-fal verwoordt het al erg goed.

Begint redelijk typisch, al valt het prachtige kleurgebruik al erg snel op, en weet de camera volop te overtuigen. Ben geen geweldig fan van de wat oudere setting en de klassieke look, maar het is iets wat Chinese regisseurs toch geweldig kunnen neerzetten (cfr Kar-Wai). Erg stijlvol allemaal.

Leuk inderdaad dat het verhaaltje daarna een dramatische inslag krijgt, zo blijft het toch net wat leuker om te volgen, en is het niet de zoveelste in de rij. Heb al eerder gezegd dat China geweldig aan het opkomen is in de genrefilms, deze film onderstreept dat alleen maar.

Heerlijk sfeertje en een passend verhaal, niet te lange speelduur en visueel erg precies afgewerkt. Leuke meevaller dit.

Heel dikke 4*

Je kunt het ook andersom stellen; een eenvoudig tragisch liefdesverhaal wordt verweven met bekende horrorelementen. Moet gezegd dat beide vlakken redelijk goed uitgewerkt zijn, maar de regisseur probeert met Xin Zhong You Gui duidelijk van twee walletjes te eten, waardoor zowel het drama als de horror niet volledig tot hun recht komen en elkaar zelfs in de weg zitten bij tijd en wijle.

Wat deze film zo bijzonder maakt is vooral de betoverende cadans, de loepzuivere ritmiek waarmee de scènes elkaar opvolgen. Ook de harmonieuze wisselwerking tussen oogstrelende visuals en het zorgvuldig gekozen sounddesign is opzienbarend te noemen en laat zich meten met werk van mannen als Egoyan en Kar-Wai. Het acteerwerk is op een enkele bijfiguur na prettig en menselijk, maar is niet van grote toegevoegde waarde verder.

The Matrimony is zeer aangenaam kijkvoer, maar toont te weinig lef of inhoud om tot een hoge score te komen. 3,0*

China maakt niet verschrikkelijk veel horrorfilms, maar het is fijn dat er werkjes zoals deze tussen zitten. Visueel erg fijn met prachtige kleuren, sfeervolle belichting en stijlvol camerawerk. Jammer dat hij onbekend lijkt, aangezien hij ook op IMDb net aan 300 stemmen heeft. Persoonlijk houd ik erg van die jaren ’30 stijl, helemaal wanneer vakkundig uitgevoerd zoals hier, en het is voor mij dan bijna jammer dat niet de hele film zich in die tijd afspeelt. Fijn geacteerd en met een lekker score is het een aangename film om weg te kijken. Eng wordt het niet echt en helaas gaat hij psychologisch ook niet echt de diepte in, maar dan nog is The Matrimony wat mij betreft geslaagd.

3,5*

De film mag een zeldzaam voorbeeld zijn van een horrorfilm van het Chinese vasteland en ook de misleidende (andere dan hier) wat gruwelijkere poster met een afgehakte hand, doet iets anders vermoeden, echter is het verre van extreem of bloederig. Dit is namelijk een romantische film met een paar bovennatuurlijke-elementen (en pogingen om het publiek bang te maken) en die zich afspeelt in de jaren '30.(misschien was het later in de film al jaren veertig?) Het is dan ook dichter bij een drama-film dan een typische J-horror of K-horror.

Maar dit is wel een erg goed gemaakt periodestuk, waarin twee geliefden; Shen Junchu en zijn vriendin Xu Manli elkaar zouden ontmoeten in een drukke straat van Shanghai. Het eindigt in de dood en verdriet door een auto-ongeluk (ontsierd door enkele slechte en onbedoeld komische speciale effecten) Het spookachtig wordt nooit volledig ontwikkeld, maar er zijn andere redenen om te blijven kijken: een goed tempo, weelderige cinematografie, smakelijke uitvoeringen van de drie belangrijkste rollen. Daarnaast zijn de spookachtige verschijningen wel erg mooi en ingetogen.

Doordat de focus in het solide verhaal ergens anders kwam te liggen, was dit net een beetje anders dan andere modern Aziatisch spookverhaal, en maakte dat de film samen met de sfeervolle cinematografie erg aangenaam was.