Bobby Deerfield (1977)

De film is duidelijk niet goed, en er is in gehakt en gesneden, maar toch [dat is soms het wonder van film] de moeite waard. Marthe Keller is erg lekker. En de film is een favoriet van regisseur Pollack. Al Pacinofans : opgelet !

Saai.

als je een beetje van deze soort films houd is ie toch wel aardig. hij duurde alleen te lang.

veel te veel saaie stukken,maar door het acteerwerk van al pacino nog wel te kijken.2.5 sterren

Pacino Lijkt op die foto bijna op Sylvester Stallone..

p.s deze film moet ik nog zien van hem,,

Nou er is echt niks saais aan; kwestie van goed de dialogen volgen, dan merk je vanzelf dat dit een juweel van een film is met een toen al ! goed acterende Pacino

Lijken sowieso wel een beetje op elkaar. Zet Night Hawks en Carlito's Way maar eens naast elkaar. Zelfde baardje .

Goed.

Ik heb niets met autoracen - het een sport noemen gaat mij een paar bruggetjes te ver - en ben dan ook blij dat Bobby Deerfield daar niet om draait. Waar het wél omdraait is simpel: twee totaal verschillende mensen vinden elkaar, al loopt niet alles van een leien dakje.

De film doet vrij realistisch aan. Sommige zaken krijgen wat minder aandacht - na een dik uur kakt het zelfs eventjes in -, maar ik onthoud toch het pure van deze film.

Al Pacino acteert vlekkeloos. Zonder echt uit te blinken zoals hij dat in films uit dezelfde periode wel doet, maakt hij van Bobby Deerfield een interessant personage: eerst uitgeblust, dan weer levendiger, maar de hele film lang blijft hij een onzekerheid uitstralen, menselijker kan bijna niet.

Het moet wel gezegd dat Marthe Keller een meer dan degelijke tegenspeelster is. Ze heeft haar accent wat tegen, maar weet zich ondanks/ dankzij een complex personage goed staande te houden tegen Pacino.

De speelduur is iets te lang - een kwartiertje had er wel vanaf gekund -, maar Bobby Deerfield verveelt nergens. Daarvoor heeft de film te veel sfeer. Sydney Pollack benut de locaties ten volle, laat autoraces links liggen en zorgt ervoor dat de twee hoofdrolspelers elkaars niveau hoog houden. Meer moet je als regisseur niet doen, zo blijkt.

3,5

films als deze bewijst voor mij toch maar weer dat Al Pacino mijn favoriete acteur is. deze film is echt ondergewaardeerd , Al Pacino acteert geweldig , Marthe Keller vond ik ook wel te pruimen (Pacino vond haar ook wel iets want hij had zelfs een paar jaar een relatie met haar). Het camera werk is ook wel mooi (sommige shots in de film zijn echt mooi om naar te kijken). Een topper is het zeker niet, maar een slechte film? nee. Een Must-see voor Al Pacino fans!

Een trage, opgeblazen, aftastende, gevoelige, haast melodramatische karakterfilm over twee verdwaalde mensen die op zoek zijn naar herkenning en liefde; een film die op zoek leek naar wat stervenden ons over het leven kunnen vertellen en geobsedeerd door de dood. De geschetste relatie (tussen beide hoofdrolspelers was sprake van chemie) zou je ziekelijk kunnen noemen. De productie had oninteressante delen, maar zeker ook z'n (echte) momenten. Een nog jonge Al Pacino speelde de autocoureur op een subtiel gereserveerde wijze, was gericht op zijn innerlijk en bovendien leuk.

Hoe zijn jullie aan deze film gekomen? Ik ga denk ik via Amazon bestellen, maar misschien dat jullie weten waar de dvd te koop is?

Een soort van psychologisch sportdrama met Pacino als autocoureur die een vrouw leert kennen die ziek/palliatief is. Een goede rol van Pacino. Natuurlijk wel meer een karakterrol. Geen Tony Montana, Michael Corleone of carlito Brigante(gangsterrol).

Ik ben een echte Pacinofan en heb dus ondertussen (bijna)alle Pacino films gezien uit zijn 50jarige carriere. En dit is één van de minder bekende films. Maar, zeker het bekijken waard.

Deze dvd kan je vinden via Bol.com. Maar, ik kon hem enkele jaren terug vinden nieuw. Nu, blijkbaar 2de hands. Maar, je kan dit in de gaten houden en het gebeurt vaak dat een zeldzame dvd als deze terug weer nieuw te verkrijgen is.

Goeie film over een succesvolle autocoureur die tijdens een bezoek aan een collega een vrouw ontmoet. Verwacht ondanks dit geen film over autoracen, want dit is een romantisch drama. De twee hoofdpersonages en hun relatie weten genoeg te boeien. Het helpt hierbij dat ze uitstekend worden neergezet door Al Pacino en Marthe Keller. Een aangenaam, rustig tempo en mooie locaties van een deel van Europa.

Intimistisch portret van een autoracer en een mysterieuze vrouw.

Goed geacteerd, maar uiteindelijk gebeurt er net iets te weinig om een topper te zijn.

lijkt meer op love story met ryan o neal and ally mcraw iets anders maar daar draait het bijna ook om natuurlijk had ik ook meer genoten van de auto races ooit was ik van plan hem te kopen omdat ik een f1 fan ben maar ik heb hem nu toch ook uitgekken dus weet ik nu wel dat ik hem niet moet kopen gelukkig dat ik hem eerst keek anders kocht ik blind deze film en was het een grote teleurstelling en geld nutteloos uitgegeven. pacino is geen slechte acteur maar deze licht mij echt niet

Hmf.. wat een gezever zeg.

Het lijkt er op alsof Pollack graag een in die tijd populair Europees, existentieel Antonioni-achtig drama wilde maken of zo, met erg weinig succes.

Gelukkig zijn er nog Pacino en mooie plaatjes van fraaie locaties als Zwitserse bergen, Como en Toscane om het niet geheel 2 uur tijdverlies te noemen,

Hoe ver is de huidige F1 afgedwaald van wat het was begin jaren-70. Ik begin er maar niet over.

Voor hier wellicht relevanter is hoe ver Al Pacino is afgedwaald van zijn kunnen als beginnende acteur hier, een jaartje of wat na Serpico. Nog jong en eager, en heel ver voordat de blurb over zijn method acting de kritiek op goedbeschouwd halve rolletjes doodsloeg.

In al die dimensies een sic gloria mundi, en daarmee eigenlijk verplicht kijkvoer voor wat nu dan weer even de orange army heet - het zielloze klapvee dat achter de hype aanloopt, maar nergens ook maar in de verte doorheeft waar het om gaat. Net als de hoofdpersoon in de film, met dank aan het boek van Erich Remarque. Een schrijver die niet vaak genoeg genoemd kan worden, want zijn werk was nog nooit zo relevant.

En voor Pacino wellicht een van zijn beste rollen, terwijl het van Keller overkomt alsof ze gewoon zonder moeite haar ding doet en evengoed een Pacino ver overklast. Wellicht ietwat geholpen door het script, het is niet echt de bedoeling dat de chauffeur/rijder/racer iets begrijpt van de emoties van waar het verhaal precies over gaat.

Dat vertaalt overigens prima naar de F1 van nu. Ik zie al die broekies echt op geen enkele manier iets in brengen tegen een vrouw van Keller's kaliber. En wellicht is dat ook precies wat er met de F1 mis is.