Rosita (1923)

Een van de zeldzaamste films van Mary Pickford, en ik heb 'm gezien!
De film heeft een interessante achtergrondgeschiedenis. Het betekent voor Lubitsch zijn Amerikaanse regiedebuut en sprak enkel lovend over de film en zijn samenwerking met Pickford. Pickford was in eerste instantie ook enthousiast, maar veranderde van de ene op de andere dag van gedachten. Ze eiste dat de film uit alle theaterzalen werd gehaald en dat de kopieën verbrand werden. Hoewel dat niet met succes gebeurde, is het vandaag de dag wel een zeldzame film om aan te komen.

Het is een leuke Mary Pickford vehikel (zo wordt dat toch genoemd?). Ik moet toegeven, ze ziet er in geen andere film zo aantrekkelijk uit als deze. Het is een van de weinige films waarin ze een volwassene speelt. Niet alleen dat, maar ook is Rosita de maîtresse van de koning van Spanje. Een gewaagde rol dus in die tijd.

Het verhaal is erg vreemd en ongeloofwaardig, zoals veel 'stomme' films. Rosita verkeert in extreme armoede en wordt gearresteerd als ze in opstand komt wanneer de koning belasting besluit in te voeren. Ze wordt geholpen door een mysterieuze en heldhaftige Errol Flynn-achtige type, die de avontureuze naam 'Don Diego' heeft. Natuurlijk doet hij er alles aan Rosita te redden, met als gevolg dat hij zelf in de gevangenis belandt. Uiteraard worden ze meteen verliefd op elkaar (tsja, geen tijd te verspillen aan het proces van op elkaar verliefd worden... Nope, dat zijn ze onmiddellijk).

Maarja, de koning heeft zelf ook een oogje op haar gekregen. Hier begint het ongeloofwaardige: Uit angst haar te verliezen, geeft hij haar toestemming te trouwen met een andere man. Tuurlijk, want dat zal zeker werken?? De film loopt natuurlijk goed af, hoe kan het ook anders. Het verhaal stoort wel een beetje, maar ik heb genoten. Dat moet ook wel, met Mary Pickford in de film.